Hallo alle lieve lezers,

Hier weer eenheel verhaal om te lezen. Hebben jullie wat te doen. Ookis de eerste fotomap gevuld met een hele serie foto's.

Groetjes van de Roma's dikke kussenvoor allen.

27^e september. HET NINGALOO REEF OP.

Wat een dag. Geen haast vanmorgen, we hoeven ons pas te melden om negen uur bij het boekingskantoor voor de tour van vandaag. het begint met het passen van zwemvliezen en een wetsuit. En die heb je natuurlijk in allerlei maten. Mieke heeft gewoon een L met niet al te lange pijpen. En Sjaak valt in een grote kindermaat. De dame die ons hielp zei tegen Sjaak ‘you have verry skinny legs'. Daar kon hij het mee doen op de vroege morgen. Twee tellen in een busje en dan de boot op. Het is licht bewolkt, de temperatuur is goed. Na een poosje varen de eerste stop om te snorkelen. We krijgen eerst een uitleg wat er allemaal te zien is onder water. Met verschillende prachtige foto's is het allemaal duidelijk. Als je je in het water laat zakken is het wel even slikken, het is behoorlijk koud. Maar na een paar tellen wordt het een beetje warmer in je pak. Het is werkelijk schitterend, we hebben net gehoord wat we allemaal kunnen tegenkomen maar je kunt niet alles onthouden. Daar heb je geen tijd voor. Want je komt ogen te kort hier. Af en toe moet je omhoog kijken waar de boot is. En natuurlijk niet te ver afdrijven want dan word je meteen teruggefloten. De zee was behoorlijk wild. Als je je hoofd iets te ver vooroverbuigt loopt je snorkel vol water en stik je de moord. Wat een zoute zooi zeg. Na een tijdje geeft de begeleidster het teken dat je terug moet komen naar de boot. Deze dame is biologe, die kon er leuk over vertellen. Nu konden we op het dek in de zon weer oppiepen en een beetje bij komen van de indrukken. Nu gaan we op zoek naar grote zeeschildpadden.

Je moet even geduld hebben maar dat wordt dan ook wel beloond. We hebben er verschillende gezien. Zo groot. Je moet even je armen wijd doen, nee nog wijder, ja zo ongeveer. Dat is de maat die deze prachtige dieren hebben. Ook verschillende zeekoeien gezien, een beetje lelijk en dom beest maar ja, je kan niet allemaal even mooi zijn. Weer een hele poos gevaren, in deze omgeving is dat helemaal te gek. Je blijft zicht houden op de kust, die met de branding die er is, geweldig is om te zien. Nu krijgen we uitleg over de grote mantarog. Jane onze gids, verteld dat hij erg groot kan zijn, van 3 tot 7 meter. Maar dat hij voor mensen helemaal niet gevaarlijk is. Eerst gaat ze bovendeks zitten op de uitkijk. Als er een gespot is gaat ze voorop het water in en wij moeten in haar kielzog hard meezwemmen. Nou daar gaan we dan. Mieke gaat het water in en denkt ‘jezus wat is dat wild hier'. Kijkt nog even om zich heen en ziet Sjaak in het wild om zich heen slaan. Dat kwam omdat hij toen hij ging snorkelen er iets niet helemaal goed ging en hij een flinke hoeveelheid zeewater naar binnen kreeg. Die heeft het helemaal gehad. En gaat gelijk terug naar de booten en komt er niet meer vanaf. Die heeft het helemaal gehad voor vandaag. Mieke ziet dat hij aan de trap van de boot hangt en denkt 'ik ga toch nog even kijken of ik een mantra kan spotten. En ja hoor, wat een vreselijk groot beest. Ze vindt het best, het is zijn zee, en gaat vervolgens terug naar de boot. Dat is even makkelijker gedacht dan gedaan, wat een golven. Mieke kreeg even een helpende hand. Zo, hé hé, terug op de boot. Wat een belevenis is dat zeg. Sjaak ziet een beetje grauw, en is zich helemaal de zenuwen geschrokken van de wilde zee. Die gaat er de eerste dagen niet meer in. Ook vindt hij het veel te koud. Hij heeft een hele poos staan rillen van de kou. Daarna de pakken uitgedaan en in de zon weer opgewarmd. De schipper ging vis bakken en na deze lekkere lunch zat ons avontuur er weer op. 's Avonds nog naar een internetadres gewandeld waar we het verhaal voor reismee op het net hebben gezet. We hadden 's morgens afgesproken dat we uit eten zouden gaan, maar we hadden er allebei geen zin in. En zijn met een halve zak patat erg moe in bed gedonderd.

