Voor een grote fotoreportage ga je naar. http://miekeensjaak.magix.net

WE ZIJN OP WEG NAAR HET LAND VAN DE ONBEGRENSDE MOGENLIJKHEDEN. DEZE REIS IS GEMAAKT IN 2009.

10 MEI, Voor het eerst vertrekken we naar Noord-Amerika. We vliegen naar Chicago O'Hara van daar nemen we een binnenlandse vlucht naar Des Moines. Na een goede lange reisdag zijn we in Amerika aangekomen, na een reis van 18 uur waren we in ons hotel voor de eerste nacht. Na de incheck nog een lekker hapje gegeten in een Ierse Pub. De eerste dag is erg goed verlopen. Daarna omgevallen van de slaap, dus lekker ons bedje in.

11 MEI, HET OPHALEN VAN DE CAMPER. 's Morgenvroeg konden we inchecken voor de bestelde camper. Er waren zoveel mensen. Dat hadden we niet verwacht. Er was ook een grote groep Duitsers die een camper had gehuurd. Kortom, " het was een grote gaos in het hotel" en het personeel van Winnebago had het er maar druk mee. Er waren die dag 3 bussen die ons naar het depot van Winnebago brachten. De bus bracht ons in een rit van ongeveer 2 uur naar Charles City.

Daar aangekomen stonden er allerlei verschillende types klaar om te worden afgeleverd. Sjaak heeft er omheen gelopen, om de camper na te kijken op beschadigingen. Hier en daar hadden we wel een puntje. Alles werd goed genoteerd en we konden eindelijk op pad met dat verschrikkelijk grote ding. Om 4 uur waren we klaar voor vertrek. Daarna nog wat verschillende bootschappen gedaan, we willen natuurlijk wel wat in de koelkast hebben. We zijn op pad gegaan om toch nog een klein stukje te rijden. Ongeveer 280 km dat vonden we voor de eerste dag wel genoeg, ook was het al 7 uur dus tijd om een camping te zoeken.

We zijn gereden van Charles City naar Forest City, de plaats waar we eerst de camper op zouden halen. Ruim een week voor dat wij vertrokken kregen we een mail dat de plaats veranderd was. Langs de weg stond een campingbord, dus wij dat gevolgd. Bleek het een gemeente camping te zijn, zo ongeveer midden in het dorp langs een golfbaan. Er stonden verschillende campers, van die "hele" grote en Sjaak maakte gelijk een praatje om te vragen hoe het hier toe gaat. Nou ga maar gewoon staan er kan niet betaald worden want er zijn geen enveloppen. Een broodje gegeten met een gebakken taartaartje, Mieke vond het niet te vreten, alleen de sla was lekker. Om 09.30 dus we zijn maar naar bed gegaan. 's Avonds kwam de politie nog even kijken of alles oké was met de kampeerders. Ondanks dat het niet was wat we verwachten toch heerlijk geslapen in Forest City.

12 MEI, NAAR BELVERDE. Wat een koude nacht zeg. Om 2 uur waren we klaar wakker van de jetlag en de kou, dus hebben we de kachel maar aangezet. Maar na ongeveer een half uur hebben we hem toch maar weer uitgedaan. En zijn weer lekker in slaap gevallen. Handig als je een 7 persoonscamper hebt en alle extra dekens liggen in de achterbak. Om 6 uur liep de wekker af, maar we waren net allebei wakker geworden. Dus wassen aankleden en ontbijten en op pad. Om kwart over 7 zijn we op pad gegaan, voor de grote doorsteek door het graangebied van Amerika. Over de Hyghwy 90 richting het westen. Via de plaatsen Sioux Falls en Mitchell. Het weer was lekker ongeveer 20 graden met een mooi zonnetje, maar heel veel wind, dus Sjaak moest erg veel corrigeren om de camper in rechte lijn te houden. Het tempo was aardig hoog en we hebben 675 km afgelegd. De uitzichten onderweg zijn ongeveer allemaal het zelfde. Wel een beetje saai dus. We hebben op de camping in het plaatsje Belverde geslapen op onze eerste KOA camping. Mieke wilde nog wat foto's maken maar werd direct op gevreten door de muggen, het waren er heel erg veel, het lijkt de Camarque in Frankrijk wel. Daar zijn we ook gevlucht. 's Avonds bij in een soort Snackbar van de camping gegeten, Sjaak een hotdog en Mieke een heerlijke Mexicaanse hap die heel erg lekker was. Om 10.00 zijn we omgevallen en met een extra deken op bed zijn we heerlijk gaan slapen.

13 MEI, MOUNT RUSHMORE.We hebben heerlijk geslapen, met de extra deken was het lekker warm in bed, de nacht was weer erg koud. We waren weer lekker vroeg. Dus om 7 uur zijn we vetrokken. We rijden nu in de staat South Dakota.Op naar Mount Rushmore, daar zijn de presidenten koppen, die in een rots zijn uitgehouwen. Het beeldhouwwerk bestaat, van links naar rechts, uit de gezichten van George Washingthon, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln. Deze vier presitenden stonden, in de visie van Gutzon Borglum, symbool voor de eerste 150 jaar Amerikaanse geschiedenis. Het was een heel werk, want de rots die gekozen is bestaat uit keihard graniet. Er is dan ook 13 jaar aan gewerkt.

Rond een uur of negen zijn we gestopt voor de koffie en thee en een broodje voor Sjaak. In een heel leuk oud western dorpje dat Wall heet, wat we erg leuk vonden. Sjaak bestelde het ontbijt van de dag, een kreeg vier ronde broodachtige dingen met een soort ragout er over. Het smaakte wel lekker maar hij zou het thuis zeker niet eten of bestellen. Zijn we weer lekker kilometers aan het maken, wijst een vrachtwagenchauffeur naar de zijkant van onze camper. Wij zo snel mogelijk gestopt om te kijken wat er aan de hand was. Is de topluifel die over de slide mee rolt helemaal los gewaaid. Maar ja het zal wel een fabrieksfoutje zijn. Er is een palletje afgebroken. Het heeft wel flink gewaaid maar zo overdreven hard nou ook weer niet. Nou daar zijn we lekker mee. Sjaak heeft bij het eerste de beste benzinestation een ladder geleend en met nylon binddraad de slide vast gemaakt, zo vast, dat het geen kant op kan. Later die dag hebben we Moturis, (is de verhuurder) gebeld en overlegd wat er moet gebeuren. Er is afgesproken dat we in Salt Lake City naar de dealer gaan van Winnebago.

Verder over de highwy 90 richting Rapid City waar een heel grote wal-mart is en waar we grote bootschappen zijn gaan doen. We zijn zeker daar ruim twee uur bezig geweest. En hebben haast voor een week eten ingeslagen. Ook nog een korte broek voor Mieke, die ze vergeten was. Daarna een lekker broodje gegeten in de camper. We zijn nog even bij de toeristen informatie langs geweest, om te vragen of de oostelijke ingang niet afgesloten is. Die dame die ons hielp was heel erg aardig. Ze vertelde van alles over het gebied van de Black Hills waar we doorheen wilde. Bij het uitstappen zeiden we nog tegen elkaar, "wat is het koud, straks gaat het nog sneeuwen" en ja hoor het duurde nog geen uur en het was zover. De rit naar de stenen presidenten was heel erg mooi. Daar aangekomen hebben we verschillende leuke foto's kunnen nemen, en zijn vervolgens aan de scenic-route begonnen naar Spearfisch. Wat werkelijk een fantastisch mooie rit is. De wind was weer heel erg en later ging ook nog lekker sneeuwen. We hebben een tijd achter een grote vrachtwagen gereden die boomstammen vervoerde. Mieke heeft met de sneeuw erop nog wat leuke foto's kunnen nemen. Rond ½ 5 waren we op de KOA camping. Lekker een borrel gedronken en eten gekookt, peentjes met vissticks. Het smaakte ons erg goed. Nog een rondje over de camping gelopen, maar we vonden het veel te koud buiten dus we waren zo weer de camper ingedoken.

14 MEI, CODY. Weer vroeg op pad, na een poosje een koffie en thee stop. We kwamen terecht in een heel leuk dorp, Een leuk western sfeertje even rondgelopen en in een grote western winkel wat rond gekeken. Leuk om te zien maar geen spullen voor ons. Verder weer veel lege graanvelden, ook een heel groot gebied waar kolen gedolven worden, met erg lange treinen. Dan opeens weer een heel ander gebied waar allemaal kleine groene heuvels zijn, erg leuk om te zien, een soort land waar de teletubbes zouden kunnen wonen. Rond 5 uur waren we op de KOA camping in Cody, dit is de laatste stop voor het Yellowstone Natianal Park. Mieke kookt een lekker maaltje broccoli met een biefstukje. 's Avonds vallen we al aardig vroeg om en gaan dan ook lekker vroeg slapen. Inmiddels liggen er wel drie dekens op bed het wordt steeds kouder. 's Nacht vriest het een paar graden.

p.s. het woord deken is niet goed gekozen, het zijn van die dunne katoenen spreien die altijd in het ziekenhuis op bed liggen. Die geven dus niet veel warmte.

