Hallo allemaal hieronder de eersteperiode in Australie. Alles is goedmet ons,we genieten met volle teugen. De allerlietste vakantie groen vanuit Down Under, de Roma's.

Om een of andere reden kan ik geen foto's op de site zetten, die volgen nog wel een keer.

HE PINNACLES 21 september

Vandaag een leuke rit voor de boeg. Eerst gezellig met alle mensen in Perth die naar hun werk gingen in de file gestaan en een aardig stukje erg langzaam gereden. Later reden we zo het bekende lege platteland in. Alles bij elkaar heeft het niet zo erg lang geduurd. Mieke had via allerlei informatie meegekregen dat we langs een heel groot winkelcentrum zouden rijden. En ja hoor, Mieke gilde daar zit een Woolworths. Sterker nog er zat werkelijk van alles. We hebben zitten vergelijken hoe groot het winkel centrum is, ten opzichte van een bekend Nederlands winkelcentrum. We denken dat het zeker 5 keer zo groot is als de Oosterhof en Mieke denkt dat het nog veel groter is. Maar goed dat maakt niets uit. We hebben daar ook 2 camping stoeltjes gekocht en die kosten zeker 4.25 per stuk in euro's dan. En ze zitten ook nog lekker. Hoe is het mogelijk denk je dan. Verder is hier alles net iets duurder dan bij ons. Al rijdende zagen we de natuur steeds mooier woorden. En het verkeer steeds minder worden. Op onze route hebben we de Pinnacles dessert aangedaan. Die ligt in het Nambung National Park. We kochten een kaartje en mochten er een rondje rijden. Je kunt er ook erg leuk wandelen. We boffen met het weer want het is de hele morgen al flink buiig. We zijn ook wel erge bofkonten. We kwamen bij het park aan het de zon kwam tussen de wolken door. Precies goed om de juiste foto's te kunnen maken. Na de Pinnacles komen we snel aan op de camping in Cervantes. Hier blijven we ook een nacht. Zo kunnen we morgen weer een stuk noordelijker, naar het mooie weer. Als we daar op een leuke plek zijn blijven we een paar dagen.

Vandaag vroeg vertrokken. Het eerste stuk is weer helemaal anders dan gisteren. Het ontbijt hebben we lekker in de natuur gegeten. In de absolute stilte. Alleen maar de vogels en andere dieren die geluid maken om ons heen. De omgeving waar we doorheen rijden is werkelijk waar, erg mooi. Door de vele regen van de laatste maanden is het nu extra mooi. Er staan ontzettend veel bomen, struiken en ander laag gewas in volle bloei. De mimosa struiken zijn wel 3 tot 5 meter hoog en knal geel. Vraag me niet wat de naam van alle andere planten is want dat weet ik niet maar ze zijn wel erg mooi. Onderweg nog verschillende leuke stops gemaakt. Ook in het plaatsje Geraldton waar we gelijk weer wat inkopen hebben gedaan. De wegen zijn hier goed het is soms een smalle tweebaansweg. Buiten de plaatsen wordt het steeds stiller en zeggen we tegen elkaar, 'campertje' als we een medereiziger tegenkomen. Het valt Sjaak op dat het meeste verkeer richting het zuiden rijdt, richting Perth. En zoals wij naar het noorden rijden is er een stuk minder verkeer op de weg.

Om ongeveer half drie waren we in Kalbarri National Park en in het gelijknamige dorp. We hebben op de camping nog de keus aan het strand of aan de rivier. Nou zet ons maar aan het strand. De branding is hier enorm. We staan hier twee dagen. Morgen gaan we het Kalbarri National Park bekijken. Vandaag hebben we ongeveer 380 kilometer gereden. Vandaag heeft de kokkin bepaald dat het biefstuk, sla en gebakken aardappels wordt. Niet verkeerd toch?