Tom Price 29 september. Als je zo vroeg gaat slapen ben je de andere dag wel rond 6 uur uitgeslapen. Op ons gemak een kom thee gedronken en een broodje gegeten. Na de standaard douche en het opruimen van het bed zijn we om ½8 vertrokken voor de rit naar Exmouth. Dat ligt dicht bij het Cape Range National Park. Naar Exmouth is het 185km, niet zo'n lange rit dus. Maar we doen gelijk de baaien en inhammen van het Nationale park aan. En zo komen we toch nog aan een 286km. De zee is hier weer ontzettend mooi. Ik weet het ik val in herhaling maar geloof me, het is erg indrukwekkend. Je kunt hier zo maar naar het strand lopen en dan een half uur met je mond open staan kijken. Op het strand een lekker broodje gegeten, (geen meeuwen hier). Je zit dan samen op het strand in een baai. In Europa zouden er tientallen hotels staan. Hier is het nog helemaal maagdelijk. Onderweg ook nog even tussen neus en lippen door de eerste levende kangaroos gezien, die zitten onder de struiken te wachten dat het wat koeler wordt en dan gaan ze weer skippie spelen. Een leuke relaxte dag. Om ½4 op de camping aangekomen, ziet er verzorgd uit. Sjaak gaat naar het toilet, komt terug met de melding dat er een giftige slang is gezien. Met de melding dat we erg moeten uitkijken. Geen blote voeten 's avonds en alle handdoeken en kleding die buiten hebben gehangen goed uitslaan. En als je ondanks alles toch gebeten wordt gelijk 000 bellen en goed luisteren wat je moet doen. Dus welterusten, slaap lekker en morgen gezond weer op. Oh ja vergeet ik steeds te schrijven, we zijn nu officieel in de tropen. De temperatuur loopt soms lekker op.

Grote rit. We gaan vandaag van Exmouth naar Tom Price om het Karijni Nat. Park te rijden. Om 06:20 zijn we gaan rijden door desolaat en zeer stil landschap, de eerste paar honderd kilometer. Het is soms wat savanne achting met veel grassoorten. Later begint het landschap een beetje te veranderen. Het wordt ook wat heuvelachtig. Het eerste stuk staan ook veel termieten heuvels. De camper rijdt heerlijk en trekt er behoorlijk aan. We stoppen bij het eerste de beste roadhouse om te tanken en koffie te halen voor Sjaak. Verder maar weer kilometers maken. De wegen zijn heerlijk stil. Het meeste verkeer is van het noorden naar het zuiden, naar het voorjaar. Volgens de Aussies rijden we eigenlijk de verkeerde kant op. Het natte seizoen komt er in noord west Australië namelijk binnenkort aan. Maar als je dan uitlegt wat je in vier maanden gaat doen, dan zeggen ze 'ja je kunt in dit grote land niet alle droge periodes meemaken. Dus de route die we in ons hoofd hebben is nog niet zo verkeerd. We zijn lekker vroeg in Tom Price aangekomen. Wasje gedraaid, boodschappen gedaan, nog even op het internet geweest. En een boek gepakt op de camping. Ook nog langs het informatiecentrum gegaan om een tour te boeken. Waar bleek dat er geen tours gedaan worden morgen. Er zijn twee gidsen, een is op vakantie in de USA en de tweede ligt met medische problemen in Perth, in het ziekenhuis. Dus werd ons verteld dat we zelf maar het park in moesten gaan. Maar we kunnen maar een deel verkennen. Je hebt voor grote stukken van het park een 4WD nodig. De dame daar heeft ons wel leuk geholpen met een aangepaste route. We hadden al twee dagen op de camping in Tom Price betaald, jammer zegt ze. Je kunt ook in het park op de campground gaan staan dan hoef je morgen niet het hele eind terug te rijden. Mieke heeft nog een poos foto's zitten sorteren. Om 10 uur ging bij ons in de camper het ligt uit.