15 MEI, VAN CODY NAAR HET YELLOWSTONE NATIONAL PARK. Yellowstone is één van de mooiste parken van de Verenigde Staten. Hier heb je niet alleen geisers, heetwaterbronnen en modderpotten, maar ook vind je er prachtige bossen, mooie alpenweiden, een schitterend groot meer en een grote Canyon met watervallen. Daarnaast leven er veel dieren in het park waaronder bizons, elanden, herten, zwanen, pelikanen, grizzly- en bruine beren. De naam Yellowstone is afkomstig van de Minnetaree-Sioux indianen. Zij gaven de naam aan de rivier die door het park stroomt. In tegenstelling tot wat veel toeristen denken is de rivier niet genoemd naar het gele gesteente in de Yellowstone Canyon maar naar de gele klei op de zandbanken in de buurt van de plaats waar de Yellowstone rivier samenvloeit met de Missouri. In 1871 is het eerste officiële bezoek en onderzoek gestart naar het gebied. In 1917 werd het bestuur van het park opgedragen aan het National park Services. In dat jaar bezochten 40.000 toeristen het gebied. Tegenwoordig komen er jaarlijks zo'n drie miljoen bezoekers naar het Yellowstone Park. Het is het eerste Nationale Park ter wereld.

Om 6 uur zijn we klaarwakker, en hebben een flink poosje lopen keutelen en zijn om 09.45 vertrokken voor de rit naar het Yellowstone park. De rit ernaar toe is werkelijk adembenemend, en dat is niets te veel gezegd. We waren er allebei van onder de indruk. We vielen van de ene verbazing in de andere. Zelden hebben we zo'n indrukwekkend gebied gezien, ook eigenlijk niet in Nieuw-Zeeland. Dit gebied is zo divers. De wegen zijn schitterend om te rijden, dat gaat dan ook heel relaxt. Om 11 uur waren we bij de oostelijke ingang van het Yellow-stone park, daar werden we enthousiast ontvangen door een ranger die ons de parkpas voor heel Amerika verkocht. Met gelijk wat informatie voor de RV Campground, want er zijn er erg veel gesloten. Hij vertelde ook dat de weg af en toe wat ijzig kan zijn en dat je voorzichtig moet rijden. Nou dat hebben we geweten, de sneeuw ligt langs de kan soms tot zeker 1,50. En wij maar lachen, geweldig. Het is 15 mei, en het wintert hier nog steeds flink. Na de ingang is het nog ongeveer 35 kilometer naar de Fisherman Bridge Campground. Na een stukje gereden te hebben, werden we al getrakteerd op de eerste Bizons, wat leuk is natuurlijk. Zo vlak langs het meer. We waren lekker vroeg met inchecken op de camping, het kan hier erg druk zijn, dat was goed geregeld van ons. De drukte komt ook omdat er nog erg veel campings dicht zijn, i.v.m. het winterweer.

Even onze plek A8 bekeken en gelijk een broodje gemaakt. Dat hebben we ingepakt en meegenomen naar een mooie plek om te lunchen. We wilden het hele noordelijke rondje doen van het park. Maar onderweg bleek dat de westelijke kant naar het noorden afgesloten is. Dus geen rondje maar heen en weer rijden. Nu is dat hier natuurlijk helemaal geen straf, je kijkt werkelijk je ogen uit. Het eerste stuk rijden we langs het Yellowstone Lake, wat nog helemaal bevroren is, en er prachtig bij ligt, met de sneeuw erop. Met een oppervlakte van 352 km² is Yellostone-Lake het grootste hoog gelegen meer van Noord-Amerika. Later volgden we de Yellowstone River. Bij de Lower en de Upper Falls zijn we een stukje gaan lopen om al dat moois te aanschouwen. Verder westelijk naar het Geyser Basin Norris. De wegen zijn ook hier prima in orde, soms over een bergpas en dan weer door een vlakke vallei, met overal sneeuw, ook kun je zien wat een westelijke of een zuidelijke kant is, daar ligt minder sneeuw. Verder naar Mammouth Hot Springs, een zeer thermaal gebied met travertijn rotsen erg mooi trapsgewijs.

Travertin is een kalksteen die gevormd wordt door de neerslag van kalk uit in calciumcarbonaat (kalk) oververzadigd water uit warme bronnen. Takjes, bladeren en ander materiaal dat in dit water valt en later verteert, veroorzaken de kenmerkende onregelmatige poriën van dit materiaal. Een belangrijke vindplaats van travertin is het plaatsje Tivoli ten oosten van Rome. Travertin ontstaat wanneer het CO2-gehalte in het water lager wordt (bijvoorbeeld door een stijging van de temperatuur) en kalk neerslaat. In de natuur kun je travertijn onder andere tegenkomen bij heetwaterbronnen en geisers, zoals Mammouth Hot Springs in Yellowstone. Travertin wordt als bouwmateriaal gebruikt, bijvoorbeeld in vloeren, wandbekleding, trappen en beeldhouwwerk. Het Colosseum in Rome is deels opgebouwd uit travertin. De Sacré-Coeur te Parijs is geheel opgetrokken uit travertin. De kleuren gaan van wit tot zalmroze. Toen we de camper gingen parkeren, lagen daar gewoon op een grasveld een paar Bizons met jonkies wat natuurlijk erg veel gefotografeerd werd. Daar wat gedronken, jammer, we konden niet buiten zitten met het prachtige weer. Een groot hotel met restaurant een café, maar je kunt hier nergens op een terras zitten, heel vreemd hoor. Daarna rustig terug via de zelfde weg naar de camping. Mieke heeft een pannetje macaroni gemaakt wat erg goed smaakte. Na nog een wijntje zijn we wederom omgevallen.

16 MEI, YELLOWSTONE 2^E DAG. Goed geslapen, met de kachel aan, want anders is het niet te doen, het vriest dat het kraakt. Na een lekker ontbijtje. Om 9.15 zijn we vertrokken om te gaan toeren, we doen vandaag de zuidrand. Na 1 minuut rijden op de Fishermans Bridge moesten we gelijk stopen voor de foto,s. het meer lag er werkelijk waar spiegelglad bij. Met prachtige bergen op de achtergrond. Dit is wel een heel erg Kodak moment. Geweldig. Zelden van die mooi plaatsjes gemaakt. Mieke stond gisteren met een kalander in haar handen, maar, die gaat ze nu zelf maken. Na weer een stukje gereden te hebben, stonden er een paar auto's stil bij een hele kudde Bizons met kleintjes en al. Helemaal geweldig. Alweer foto's gemaakt. Er stond een man met een statief die wel heel dicht bij stond. Na wat gegraasd te hebben, wilden de bizons de weg oversteken. Die man met kamera kwam nu echt een beetje in het nauw, want de bizons gingen voor en achter hem langs. Je hoort op 45 meter afstand te blijven, want het zijn wel wilde beesten, dus heel gevaarlijk. Na verschillende fotostops, zijn we bij monument Geyser Basin Beryl springs een stukje gaan wandelen. We volgenden de Gibben River, via het informatiecentrum richting Lower Geyser basin. Om uiteindelijk de lunch te genieten bij de Old Faithful, dit hadden we nog te goed, omdat het gisteren 15 mei was en we 39 jaar getrouwd waren. We hebben genoten van de gerookte wilde zalm die 6 keer per week vanuit Alaska ingevlogen wordt. Via de west Thumb, met weer allerlei geysers en prachtige poelen zijn we uiteindelijk via de westkant via het Yellowstone Lake weer terug gekomen op Fishermans brigde RV park. Mieke was nogal ingekakt en moest even gas terug nemen. Dus die heeft verder rustig aan gedaan. Met een kliekje van gisteren en een hot dog, was het een lekker maaltje. De dag was weer erg geweldig. Mieke ging om tien uur pitten, Sjaak wilde nog even een paar blaadjes lezen.

17 MEI, KOUD, KOUD, EN NOG EENS KOUD. Om ongeveer 3 uur werden we wakker van de kou, het vroor dat het kraakte. De kachel deed helemaal niets meer. Wij nog met een technisch oog gekeken of we hem nog aan de praat konden krijgen. Maar dat mocht niet baten. Dus huisbroek, T-shirt, sokken, vliesvest en nog een extra katoenen deken eroverheen en nog hadden we het erg koud. Sjaak heeft nog wat kunnen slapen, Mieke een stuk minder. Om ½ 8 zijn we er maar uitgegaan om wat te ontbijten en snel te vertrekken, dan piepen we wat op. Ook hebben we nog geïnformeerd of er een RV-bedrijf open was, maar die gaan volgende week pas open, het is nog voorseizoen. Na 20 minuten in de voor cabine met de blower aan waren we snel ontdooit. We verlaten Yellowstone via de zuidelijke route naar het Grand Teton National Park.