Dit wordt een huishoudelijke dag met in de middag een tour langs de kust in het Kalbarri National park. We zijn hier in het binnenland en wij gaan vandaag een route doen langs de kust. Daarvoor moet je allerlei inhammen in rijden. Met allerlei stops waar je speciale uitkijkpunten hebt. Ook in Australië moet er gewassen worden. Dus we hebben voor 3 Australische dollars een grote was kunnen draaien. Dat is voor niks vinden we want in Zuid Frankrijk betaal je 5 euro en hier is dat omgerekend 1,65. Toch zie je mensen met de hand de boel een sopje geven. Die Ausies vinden dat natuurlijk te duur. Nou Mieke gaat dat natuurlijk niet doen. Het weer is lekker iets boven de 20°. Dus de was is in de wind, die er waait, met twee uurtjes gevouwen weer in de kast te leggen. (strijken doen we hier niet aan). We hebben gesproken met verschillende Australische echtparen. Het blijkt in de streek waar we naar toe rijden, binnenkort lekker druk te kunnen worden. De scholen krijgen na dit weekend twee weken vakantie. We gaan dan ook de campings 's middags bespreken voor de volgende dag. Ook krijgen we van deze mensen leuke informatie voor de gebieden waar we nog naar toe gaan. Alle stops die we doen aan de Coral Coast zijn verschillend. De ene keer kun je een stuk wandelen en de andere keer heb je gelijk een uitzichtspunt. Leuk en relaxt om te doen. 's Morgens is het windstil maar in de middag komt de wind opzetten, een soort zuidwester die we wel van Zuid-Holland gewend zijn. De camperplaats die we hebben is zo leuk, dat andere wandelaars die er langslopen met een jaloers ondertoontje zeggen 'wat een mooie plek hebben jullie'. Mieke heeft vandaag een lekkere pan macaroni gemaakt, was goed te eten volgens Sjaak. (en dat is de kenner). Vandaag rond tienen naar bed, morgen weer vroeg op pad.

Vandaag de 23^e om ½7 uur wakker geworden van de kou. Wat iets aan de vroege kant was. De wekker stond voor vandaag op 7 uur. Het dekbed dat we hebben is op zich wel dik genoeg. Maar als je met je handen buitenboord ligt dan sterven ze af. Sjaak zei, vannacht hou ik een T-shirt aan. Zit je twee dagen in een vliegtuig om hier helemaal te komen, dan denk je toch ´ha lekker naar dat lekkere warme Australië´. Nou vergeet het maar. Het is erg lekker weer. Overdag zo'n 20° tot 25° dat is dus lekker weer. 's Avonds koelt het echter zeer snel af en moet je snel je kleding aanpassen, broek, trui en warme sokken. We zijn vertrokken met allebei een beker thee die we voorin gezet hebben. (Hebben we van de Amerikanen afgekeken. Alleen die drinken van die slappe hap koffie). En we vertrekken voor het eerste stuk. De eerste 70 kilometer zijn we geen auto tegengekomen. Het besef dat we in een ZEER GROOT land zijn begint bij ons door te dringen. Rijden we toch op de High way one. Steekt er ineens een familie Emoe over met een hele sliert kids, erg leuk om te zien. Helaas te laat voor een foto. Toen Sjaak wilde stoppen waren ze al verdwenen. Een flinke poos later een stop gemaakt bij ons eerste roadhouse. Een roadhouse wordt gebruikt, als tussenstop tussen twee plaatsen die te ver uit elkaar liggen. Je kunt er tanken, boodschappen doen, slapen in een klein motel en kamperen. Het roadhouse waar we gestopt zijn is het Billabong Roadhouse. Bij het roadhouse maakte Sjaak een praatje met chauffeur van een roadtrain. Sjaak vroeg aan hem ´hoe dat was om zo lang van huis te zijn´ want hij zei dat hij drie weken van huis is en een week thuis. Sjaak vroeg of dag niet vervelend is voor zijn gezin. Waarop hij antwoordde ´she likes the money and i like the road´. Wat Sjaak natuurlijk wel een gevleugelde uitspraak vond. Gisteren zei Sjaak onder het eten 'ik ben nu al dagen in Australië en heb nog geen kangaroo gezien'. Nou vandaag wel 4 maar wel dood op de weg, niet zo leuk om te zien. Daarom wordt ten strengste afgeraden om in het donker te rijden. De kangaroos komen na zonsondergang weer in beweging. Vandaag ook veel stops gemaakt om wilde bloemen te fotograferen. Er schijnt nu een ware explosie van te zijn. Vandaag in een soort familie restaurant gegeten, gezellig, groot licht, formica tafels, maar erg lekker eten. Dus dat vinden we wel oké. Lekker weer vandaag, zonnig en ongeveer 390km gereden.