DE BUSH IN. Om 06:45 was Mieke klaar wakker. Naar buiten gegaan en een poos zitten lezen. Later zijn we naar het Karijini National Park gereden. Dit ruige natuurpark lijkt op de Kimberleys, maar de kloven zijn in het Karijini langer, nauwer en dieper en het gebied wordt veel minder bezocht. Er loopt een verharde weg dwars door het park. Er is erg veel te zien maar je moet voor een groot deel van het park een 4wd hebben. Dus we kunnen maar een deel bezoeken. Omdat we het park zelf gingen ontdekken hebben we de tweede nacht hier een bushcamping geboekt. Met verschillende kaartjes en goede tips om van het park te kunnen genieten gaan we op weg. Het is niet zo erg groot dus de bezienswaardigheden liggen redelijk dicht bij elkaar. Leuke wandeling gemaakt. Met een prachtige spot om te zwemmen. Maar de mooie gebieden hier zijn allemaal kloven in de aardkorst. Dus als je er kunt zwemmen is dat natuurlijk op het laagste punt. Wij op ons gemak naar beden gelopen en geklommen, de afstappen zijn soms best hoog als je korte benen hebt zo als wij twee. Wat een prachtige plek om in te zwemmen. Eerst dacht Sjaak, 'nou even niet vandaag'. Even later dacht hij 'ik moet hier toch ook maar in duiken'. Dat was de Fortescue Falls en Pool. Het omhoog klimmen ging lekker vlot, het viel Mieke mee. De kloven zijn donkerrood en prachtig om te zien. Bovenaan de rand staan bomen die er zo in zouden kunnen vallen. Er kwam een echtpaar aan die vertelden, 'we zeggen altijd tegen familie in Nederland, dat de stammen van de hitte smelten. Later op een mooi punt in de schaduw zitten picknicken. We hebben nog wat mooie uitkijkpunten bezocht en zitten genieten. De camping waar we staan is erg goed verstopt in de bush. Je staat in hele grote cirkels, zo groot dat je amper je buurman kunt zien, tussen het struikgewas door. 's Middags een zalmsalade gemaakt voor het avond eten, lekker en makkelijk. We hebben genoten van een prachtige sterrenhemel. Wat is dit prachtig om te zien. Met ons hoofd op de rand van de stoel een hele tijd omhoog zitten kijken.

's Morgens voor zessen worden we ongeveer allebei tegelijk wakker. Mieke zegt kijk is naar buiten, het zonnetje komt al op. Wat een leuke ervaring is dit. Maar Sjaak: 'wat ik eigenlijk nog mis is een butler'. ‘Een butler waarom?'. Nou die komt ons wel een beetje amicaal roepen zo van ‘luitjes, het ontbijt is klaar, hoe wilt u het eitje vandaag?'. De tafel met wit linnen en zilver gedekt staat onder een prachtige boom. Maar dat was een erg vroege dagdroom. Zelf thee gezet, boterham ontdooid voor Sjaak en een schaaltje yoghurt met fruit voor Mieke gemaakt. We zijn weer helemaal terug in de realiteit. De outbeck experience was helemaal geweldig. On the road again. En toen gingen we tanken. Dit is de dieselpomp dacht Sjaak en gooit er doodleuk ongelode benzine in. Schrikt en zegt, ‘Jezus wat doe ik nou'. Dus na overleg met de pomphouder. Een of ander mannetje dat daar voor allerlei klusjes loopt, komt naar ons toe en zegt ik haal het er wel even uit hoor. Het gebeurt ongeveer 3 tot 4 keer per maand. Dus tank weer leeg, Sjaak weer tanken een lekker duur geintje. Om 3 uur aangekomen bij het Sandfire Roadhouse waar we overnachtten.

Om een uur of 4 was Mieke Sjaak weer kwijt. En ja hoor een stukje verder op de camping staat hij te praten met een Aussie. Dat bleek van huis uit een Duitser te zijn maar hij woont hier al 57 jaar. Hij vertelde dat hij een ranch bezit ergen in de Kimberley waar hij alleen met zijn vrouw en 2 zoons woont. Zijn ranch is 1 miljoen acres groot dat is ongeveer twee derde van Nederland dus dat is nogal een boerderij. Sjaak wil dan wel het een en ander weten dus dat wordt vragen of dat niet eenzaam is zo met zijn vieren, nou dat vindt hij niet. Hij zei ik heb mijn vrouw en dat is genoeg verder doet hij eens in de zoveel tijd een fax naar de supermarkt met de boodschappen die hij nodig heeft en die worden dan met het vliegtuig thuisbezorgd samen met de post. Hij heeft ongeveer voor 6 maanden voedsel in voorraad. Sjaak vindt dat maar een eenzaam bestaan. Niks voor hem.