Weer zaten we met open monden achter de voorruit, en Mieke maar plaatjes maken, we zijn dan ook erg vaak gestopt. Om van het uitzicht en de stilte te genieten. Bij de ingang van het park een foto genomen van het bord Teton Nat park. We hebben bij het bord van het park de lunch buiten gegeten, voor het eerst in de rode campingstoelen. De rit vandaag was niet zo lang we waren om 3 uur op de camping in Jackson. Het Virginian rv resort. Heerlijk een uurtje in de zon gezeten, en goed ingesmeerd want de zon is heel erg scherp. Met de Shuttle bus zijn we downtown gegaan. Nog op een terras gezeten en een heerlijk biertje gedronken. Daarna zijn we op aanraden van de campingeigenaar naar het steakrestaurant gegaan. Waar Sjaak een heerlijke steak en Mieke op de huid gebakken Alaska zalm heeft gegeten. Het eten was erg lekker, met een aanvulling van de saladebar helemaal prima. Nog buiten een wijntje gedronken en foto's gesorteerd en natuurlijk dit verhaal op de laptop gerammeld.

18 MEI, VIA HET GRAND TETON NAAR DE PLAATS JACKSON IN WAYOMING. Het toenmalige park bestond uit wat bergen en een strook laagland. In 1950 werd het Jackson Hole National Monument aan het park toegevoegd en daarmee kreeg het een oppervlakte van 1256 vierkante kilometer. Het park begint 11 km ten zuiden van Yellowstone National Park en de Grand Teton Mountains zijn voor het overgrote deel in het park gesitueerd. In het park liggen een achttal grote meren en diverse bergmeertjes, sneeuwvelden, gletsjers en naaldbossen.

Verder ligt er een dal wat bekend staat als Jackson Hole met een prachtige natuur. De Grand Teton Mountains behoren tot de jongste bergen van de Verenigde Staten. Verder loopt de Snake River ook door het gebied. Het gebied loopt langs een breuklijn in de aardkorst. In mei en juni zijn de temperaturen behoorlijk laag terwijl maar twee maanden later het in het park soms bloedheet kan worden. In de daarop volgende maanden daalt de temperatuur weer aanzienlijk dus het spreekt voor zich dat juli en augustus de drukst bezochte maanden zijn in het park. In september zal men geen moeite hebben met het vinden van een plaats om te slapen. De Amerikaanse pelsjager John Colter is begin 19de eeuw waarschijnlijk de eerste blanke geweest die dit gebied verkende. De eerste kolonisten volgde pas in 1884 en het stadje Jackson was daarmee een feit in 1897. Voor zover de informatie over het park. We zijn nog steeds vroeg wakker, we zetten wel de wekker maar Mieke is ruim voor de wekker wakker. Alles geregeld voor de volgende trip, we hebben ook weer een volle benzinetank. Het is vandaag weer heel erg helder. Dat wordt weer genieten onderweg. We gaan vandaag naar het plaatsje Jackson een beetje zuidelijk in Wyoming gelegen. Je rijdt zo van het ene Nationale Park en andere binnen. Het Teton Nationale Park. Het is een park waar je eigenlijk zo met één weg doorheen kunt rijden en alleen maar genieten. En natuurlijk heel veel fotograferen. De route staat aangegeven als een scenic route. Nou dat klopt, het is helemaal geweldig. We zijn een bergpas over gegaan, waar we behoorlijk moesten klimmen, maar de camper trekt het met gemak. De hele omgeving bestaat uit verschillende staatsbossen. Bij Jackson Lake vielen we weer in een verbazend oh's en ah's, het meer lag er doodstil bij en de bergen achter het meer staken perfect af tegen de blauwe lucht. Ook weer heel wat foto's gemaakt. Tijdens de lunch aan het eind van het Grand Teton National park, kwamen we nog een mooi bord tegen wat Mieke altijd wil fotograferen. Daar hebben we ook gelijk de lunch gebruikt met een schitterend uitzicht. Sjaak vroeg aan een paar andere camperaars, wil een van jullie een foto van ons maken. En ja hoor, natuurlijk willen we dat. Gaat die man onze stoeltjes goed zetten en zegt, "dit wordt een mooi plaatje. Sjaak maakte nog een praatje met die mevrouw, blijkt haar man beroepsfotograaf te zijn. Wij lachen natuurlijk, en ja hoor de foto is goed gelukt.

Na een poosje gerelaxt te hebben, hebben we om de hoek bij de camping de shuttlebus genomen naar downtown Jackson. Het is een leuk plaatsje om te zien, maar het is zondag en dat is een beetje jammer. Op een terras op de eerste etage van een kroegje, met leuk uitzicht een lekker biertje gedronken. En later een lekkere steak gegeten in een restaurant, die ons aanbevolen was door de camping eigenaar. Rond 8 uur de shuttle bus terug genomen. Nog wat voorbereiding voor morgen gedaan.

19 MEI, VAN JACKSON NAAR SALT LAKE CITY. Rond ½9 zijn we vertrokken voor de volgende route. Eerst een flink stuk via de landelijke route en de kleinere wegen. Later hebben we Interstate 15 gehad. Sjaak wilde graag koffie drinken, dus Mieke moest een koffietent vinden. Mieke zag op een gegeven moment een Big-Mac en zei die hebben ook wel een bakje koffie voor je. Bleek daar een zeer grote supermarkt te zitten, ene Fred Meijer. Erg mooie tent, zijn we ook weer een poos mee zoet geweest. Aangekomen op de KOA camping zijn we heerlijk gaan relaxen. Ook heeft het nog even geregend, maar dat was zo over. Eten gekookt, krootjes met een lekker stuk vlees van de slager uit de supermarkt was erg lekker. We hadden er twee maar hebben er een gedeeld want, ze waren veel te groot. Voor het eerst heeft de tv beeld. Dus we hebben even zitten kijken naar het nieuws en wat roddels.

20 MEI, SALT LAKE CITY 2e DAG. Na het gebruikelijke ochtendritueel. Zijn we met de Shuttlebus naar het centrum gegaan. Met een rondleiding meegelopen van ongeveer een half uurtje, we werden rondgeleid door de sisters van de Mormonen. Op het Temple Square staan daar het, Mormon Tabelnakel, de Family History Library. Een groot plein met grote indrukwekkende gebouwen, maar met een vreemd sfeertje. Sjaak heeft in de library nog geprobeerd om iets van zijn voorouders te vinden, maar dat is niet gelukt. Je kunt overal naar binnen lopen en vragen of je even mag kijken. Ook zijn we bovenin een van de gebouwen geweest om wat beter over de stad te kunnen kijken. Het is wel een beetje zoet zooitje. We zijn bij JB's geweest om te lunchen en hebben allebei de soep en salade buffet genomen. De salades zijn hier overal heel erg lekker. Na nog wat shops gezocht te hebben en niet gevonden, zijn we weer met de shuttle naar de camping gegaan. Op de camping stond een camper met deze titel op de achterkant. "Daer kids, we moved. Guess where! Love, Mam & Dad. Helemaal geweldig, ( die ouwetjes, tegenwoordig).

Er moest hoognodig gewassen worden. We hebben twee machines tegelijk aangezet. Dat schiet ten miste op. Het was lekker weer dus Mieke heeft de bovenkleding aan hangertjes in de naaldboom gehangen die naast de camper stond. Je mag namelijk nergens lijnen spannen om de was op te hangen. De rest is de droogtrommel in gegaan. Daarna hebben we een prak gekookt, andijvie, de favoriete groenten van Sjaak. Voor het eerst hebben we ook met de antenne beeld op de tv. Dus nog een uurtje tv gekeken, lekker ontspannen.