Verder maar weer. Steeds een stukje noordelijker. Shark Bay World Heritage and Marina park, is een erg mooi gebied. We kijken er dan ook onze ogen weer uit. Vroeg gaan rijden, het is weer een mooie dag vandaag. Onze eerste interessante stop was bij de Stromalieten van de Hamelin pool. Deze zuilen, die bestaan uit blauwwieren, de oudste levensvorm, op aarde. Onthullen veel over hoe het leven is ontstaan. Wel leuk om te zien maar niet heel spectaculair. De tweede stop vonden we een stuk leuker. Dit 60 meter lange strand is uniek, omdat het bestaat uit een 10 meter dikke laag kleine hartschelpen. Nog even pootje gebaad, de zee ziet er zo lekker uit, maar is erg fris. We zijn hier op het hele strand met 3 mensen. Je gelooft het niet maar het is overal erg rustig. Ondanks dat het een vakantie periode is. Geslapen in Denham, prima camping. Een prachtige ligging. Direct aan zee. We hadden weer een prima plek met zeezicht. Alleen als je toch wat te zeuren wilt hebben, er stond wel erg veel wind.

6 uur liep de wekker af, we lijken wel gek. Maar je moet er wat voor over hebben om in Monkey Mia naar de dolfijnen te gaan kijken. Van Denham naar Monkey Mia is het maar 28km. Bezoekers komen hier naar toe om de dolfijnen te zien die haast iedere dag naar de kust zwemmen om zich te laten voeren. Er zijn er een stuk of 12 die regelmatig naar de kust komen. Ze komen niet allemaal iedere dag. Ze komen al ongeveer 40 jaar naar deze plek toe. Het is jaren geleden aan banden gelegd, er werd te veel vis gevoerd. Nu wordt er streng de hand aan gehouden. Het is wel een circus, maar wel een leuk circus. Ze worden zeker niet overvoerd. Ze krijgen maar twee visjes per dag, dat is voor hun een kleine snack. Ze eten er natuurlijk veel meer per dag. Eerst moet je allemaal bovenaan het strand wachten, dan wordt er in de gaten gehouden of de dolfijnen komen en waar ze naartoe zwemmen. Later wordt er verteld dat je aan de vloedlijn kunt komen staan. Ze zwommen eerst een beetje heen en weer, dan mogen verschillende mensen uit het publiek een visje voeren. Als de vis op is dan gaat de emmer in het water, zodat ze weten dat het echt op is. Daarna zwemmen ze gelijk de zee weer in. Na dit schouwspel hebben we ontbeten in de duinen, (maar geen visje hoor). En weer zijn we vertrokken naar het noorden. Op naar Carnarvon. Het plaatsje Carnarvon, aan de monding van de Gascoyne rivier. Er zijn hier erg veel plantages met tropisch fruit, zoals, bananen, meloenen en mango's. We zitten voor de mango's in het verkeerde seizoen. Erg mooi weer vandaag en we hebben 350km gereden.

Om 10 uur vertrokken, vandaag rijden we naar Coral Bay. We hoeven maar 238km, dus maar een klein stukje vinden we nu. Mooie rit, het eerste stuk over de Highwy 1 en later via een kleinere weg die langs de kust ligt. Weer een koffiestop gedaan bij een roadhouse. Sjaak was erg wakker onderweg, die zag een familie emoe die over wilde steken. Moeder in paniek want er bleef een kind achter aan de overkant. Sjaak vol in de remmen midden op de highway, (er was toch geen verkeer). Kon Mieke mooie foto's maken. Verder maar weer. Om 2 uur zijn we aangekomen op de camping. Broodje gegeten en naar het strand geweest. Ook hebben we een tour geboekt voor morgen. We zijn erg benieuwd wat we gaan zien. niet alleen in het oosten maar ook in het westen van Australië bevind zich een reusachtig duikparadijs. Het Ningaloo Reef. Het nog relatief onbekende Ningaloo Marine Park omvat één van de mooiste koraalriffen ter wereld. Meer dan 450 vissoorten waaronder makrelen, barracuda's, papagaaivissen, anemoonvissen, en veel schelpdieren die allemaal leven in dit deel van de Indische Oceaan. Wellicht de meest indrukwekkende onderwaterontmoeting is het zwemmen met de walvishaaien. Alleen die zijn er nu even niet. Dat is seizoens afhankelijk. Maar ja, je kunt niet alles hebben, (we hebben al zoveel). Er zijn nu wel bultrugwalvissen (juni tot november) en mantaroggen (mei tot november). We hebben een prak gekookt. Bal gehakt, bietjes uit een blik want er was verder hier niets anders te koop. Was nog redelijk te eten ook.