De afstand naar Broome waar we naar toe gaan is te groot om in een keer te rijden. Nu staan we vannacht op de camping bij het Roadhouse, tussen de chauffeurs en andere toeristen die ongeveer het zelfde doen.We eten dan ook chauffeurs hap vandaag. Witte bonen in tomatensaus en gebakken worstjes. Vandaag hebben we 620 km gereden en het is al dagen stralend weer. Het Roadhouse is net een dierentuin. Er loopt van alles en nog wat en ze maken een hoop herrie. Zijn we net klaar met eten komt er een hele kolonie witte parkieten aanvliegen. Die gaan verspreid over een paar bomen zitten ruziën wie waar gaat zitten. Dan is het even stil en zeggen we tegen elkaar ‘hoe laat zijn die straks weer wakker'.

Om 5:15 wakker geschreeuwd door verschillende vogels, ook de aanwezige pauwen maken een hoop kabaal. Het Sandfire Roadhouse is verder een prima overnachtings plaats. Weer lekker vroeg gaan rijden. Het stuk waar we doorheen rijden is verder nogal saai. Het is een soort savanne achtig gebied, waar wel veel koeien lopen. Die lopen hier allemaal vrij rond. Tegen de tijd dat ze verkocht moeten worden, worden ze opgedreven en worden ze met een open raod-train opgehaald en weggebracht. Ze gaan hier naar de slacht, ook worden ze nog steeds verscheept naar Arabische landen vanuit Broome. We ware vlakbij Broome, er stond een bord langs de kant van de weg waarop stond dat er weer radio contact mogelijk was. Sjaak zet de radio aan die begint een grote reclame spot voor Broome uit te zenden. Het is Broome time nou. Oké we maken er drie dagen Broometime van. We gaan genieten van, strand, zee en de mooie en beroemde zonsondergangen. De kamelen op het strand en verder zien we wel.

Broome het stadje van de parelvissers, ligt aan de afgelegen noordwestkust van Australië. Het is ruim 2300km naar Perth en ruim 1800 naar Darwin. Broome heeft zijn bestaan te danken aan de grote hoeveelheid parelschelpen die hier voor de kust werden gevonden. Het aan de westzijde gelegen prachtige hagelwitte strand staat bekend als Cable Beach. Bij de 30km lange strand kwam de telegraaf kabel aan land die Australië met Engeland verbond. 's Middags naar het strand gewandeld vanaf de camping goed te doen in 5 minuten. Het is laag water, er wordt ook aangegeven, door de strandwacht, waar je kunt zwemmen, dat is tussen de vlaggen. Jammer, het strand lag bezaaid met donkerrode kwallen, dus wij bedankten voor deze duik. Zitten we goed en wel op een terras met een biertje en een wijntje. Komt er een leuk stel langs wat we al drie keer ontmoet hebben. Gezellig met zijn vieren zitten kletsen. Zij gingen thuis pasta opwarmen en wij hebben op het terras gegeten. De dagafstand is 330km, en erg mooi weer.

3 oktober BROOME TIME. Het licht en de vogels maken ons weer vroeg wakker. Maar ja als je ook om ½10 naar bed gaat is dat nog zo gek niet. Om 8:15 hing de was al te drogen. Door het centrum gewandeld, er is zelfs een Chinatown hier. Gezellige drukte. Verder niet veel gedaan, een duik in het zwembad genomen en zitten lezen. Sjaak heeft de krant gelezen op internet. Aan het eind van de middag naar Cable Beach, Mieke wilde niet op een kameel rijden, maar ze wel van alle kanten fotograferen. Dit is hét beroemde plaatje van Broome. Er zijn veel foto's gemaakt. De zonsondergang was erg mooi vandaag. We hebben twee uur op het strand gelopen en gezeten om hiervan te genieten. De daghap vandaag was, coucous met gemengde groente, en een stukje gebakken vlees.