21 MEI, NAAR PROVO. Vandaag een korte rit, naar Provo. Een klein plaatsje aan het Lake Utah. Maar voor we Salt Lake City gaan verlaten gaan we eerst nog even naar de supermarkt. Vandaag was het de Wal-mart. Vanmorgen zijn we bij de dealer van de camper geweest, om de top-slide en de kachel te laten repareren. Het was een ritje van 20 minuten. Ook de reparatie heeft niet lang geduurd. Er was een mooie winkel bij. Dus daar hebben we een half uurtje rondgelopen. Daarna konden wij weer verder, naar Provo. De rit was de eerste uren een beetje hetzelfde. Later werd de omgeving wat beter voor de doortrekkende toerist. Rond ½ 2 waren we weer op de volgende camping. Het was de Lakeside camping van Good Sam. Eerst een lekker broodje gemaakt. Mieke zat twee minuten op de bank van de picknicktafel en had wel 5 muggenbeten te pakken. Na de lunch gelijk naar de camp winkel om muggenspul te kopen. Later zijn we een stuk gaan lopen, eerst langs de rivier die langs de camping loopt. Toen zijn we naar het meer gelopen. Waar we verbaasd waren dat daar toch nog een camping dichter bij het meer was. We hebben even gekeken en de camping zag er heel goed uit. Ook nog een praatje gemaakt met de beheerder van de camping. Het bleek een staatscamping te zijn. De ligging van deze camping was wel heel erg mooi, het stikte er ook van de vogels, geweldig. Maar we hadden de eerste camping al betaald dus we konden niet meer terug. 's Avonds hebben we een diepvries maaltijd in de magnetron gedaan, die hadden we gekocht voor als we een keer geen zin hadden om te koken. Of als we een keer geen boodschappen konden doen.

22 MEI, CAPITAL REEF NAT PARK. Korte omschrijving. Heftige rotsformaties, hellingen, kloven en canyons zijn de ingrediënten van dit park. Het ligt in het zuiden van de staat Utah en kreeg in 1971 zijn status. De naam heeft het park te danken aan een ontzettend grote rotsformatie die vanwege zijn vorm Capitol Dome heet. De vorm hiervan doet denken aan de koepel van het Capitol in Washington DC. Een massieve heuvelrug die als natuurlijke barrière fungeert zorgde voor de naam Reef. Een bijzonder fenomeen is de Waterpocket Fold, een 160 km lange plooi in de aardkorst. In deze plooi zijn de afgelopen miljoenen jaren enorme kuilen ontstaan die vele duizenden liters water verzamelen bij regen. Cathedral Valley is een dal waarin geërodeerde restanten van Entrada Sandstone als haaientanden omhoogsteken tot een hoogte van 150 meter boven de woestijnbodem. Capitol Reef maakt deel uit van het Colorado Plateau. Waterpocket Fold is de voornaamste reden waarom het gebied zijn beschermde status heeft gekregen.

Rond ½10 vertrokken uit Provo. Gelijk de camper weer volgetankt en de weg op. We wilden nog het plaatsje Provo bekijken maar daar was niets te doen. Dus dan maar door naar de Interstate 15 naar Nephi. Daar zijn we van de grote weg afgegaan en verder op de 28 south naar het Capital Reef park. We zijn in de auto begonnen met een gezellig muziekje, country muziek dat we van de week gekocht hebben, we vinden het allebei gezellige muziek. Zeker als je in Amerika rondrijdt. Soms wil de radio niet zo goed, de zenders lopen nogal snel weg zeker als je midden in de middle of noware rijdt. We hebben een koffie stop in Gunissen gedaan. Sjaak vindt die slappe Amerikaanse koffie eigenlijk wel goed te drinken. De laatste 100 miles op deze route zijn heel erg mooi. Het wordt steeds groener met meer bergen om ons heen. In het allerlaatste stuk, beginnen de rode rotsformaties in zicht te komen. We zijn even voor het park gestopt bij de informatie, waar ze ons vertelden dat alle campings in de buurt vol waren. Wij een stuk door gereden naar de Good Sam camping even voor de ingang van het park. En daar was gewoon een mooie plaats. Ook heeft Sjaak gelijk het eten voor vanavond geregeld. Je kon hier inschrijven voor het diner. 13euro voor een heerlijke maaltijd. Het is wel het eerste vakantie weekend van de Amerikanen. Na de lunch zijn we nog een prachtige route gaan rijden. Je kunt hier ook heel mooi wandelen. Dat gaan we morgenochtend doen. De rotsachtige bergen om ons heen zijn echt helemaal geweldig. Het was alleen jammer dat het zo erg bewolkt was. Ook af en toe een spatje regen. Om 7 uur gaan eten, de locatie waar we hebben gegeten was een soort open schuur. Allemaal vlaggen aan het plafond, het was erg gezellig, allemaal aan picknick tafels. Later op de avond een camping geboekt in Monument Valley, dit ook i.v.m. de drukte van het komende weekend. Wat is internet toch een geweldig medium. Ook tussen neus en lippen CSI gekeken, we hadden de aflevering al gezien. Na dit alles rollen we weer een beetje om, we gaan lekker pitten.

23 MEI, MONUMENT VALLEY. Zo, eindelijk vertrokken om 8.45. Je moet wat regelen, wassen en aankleden, camper rijklaar maken, koffie halen, boodschappen doen, en benzine tanken natuurlijk. Dat is toch al weer heel wat op de vroege morgen. We hebben de Hackman-trail gelopen, die lag een paar mile van onze camping af. 3,5 km alleen klimmen en dalen. Vermoeiend, maar zo mooi om daar te lopen, je voelt je heel nietig. Hier hoor je nog het "geluid" van de stilte. We hebben er ruim anderhalf uur over gedaan. De lucht was zeer dreigend, maar we hebben het met een paar spatjes kunnen redden. We stonden vanmorgen al op met zware bewolking waar af en toe een spatje uit valt.

Rond 12 uur zijn we even gestopt om wat te drinken met een heerlijk plakje cake. Daarna reden we zo Glen Canyon Nat Park in. Helemaal geweldig we komen ogen te kort. We zeggen steeds tegen elkaar, "wat mooi hé". Na een zeer kort bezoek aan het Bridges Nat monument waar we op een mooie locatie de lunch gebruikt hebben. Vroeger zeiden we tegen elkaar, "wat doen die mensen langs de weg" nu doen we het zelf, het kan verkeren. Heerlijk hoor, de rode stoeltjes zijn zo gepakt, en genieten maar. Weer verder voor het laatste stukje naar Monument Valley. Korte omschrijving van Monument Valley. Monument Valley is misschien wel het meest aansprekende voorbeeld van de overweldigende schoonheid van het woestijnlandschap in het zuidwesten van Amerika. Het silhouet van de eenzame rode rotsen, omgeven door een lege, weidse vlakte, heeft als decor gediend bij tientallen films en vele commercials. Het grootste deel van het park ligt in Arizona, de meest noordelijke punt hoort bij de staat Utah. Miljoenen jaren gelden bevonden zich in dit gebied veel meer rotsen, die bestonden uit diverse soorten gesteende. De zachtere lagen zijn door erosie weggesleten, waardoor zich de zogenaamde mesa´s hebben gevormd. Dit zijn brede rotsen die aan de bovenkant plat zijn. Het voortdurende erosieproces zorgt ervoor dat ook een mesa zeer langzaam wegslijt. De hardere bovenlaag slijt minder snel dan de zachtere zijkanten, een mesa wordt daardoor dus steeds smaller. Als de breedte van rots uiteindelijk kleiner is dat de hoogte, is het niet langer een mesa, maar een butte. Ook de butte slijt langzaam weg, totdat er een spire overblijft, een rotsnaald. Die uiteindelijk langzaam geheel zal verdwijnen. Tot zover de informatie over het te berijden gebied. De route vandaag gaat helemaal over scenic wegen, en is heel afwisselend. We vonden dat de Tommy er zolang over deed maar nu weten wij waarom. We moesten namelijk ongeveer 25 mile een zeer hoge berg afzakken op een gravelweg. Sjaak heeft dat natuurlijk heel voorzichtig gedaan en we zijn veilig beneden gekomen. De uitzichten konden beter, want er hing een enorme thunderstorm, zoals de Amerikanen een onweersbui noemen. En ja hoor, we waren nog niet beneden of hij barste los. We kwamen net een cowboy tegen met een stel koeien. Die wist ook even niet waar hij moest blijven. Na wat getwijfel van Sjaak zijn kant en vragen zijn we op de camping terecht gekomen. Tommy kon het eindadres niet weergeven. De camping ligt schitterend, vlakbij erg hoge rode rotsen. Sjaak heeft een tv kalbel gekocht, voor kabel tv, we hebben geen goed beeld.

Er is een jongen van de camping bij geweest maar die wist er niet veel mee te doen. De buurman wist te vertellen dat je een groene schakelaar over moest halen. Maar we hebben wel wat meer kanalen. Ook hebben we weer een camping besproken in het plaatsje Page aan het Lake Powel, weer i.v.m. de drukte het is maandag Laberday. De Amerikanen hebben allemaal een lang weekend, dit moet het drukste weekend van het jaar zijn. Dus de campings staan propvol. We konden daar pas zondag terecht, dus hebben we hier nog een dagje bij geboekt. We moeten alleen morgenochtend naar nummer 30 verhuizen, we staan nu op 29. Dus even de camper eruit rijden en er weer inrijden. Mieke heeft pannenkoeken gebakken met spek, het smaakte weer erg goed. Dit was weer een erg afwisselende dag met een prachtige rit.

24 MEI, Monument Valley. 2e DAG. Lekker een vrije dag, heerlijk. Wasje gedraaid, bed verschoond. Beetje heen en weer lopen lummelen. Het is zwaar bewolkt en het regent af en toe. Beetje zitten internetten en zitten lezen. Sjaak wilde beneden koffie drinken, bij de grocery die bij dit parkje hoort. Dus naar toe gewandeld en koffie gehaald. Ook nog even wat boodschappen gedaan in een erg mooie supermarkt, loopt daar een zeer grote erg mooie Indiaan. Later zagen we ook nog een bejaard echtpaar, mooie mensen om te zien. Mieke heeft een heerlijk broodje voor zichzelf gemaakt en Sjaak een broodjes met sardientjes. We zijn toch nog een rondje gaan rijden. We waren wat te optimistisch want er kwam weer een enorme onweersbui aan. We hebben bij de ingang van Monument Valley bij een Indiaanse dame 10 dollar betaald om nog een gebied in te kunnen. Maar daar kwamen we niet ver mee. De route die interessant is konden wij niet rijden, hij was niet geplaveid. En met de regen die af en toe uit de lucht komt, zeker niet verstandig om daar te gaan rijden. Er rijden wel allerlei open karretjes, met een Indaanse chauffeur, komt er een man naar Sjaak toe, of we mee willen met een tour van 2 en half uur, voor 140 dollar.

Nou mooi niet natuurlijk, hij lijkt wel gek. We zaten nog even van het uitzicht te genieten, komt die man naar Sjaak toe en vraagt hem, "hoeveel dollars wil je er dan voor betalen". Nou het gaat helemaal niet door. Terwijl we even in het informatiecentrum waren, barste de bui in alle hevigheid los. Daar op ons gemak even rondgelopen en daarna terug naar de camping. Mieke heeft ballen gehakt gemaakt, met kruiden die voor een steak zijn op de barbecue, maar in het gehakt bleek het ook erg lekker te smaken. Verder nog een beetje gerelaxt. Rond ½8 gegeten. Gestoomde gemengde groente uit de magnetron. Die best goed smaakte.

25 MEI, NAAR DE PLAATS PAGE AAN HET LAKE POWELL. Lake Powell is onderdeel van de 1,2 miljoen are omvattende Glen Canyon Recreation Area en is een ideale plek voor waterliefhebbers. Lake Powell is een enorm meer, het heeft 3100 kilometer kustlijn, het is het op een na grootste meer in de Verenigde Staten en het voorziet 20 miljoen mensen van water. Behalve groot is het meer ook erg mooi, unieke zandsteenformaties rijzen overal uit het water op, er zijn mogelijkheden voor wandelingen en vissen en het is een populaire zomerbestemming. Page is een plaats in de Amerikaanse staat Arizona bij het Glen Canyon National Recreation Area en Lake Powell. Alles is weer gedaan, nu kunnen we weer vertrekken naar onze volgende bestemming. Dat is Page aan het Lake Powell. Ongeveer 200 km over de scenic ways. Dat is natuurlijk geen straf om te doen. Sjaak heeft de camper weer helemaal toppie gemaakt, water, gas, benzine, de tanks geleegd, dus kunnen we er weer een paar dagen tegen. Het weer is helemaal opgeknapt, na twee dagen van zware bewolking met verschillen thunderstorms. De route gaat door heuvelachtig gebied met lage struiken. Weer eens wat anders voor de afwisseling. Ook de rode grond verandert in een zacht geelachtig kleurtje.

Toen we Page naderden waren we heel verbaasd hoe een plaats kan liggen. Het meer ligt in een zeer grote canyon. En dan ineens uit het niets een plaats, erg vreemd hoor. We zijn gelijk naar het centrum gereden om te gaan informeren wat er zoal te doen is en waar de supermarkt is. Er kan hier op verschillende boottochten ingeschreven worden en ook de wandeling die we graag willen doen, in de Antilope Canyon is hier te boeken. Wij wat informatie meegenomen, kunnen we kijken wat en wanneer we het een en ander gaan doen. De supermarkt is aan de overkant, dus wij gelijk daar naar binnen. De firma heet Save-Wy. Sjaak heeft een klantenkaart aan laten maken, de korting die op verschillende producten gegeven wordt is erg groot. Dus wij weer van alles ingeslagen.

Op een hoger gelegen punt, onderweg naar de camping zijn we gestopt, om tijdens de lunch van dit uitzicht te genieten. Wat een uitzicht, ieder moment veranderd het, ook omdat er net weer een onweersbuitje over is gekomen. Nu is het weer droog en zitten we heerlijk in de zon. Nadat we de camper neergezet hebben, hebben we even gekeken wat we gaan doen. Het is hier zo mooi dat we er al gauw een dag bij wilden boeken. Wij naar de campingwinkel en registratie bureau, om dat te regelen. Mevrouw heeft ook de boottocht voor ons geboekt. Over de Antilope canyon was ze nogal twijfelachtig, als het bewolkt is wordt er niet gelopen, i.v.m. het gevaar van opkomend water in de canyon. Sjaak heeft zelf de firma gebeld die de tochten verzorgd. We hebben voor overmorgen om ½ 10 geboekt. We gaan weer een paar leuke dagen te gemoet. We hebben nog een lekker stuk gelopen, naar beneden naar het meer en daar een poosje in de late middagzon gelegen. later via de boothelling weer terug naar de camping, waar we een lekker wijntje hebben genomen. Vanmiddag hadden we een lekker brood gekocht dat zo goed smaakte, dat we vanavond ook brood met een gebakken eitje gegeten hebben. Aangekleed met een plakje kaas en tomaat, heerlijk. Nu zitten we binnen en word het pikdonker om ons heen. Hier en daar horen we nog wat kinderen, morgen is het Memorial day, alle Amerikanen hebben dan een langweekend. Dinsdag moeten die allemaal weer naar school.

26 MEI, MET DE BOOT MEE, EEN HEERLIJKE DAG. We konden vandaag uitslapen, dat is gelukt tot ongeveer 08.00 dat is al aardig laat, 's avonds gaan we niet zo laat slapen, dus dat is niet gek. De camping is ook aardig leeggelopen. Bij de supermarkt Safeway, koffie en chocolade melk gedronken en gelijk die lekkere wijn gekocht. Voor ongeveer 4 weken denken we. Je weet het immers nooit met ons. Sjaak is erg blij met de klantenpas. We zijn met de camper naar Antilope piont, gereden en hebben daar een hele poos gestaan. We stonden op een parkeerplek met een fantastisch uitzicht, Sjaak is naar beneden gelopen bij de boothelling. Mieke heeft lekker in de schaduw gezeten en later hebben we daar een lekker broodje klaargemaakt. Toen zijn we naar het punt gereden waar we ons moesten melden voor de boottrip, bleek dat we een uur te vroeg waren. De tijdzone loopt van Utah naar Arizona. We verblijven vlak bij de tijdzone. We hebben de camper bij de Lodge geparkeerd, ruimte genoeg. Bij de Wahweap lodge hebben we wat gedronken. Daar hebben we ook de lucht weer zien betrekken. ‘s Middags betrekt het heel erg, en komt er een onweersbui aanzetten. We hebben genoten van de veranderende lucht, het is heel speciaal om dat boven het water te zien veranderen. Sjaak heeft ook maar een jack gehaald, voor op de boot. De afdaling naar het water is nogal een flinke helling. Het wachten duurde wat lang i.v.m. de tijdzone. Er kwamen steeds meer mensen, in het begin dachten we het is niet zo druk. Nou vergeet het maar, mensen genoeg. 4.15 zijn we de boot op gegaan. Het was nog steeds droog. Dus duimen maar, dat het zo blijft.

Het eerste stuk dat de boot voer, was over een groot deel van het Lake Powell. Later vertelde de kapitein, "we gaan een rivier op" dat bleek een van de canyons te zijn. Je weet werkelijk niet wat je ziet. Het is fantastisch, het eerste deel heeft Mieke niet zoveel foto´s gemaakt het was niet zo spectaculair en de luncht, is heel dreigend. Lekker genieten van de boottocht. Toen we de canyon in voeren is ze opgestaan en heeft heel veel foto's genomen. De rotsen zijn geweldig. Dit is een hele mooie tocht. We waren vlak bij de camping. Mieke is gelijk aan het eten begonnen. Boontjes met ballen gehakt die nog over waren van eerder deze week. Het smaakte weer prima. Een mooie avond, nog een lekker poosje buiten gezeten.

26 MEI, LAKE POWELL 2^E DAG. EEN DAG DIE BEGINT MET VOGELGEZANG EN DIE EINDIGT MET GELUID VAN REKELS. Vandaag stond de wekker weer aardig vroeg, we gaan de Antilope Canyon lopen. De Indiaanse naam voor Lower Antelope Canyon is "Hasdestwazi", dat betekent "spiraalvormige rotsbogen". In augustus 1997 zijn hier 11 mensen verdronken, toen als gevolg van een onverwachte onweersbui een vloedgolf van 15 meter hoogte door de canyon spoelde. De canyon is daarna geruime tijd voor het publiek gesloten geweest, er zijn diverse veiligheidsmaatregelen getroffen. Zo zijn er binnen in de canyon meerdere stalen trappen aangebracht, en zijn er bovenaan bakken geplaatst met touwladders die in geval van nood naar beneden kunnen worden gelaten. Mieke heeft op internet prachtige foto's gezien, dus we zijn zeer benieuwd. Het was ons niet helemaal duidelijk waar we ons moesten melden. Dus Sjaak heeft even de firma gebeld. En zijn naar een ander campground gereden waar we opgepikt worden.

En ja hoor, dat kwam helemaal goed. Met de camera in de aanslag en ook nog een opgeladen batterij konden we er tegen. De rit erheen is in open pick-up trucks, dus lekker in de wind het je haren. We hadden een leuke Indiaan als gids en chauffeur, een erg aardige jongen. We hebben ongeveer 20 minuten gereden tot aan de Upper Canyon, deze is wat makkelekker te belopen en is voor de foto's de mooiste Canyon. De Lower Canyon is met veel trappen en smalle doorgangen. Daar heb je het voordeel dat je na de begeleidende tocht, net zolang in de Canyon mag blijven als je wilt. Na de eerste minuut ben je al met stomheid geslagen, "zo mooi, zoveel kleuren, zoveel verschillende lichtinvallen. Je loopt op een zanderige boden met alleen maar gekleurde rotsen om je heen. De gids was erg leuk, maakte ook foto's voor je en vertelde ook waar je het beste kon gaan staan. Soms zei hij, "geef me je camera dan maak ik een geweldige foto", later bleek dat hij inderdaad verstand van had. Hij weet natuurlijk allerlei mooie plekjes en steuntjes, je mocht namelijk niet flitsen in de Canyon. Dus de sluiter stond af en toe nogal lang open. We waren veel te snel naar ons zin de Canyon door. Maar gelukkig mochten we heb ook weer terug lopen. Rond 12 uur komt de zon zo te staan dat er één straal naar binnen valt. De gids gooide met een flinke schep zand, daarmee kon je goed de lichtstraal zien. Een Italiaans meisje moest wat zand in haar handen zachtjes eruit laten lopen. Werkelijk prachtig om te zien. Voor ons een geweldig fotomodel. Jammer het is weer voorbij. Terug met de pick-up truck.

Sjaak heeft met de gids afgesproken dat hij ons even op de camping brengt waar de camper aan de overkant geparkeerd staat. Zo gezegd zo gedaan. Hebben met de camper nog een bezoek gebracht aan de Lone Rock een stukje verderop. Wel leuk om te zien maar niet spectaculair. Bij ons eigen uitkijkpunt een flinke tijd gezeten en daar ook gelijk de lunch gebruikt. Sjaak heeft wel een ½ uur zitten proberen om een goede foto te krijgen van een heel klein eekhoorntje. Dat beestje ging met gespreide benen op het beton liggen om af te koelen. Erg leuk om te zien. Later een borrel op de camping en hebben wokgroente gegeten met rijst. Om een beetje smaak aan de groente te geven heeft Mieke er een half zakje chilisaus in gedaan. Het smaakte prima. Hebben nog een poos buiten gezeten.

27 MEI, NAAR BRICE CANYON . Bryce Canyon is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amphitheaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand, kalk en leisteen. In de amphitheaters staan talloze zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleurschakeringen, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze rotspartijen (hoodoos genaamd) zijn door erosie ontstaan. Bryce Canyon ligt ongeveer 2.700 meter boven zeeniveau, en daarom is het hier meestal veel minder warm dan in de lager gelegen gebieden in Utah. Tijdens de winter is het erg koud (incidenteel tot -30° Celcius), maar vaak wel bijzonder helder.

Van oktober tot april is de kans op sneeuw zeer groot; de wegen naar de viewpoints worden sneeuwvrij gehouden, maar de wandelpaden zijn vaak wel afgesloten. Het weer tijdens de lente is erg onvoorspelbaar. Overdag kan de temperatuur heel aangenaam zijn, maar je kan ook nog te maken krijgen met sneeuwstormen. 's Nachts vriest het meestal nog. Juli is de warmste maand, overdag wordt het gemiddeld 28° Celcius, 's nachts koelt het af tot onder 10° Celcius. In juli en augustus heb je 's avonds veel kans op thunderstorms. Tijdens de herfst is het meestal heel zonnig en helder, dit is dan ook een erg mooie tijd om het park te bezoeken. 's Nachts ligt de temperatuur rond het vriespunt.

Vanmorgen een beetje uitgeslapen, we hadden niet echt veel haast. Na alles geregeld te hebben, zijn we vertrokken voor de tocht naar het Brice Canyon Nat. Park. Alweer een prachtige route, dan zijn de bergen rood, dan weer geel, en later wit. Soms een lang stuk met een kaarsrechte weg en even later zit je weer in de bergen. In een klein gehucht een kop koffie gekocht voor Sjaak, bij een benzinepomp. Hij vindt het nog steeds lekker. Later hebben we op een mooi punt lekker wat boterhammen klaar gemaakt. En met een zeer geweldig uitzicht hebben we die opgegeten. Ongeveer om ½3 waren we op de camping Ruby's Inn. We waren eerst nog naar een camping gegaan, een staatscamping, maar er was geen stroom, dat willen we toch wel graag. Dus zijn we terug gereden naar Ruby's Inn.

Mieke heeft gelijk de was gesorteerd en de machine gevuld, en daarna in de droger. Met een paar kwartjes is het zo weer gebeurd. Nog een wandelingetje gemaakt naar de Lobby van Ruby's, er is hier van alles, hotel, motel, restaurant en natuurlijk een hele grote winkel. Ook is er nog een stukje oud dorp. Er staat bij, dat het oud Brice is. Vandaag peentjes met visstick gegeten en Sjaak heeft gekookt, samen hebben we afgewassen. Nog een stukje lezen en dan lekker slapen.

28 MEI, 2e DAG BRICE CANYON. 's Morgens lekker rustig aan gedaan. Om ½10 zijn we met de camper vertrokken om de bezienswaardigheden van het park op ons gemak te zien. We zijn eerst naar het noordelijkste puntje van Brice gereden. Vandaar uit, kun je iedere keer rechts van de weg stoppen om te genieten van de verschillende uitzichten.

Ook het weer zat ontzettend mee. Hier een daar een klein wolkje. Maar daar moet je toch op bedacht zijn want hier worden kleine wolkjes 's middag flinke onweersbuien. Dus als we foto's wilden nemen met een zonnetje moesten we ook nog een beetje doorwerken. Zo gaat dat in een vakantie. Bij een van de eerste grote stops viel onze mond voor de zoveelste keer open. Wat een natuur geweld. Het is verschrikkelijk mooi, af en toe weet je niet waar je moet kijken. Vervolgens zijn we gestopt bij, Rainbouw Point, Black Birch Canyon, Aqua Canyon, Farvieuw Point en Natural Bridge. In tegenstelling tot wat de naam suggereert, is dit geen natuurlijke brug maar een boog. Een natuurlijke brug wordt gevormd door stromend water, maar deze boog is gevormd door regen en vorst-erosie. De boog is 29 meter hoog en ruim 16 meter breed. Daar hebben we ook geluncht.

Op een prachtige plek, eitje koken, broodje ontdooien, kopje thee zetten, stoelen buiten en genieten maar weer. De rotsen van Brice Canyon zijn wel heel apart om te zien, zulke vormen van rotsen hebben we nog nooit gezien. Heel apart. Sjaak heeft in zijn eentje de Navajo trail gelopen, eerst helemaal het dal in en dan later weer omhoog, hij vond het heerlijk om te doen. Mieke heeft ergens op een bank zitten genieten van de omgeving en de kreten die de mensen slaan als ze voor het eerst een blik werpen op het uitzicht. In de namiddag kakte Mieke een beetje in. Wat wil je, in en uit te camper, prachtige foto's maken, trailtje wandelen (lees klimmen) en vooral heel veel genieten. Even pauze, even bijkomen. We zijn naar de camping terug gegaan en hebben wat gedronken en Mieke is even op bed gaan liggen. Sjaak stelde voor om vanavond bij Ruby's Inn te gaan eten, zijn we ook nog even naar toe gelopen om te vragen of we konden reserveren, daar deden ze niet aan. Die meneer gaf aan "het is niet zo druk, er zijn niet zoveel bussen vandaag". Bij Brice Old Town nog wat foto's genomen voor het sfeertje, wel leuk om te zien. Nog een wasje gedraaid, gedroogd en gevouwen. Alles binnen 3 kwartier. Hoe vindt je die, snel Hé. In het restaurant moesten we heel even wachten, je kunt hier nergens zomaar naar een tafeltje lopen en gaan zitten, je moet wachten tot je naar je tafel gebracht wordt. We hebben gekozen voor het Cowboy buffet. Er waren verschillende buffetten, koude gerechten, salades, en heel veel vlees, dat vond Sjaak erg fijn, hij heeft er dan ook flink van zitten buffelen. En Mieke van het koude salade buffet. Terug in de camper nog even de foto's op de laptop zitten bekijken van deze enerverende dag, maar, om 10 uur rolde Mieke om van de slaap. Dus naar bed, morgen weer een dag.

29 MEI, VAN BRICE NAAR ZION. Vroeg wakker vandaag, dus lekker vroeg onder de douche. Ontbijten en weer vertrekken voor het volgende avontuur. Toen we opstonden was het zwaar bewolkt. Dus even afwachten wat het wordt vandaag. De afstand die we vandaag willen doen in niet zo groot. Een kleine 150 km. Dat is voor Amerikaanse begrippen natuurlijk een kippe-trippie.

Het meest bezochte gedeelte van Zion National Park is Zion Canyon. Dat is een ravijn, 24 kilometer lang en 800 meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen. Het ravijn is uitgeslepen door de Virgin River, en dankzij die rivier heeft Zion Canyon nu rijk gevarieerde flora en fauna. Als in het voorjaar de sneeuw in de bergen smelt, voert de Virgin River grote hoeveelheden puin en sediment af. Daardoor is het erosieproces dat Zion Canyon en de diverse zijdalen heeft gevormd, nog steeds volop gaande. De rit naar Zion Natn Park is weer zoals gewoon in deze omgeven erg mooi. Je ziet Pink Cliffs, Gray Cliffs, White Cliffs en Vermillion Cliffs. Dus de kleuren vliegen je om de oren.

In een zeer klein gehucht een bak koffie voor Sjaak gehaald. Je moet niet denken aan gezellig koffie drinken in een leuk cafeetje, maar gehaald bij de benzine pomp of de plaatselijke supermarkt komt meer voor. Rond enen waren we bij de park ingang. Mieke heeft vanmorgen ontdekt, dat de oostelijke route erg mooi is maar er twee tunnels zijn. De eerste tunnel is waarschijnlijk geen probleem maar de tweede wel, we zijn te groot om zo te kunnen passeren. Je betaalt bij de ingang van het park een bedrag om door de tunnel begeleid te worden. Als je bij de tunnel komt, staat er een parkbeheerder, die sluit de tunnel af voor alle verkeer, daarna mag je met een handtekening op je betaalbon door rijden. Je moet wel in het midden van de tunnel blijven rijden werd ons nog verteld. De tunnel is ongeveer 2,5 km lang, met af en toe een groot gat waar je doorheen kunt kijken met duizelingwekkende uitzichten, jammer we mochten niet stoppen in de tunnel. Mieke had graag wat foto's gemaakt. Bij het eind van de tunnel bleek dat heel wat auto's stonden te wachten totdat wij eruit waren. Wel heel apart een hele tunnel voor jezelf. Na het tunnelgebeuren waren we toe aan een lekker broodje, weer met mooi uitzicht. En je gelooft het niet maar, het wordt nog steeds niet vervelend. Allebei de campings in het park waren voor enen al vol. Wij weer het park uit, bij de ingang van het park stond al aangegeven dat de campings vol waren. En kregen we een lijstje met verschillende campings in de omgeving. Toen we een minuut het park uit waren, kwam er al een bord met de tekts, RV Campground. Dus Sjaak naar binnen en ja hoor, een mooi plekje. Hier kwamen we ook een stel tegen, die met ons vertrokken zijn vanuit Iowa. Konden we een beetje bij kletsen. Heerlijk een uurtje bij het zwembad gelegen, het zwemwater was nogal fris, daar was je zo uit. Het is nu over zessen en er valt inmiddels een flinke bui. De rest van de dag is het wisselend bewolkt geweest. Mieke gaat zo een maaltijd in elkaar flansen. Dat komt meestal wel goed vindt Sjaak.

30 MEI, EEN HELE DAG ZION NAT. PARK. Een hele dag om in Zion Nat. Park te genieten van alles wat dit park te bieden heeft. Eerst nog wat met verschillende stellen staan kletsen over de reis door Amerika met een camper. Er waren drie stellen die ook uit Iowa met een nieuwe camper vertrokken zijn. Om ½10 de eerste shuttlebus genomen, met een zeer aardige cheuffeuse, die ook wat vertelde van het park en al die leuke wandelingen die je hier kunt maken. Trails heten die hier. Er zijn 8 bushaltes in het park, er mogen geen auto's in een heel groot gebied van het park rijden, dus die busjes nemen dat over en het is gratis, niet te geloven. Je betaald 80 dollar voor een parkpas voor alle parken in de USA en de service is geweldig. Overal lopen rangers die de boel een beetje in de gaten houden en waaraan je van alles kunt vragen. Er zijn ook rangers die op vaste plekken en tijden vertellen over het gebied waar je bent. Leuk om van die gepassioneerde mensen tegen te komen. We zijn uitgestapt bij de Zion-Lodge. Het was koffietijd voor Sjaak. Sjaak zag daar ook wat hij voor lunch wilde hebben, vandaag was het tijd voor een frietje. Weer op een busje gesprongen en een wandeling gemaakt bij Weeping-Rock. Wel erg druk het is zaterdag dus iedereen is vrij. Veel gezinnen met kinderen en groepen van de scouting hebben we gezien. Er waren wat kinderen en jongelui die in het water aan het spelen waren, maar later bleek dat het water heel koud was. Sjaak heeft aan het eind van de wandeling een klein stukje in de Virgen River gelopen, en kwam met kramp in zijn voeten snel terug. Nog een paar haltes met de bus mee en nog een wandeling gedaan, naar de hangende tuinen. Het weer ging weer betrekken, haast iedere middag komt er wel een buitje, de Amerikanen zeggen "dat heb je normaal alleen zomers.

In het museum nog een informatie film gezien over het park. Om 5 uur waren we weer op de camping. Borrel genomen en een yatzee gegooid. Hollandse prak gemaakt, spinazie, aardappels en vlees. We hebben weer een prachtige dag beleefd.

31 MEI, OP WEG NAAR HET GRAND CANYON NAT. PARK. Zeer vroeg wakker, de wekker stond om 06.30, maar we waren voor de wekker wakker. Om 7 uur vertrokken zonder ontbijt, dat doen we wel onderweg op een mooi plekje. Rond ½9 hebben we gegeten, daarna getankt om weer verder te gaan. We hebben het Kaiba Forest door gereden met alleen maar dennen en nog eens dennen, erg mooi. En dan ineens ben je er weer uit en rijdt je langs hele hoge rode rotsen. We kwamen nog oude rotshuisjes tegen waar vroeger Indianen in woonden. De rit schiet lekker op. Gisteren zeiden we nog tegen elkaar "als we het zat zijn gaan we onderweg een camping zoeken", nou mooi niet. Niet een camping is er te bekennen. Om 1 uur waren we bij de oostelijke ingang van het Grand Canyon Nat. Park. Daar zeiden ze gelijk, de grote campings zijn vol vandaag, alleen de staatscamping is nog ruimte. Wij daar naartoe en ons zelf geregistreerd, met een automaat. Later komt er een ranger langs om de boel te controleren. We hebben een lekker eitje gebakken voor de lunch, smaakte prima. Daarna zijn we naar het eerste vieuw- point gegaan, om oog in oog te staan met zoveel natuur geweld, dat kun je niet bevatten. We werden er allebei stil van en zijn op een steen gaan zitten en maar kijken en nog eens kijken.

De Grand Canyon is een van de meest bekende natuurparken ter wereld. Je ziet hier een van de meest spectaculaire voorbeelden van de effecten die erosie op een landschap kan hebben.

De Grand Canyon maakt deel uit van het Colorado Plateau, een omhoog gedrukt deel van de aardkorst. Het ravijn is vooral gevormd door watererosie, waarbij de Colorado River de voornaamste factor is geweest. Vooral gedurende het voorjaar, wanneer veel smeltwater wordt aangevoerd, heeft de Colorado River een enorme kracht. Op sommige plaatsen is ze 70 meter diep, en 90 meter breed. De verschillende rotslagen in de canyon reageren allemaal anders op de eroderende krachten, waardoor vele verschillende vormen zijn ontstaan. De levendige kleuren, die vooral erg mooi zijn tijdens zonsopgang en zonsondergang, zijn het gevolg van de aanwezigheid van mineralen, veel lagen hebben subtiele rode, gele en groene tinten. Het park omvat de hele loop van de Colorado River door de Grand Canyon en het aangrenzende heuvelland. Dit vanaf de zuidgrens van de Glen Canyon National Recreation Area tot aan de oostgrens van Lake Mead National Recreation Area. De diepte is 1,829 meter en de breedte gemiddeld 16 kilometer, maximaal 29 kilometer.

Later nog een stukje gelopen langs de rand van de kloof. Sjaak heeft nog 5 pogingen gedaan om voor morgen een andere camping verderop in het park te bespreken, maar er werd niet opgenomen. Dus zien we morgen wel. Later zijn we voor de zonsondergang nog een keer naar het eerste vieuw-point gelopen en hebben daar vreselijk zitten genieten van een prachtige zonsondergang. Natuurlijk weer erg veel foto's genomen. Borrito's in de oven opgewarmd, lekker een makkelijke hap vandaag. Alweer een geweldige dag.

1 JUNI, 2^E DAG GRAND CANYON NAT. PARK.Heel vroeg wakker, de telefoon van Mieke stond nog op Utah tijd en dat is een uur vroeger als in Arizona. Dus waren we om 6 uur klaar wakker. Wij gelijk vertrokken naar een mooi punt, stoelen naar buiten en daar op ons gemak het ontbijt gegeten. Heel stil nog, je hoort alleen de wind en de vogels, heerlijk. Later kwam er een Amerikaans stel dat zei, "jullie zitten wel heel erg te genieten hier", en dat was ook zo natuurlijk. Het ochtend licht is echt geweldig om foto's te maken, de canyon is dan het beste te fotograferen. Later nog verschillende mooie punten aangedaan, iedere keer weer een stuk met de auto. In het dorp nog wat boodschappen gedaan en gelijk een andere camping voor de komende twee nachten geboekt. Om 10 uur waren ze al haast helemaal vol. De meeste mensen willen graag in de natuurparken overnachten, want de campings die er even buiten liggen is het lang zo druk niet. Maar de ligging van de campings in dit park is wel heel erg in de natuur. Misschien nemen we nog wel een nachtje extra, het is hier geweldig.

2 JUNI, 3e DAG GRAND CANYON NAT. PARK. Weer een hele dag in het Nat. Park Grand Canyon. Vroeg wakker, weer gelijk weg gereden om ergens te ontbijten op een mooi plekje. Met mooi weer vertrokken. De nachten zijn ook hier erg koud, overdag is het ongeveer 24° en 's nachts 7 of 8° dus het verschil is best groot. De ontbijtplek ging vandaag een beetje de mist in, maar ja volgende keer beter. De camper hebben we op een groot parkeerterrein achter gelaten, we zijn in de shuttlebus gestapt, de rode lijn deze keer om een flink stuk langs de zuidelijke kloof te wandelen van de Grand Canyon. Om 8.15 zijn we uitgestapt en hebben we een erg leuke wandeling gemaakt met het mooiste uitzicht dat je je kunt wensen. Veel stops, veel foto's, en maar tegen elkaar zeggen, "wat een natuurgeweld". Aan het eind van de wandeling, na ongeveer 3½ lopen. wel met een makkelijk glooiend pad, dus zeer goed te doen voor de jonge pensioenada's zoals wij zijn. Hebben we gedronken en terug de shuttlebus genomen naar het centrum . Camper opgepikt en naar een point of vieuw-gereden voor een mooie lunchplek. Stoelen weer naar buiten en zitten, weer genieten natuurlijk.

De Amerikanen zijn soms zo beleefd, dat ze gewoon vragen, "mogen we even passeren" en ze lopen lachend en knikkend aan ons voorbij, met ons broodje op schoot, en wij natuurlijk "ja, hoor ga uw gang". Kun je je voor stellen dat wij daar lol om hebben. Mieke had onderweg reclame gezien van een I-Max film over de Grand Conyon. Dus even op internet opgezocht waar het theater precies was. Wij er naartoe, bleek dat een kippe-trippie te zijn. De film was echt "geweldig". We hebben deze keer geen helikoptervlucht gemaakt. Maar in het Imax theater kwam dat helemaal goed. Het lijkt wel of de hele zaal door de Canyon ging, geweldig. Terug naar de camping, daar heeft Sjaak twee campings gebeld om te reserveren, een in Kingman en een in Las Vegas. Normaal bellen we niet, maar in Las Vegas moet dat wel, zeker als je op de Strip wilt staan. En dat willen we erg graag, want dan zitten we er, met ons neus bovenop. De afstand naar Las Vegas van de Grand Canyon vonden we te groot, vandaar de tussenstop in Kingman. Daar bleek een Good Sam camping te zijn. Naar de camping terug heeft Mieke in het voorbij rijden twee grote elken gezien, een soort groot hert, hoog op zijn poten. En Sjaak heeft er tijdens het telefoneren, hij moest een stukje terug door het bos om bereik te krijgen, zag er zelfs 4. Sjaak heeft nog een flink vuurtje gestookt en Mieke heeft weer een prak in elkaar geflanst. We zijn weer vroeg gaan slapen, het zijn heerlijke dagen, dus we slapen als marmotten, in ons King-Size bed achter in de camper.

3 JUNI, KINGMAN. Rond 8 uur vertrokken voor de rit naar Kingman, het ontbijt ging vandaag een beetje fout, we hadden willen stoppen op een mooi plekje, maar dat lukte deze keer niet zo goed. Verder was de rit niet zo spectaculair. We hebben een leuke stop gemaakt in een dorpje langs de route 66, die natuurlijk wel erg bekend is. Maar het is ook wel een toeristische attractie. Verder hebben we vandaag voor het eerst weer een stuk Interstate gehad, dat schoot natuurlijk lekker op. Dus we hadden een vrije middag, om te wassen en dit verhaal weer op de laptop vast te leggen. Morgen dus naar Las Vegas, we zijn zeer benieuwd. En grote Caesar salade als maaltje en dat was het weer voor vandaag.

4 JUNI, LAS VEGAS, NEON JUNGLE IN DE WOESTIJN. 9 uur zijn we vertrokken van de camping Blake Ranch. Wat een verschil met de camping in het Grand Canyon Park, daar stonden we midden in het bos. Hier bij het stadje Kingman is het alleen, grind en asfalt, kil en een beetje doods. Het is gelukkig maar voor een nacht. Nu gaan we op weg naar LAS VEGAS. De omgeving waar we in rijden is een beetje saai. Dat is nog niet eerder gebeurd. Een lange vlakke weg met aan weerskanten in de verte grote bergketen. Bij de Hooverdam zijn we natuurlijk gestopt en hebben daar een poosje rondgekeken. De dam is geweldig imposant, maar de aanleg van een nieuwe brug vonden wij eigenlijk nog mooier. Wat een bouwwerk, erg leuk om te zien. Met de tomtom en Mieke als bijrijdster reden we zo naar de KOA campground midden in Las Vegas op de strip. Een stad midden in de woestijn, een stad waar het kwik zomers tot boven de 40 graden Celsius stijgt. Een stad waar 1,2 miljoen mensen wonen maar die per jaar door meer dan 36 miljoen mensen wordt bezocht. Waar in totaal zo'n 135.000 hotelkamers beschikbaar zijn variërend van low-budget kamers tot suites met afmetingen groter dan een gemiddeld huis. De plaats waar iedere dag 150 verliefde koppels elkaar eeuwige trouw beloven. Daar waar dromen geboren worden en Elvis nog gewoon leeft. Een stad die een deel van je wordt zodra je er een voet binnen hebt gezet.

Als je ruim 3 weken in de geweldige natuur hebt gezeten dan is deze asfalt camping wel even schrikken hoor. Maar de camping ligt erg centraal, met de bushalte bijna voor de deur. En wat een temperatuur, we hebben al erg lang mooi weer, met af en toe 's middags een onweersbuitje, maar deze hitte hebben we nog niet gehad. Mieke is gelijk op bed in slaap gedonderd midden op de dag. Na dit verkwikkende middagdutje zijn we downtown in gegaan. Je weet werkelijk niet waar je in terecht gekomen bent. Onze camping heet Circus Circus, maar het een HEEEEEEEL groot circus hier. Via de camping kom je in het hotel Circus Circus en grote kermis natuurlijk, duidelijk op kinderen gericht. Hierna hebben we de stadsbuslijn genomen naar downtown. Dan kom je pas echt in de kermis terecht. De casino's zijn zo verschrikkelijk groot, met veel gebel en geklingel. Binnen in de casino