Hallo lieve lezers,

Ne een lange tijd zonder internet en telefoon aansluitingen, is er weer prik inde lucht. Als je er geen zin in hebt ishet verstandig om nu je computeruit te doen en het niet te lezen.Kijkmaar wat je doet.We merken het wel aan alle leuke reacties of je hetgelezen hebt of niet.

Dikke kussen en de groeten van de downunders Mieke en Sjaak

DOOR HET LAND VAN DE BAOBAB EN DE WERVELWINDEN...... We trekken weer verder, vandaag in noordoostelijke richting. We verlaten Broome rond 9 uur en gaan de highway 1 weer op. Onderweg komen we door verschillende gebieden. Het eerste stuk staan erg veel baobab bomen. Als we ongeveer op 100km afstand Frizroy Crossing zijn zien we allemaal kleine werverwinden om ons heen. De rode aarde en het stof wordt dan in een slurf omhoog gezogen. Dit gedeelte van de route is heel erg stil. Soms kom je een half uur of 3 kwartier niemand tegen. We rijden dan ongeveer 115km per uur. Broome was erg leuk om een paar dagen te blijven. Jammer dat je dan op een dergelijke leuke plek weer weg moet. Maar dat schijnt bij het reizen te horen. Bij een koffiestop bij een roadhouse kwamen we die man weer tegen die we dagen geleden ook hebben gesproken. Dat was die farmer die zo eenzaam woont. Hij kwam naar ons toe. En dan vindt Sjaak het leuk om even bij te praten. Gilde zij ineens tegen hem. ‘Wat are you doing'. Zijn ontbijt stond namelijk koud te worden. Een leuke kerel die erg veel weet van de geschiedenis van Australië.

Sjaak stelt zijn crouse control soms in, en hoeft dan een uur zijn rem en gaspedaal niet te gebruiken. De camping waar we staan is een oase van rust met heel veel ruimte. De camping is ongeveer zo groot als het Euromast park in Rotterdam. Er staan veel bomen in bloei, die ruiken heerlijk. We hebben lekker gezwommen en gerelaxt en zijn uiteindelijk bedwelmd van de bloemengeur in bed gedoken. Mieke om ½9 Sjaak een half uurtje later. Allebei behoorlijk moe. Dat komt waarschijnlijk door de hoge temperatuur. Even wennen. De temperatuur is vandaag opgelopen tot 34°. Goed uit te houden.

6 oktober, om 5:30. Klaar wakker en het ruikt nog steeds heerlijk hier. Soms wordt je wakker en dan denk je we gaan oké. Maar hier zouden we het wel een paar dagen uithouden. We moeten verder. Er komt nog genoeg voor dat we in het vliegtuig springen voor de vlucht naar Alice Springs. Soms verandert het landschap een beetje. Van tamelijk vlak naar wat heuvels en een poos later is het weer vlak. Er staan in dit gebied veel termietenheuvels. De airco draait deze rit op vol vermogen. Als je stopt en uitstapt is het niet zoals je wel een hoort, ‘van een warme deken', nee het is, ‘of je in een warme oven stapt'. Van die oven schreef ik een paar uur geleden. Ik maak al rijdend vaak wat aantekeningen voor het verhaal. Bij de lunchstop om 13:45 wees de thermometer 42° aan, in de schaduw gemeten. We zijn op een camping beland die veel weg heeft van de jungle. Er staan hier veel mangobomen, die nu vol hangen met, je raad het al. Mango's. Je mag er pakken zoveel als je wilt. Mieke vindt dat 's morgens in haar yoghurt wel erg lekker. Dan zou je denken, lekker voor de komende week. Maar dat gaat niet. Over twee dagen gaan we de staatsgrens over naar het Northern Territory. Je mag niets wat van het land komt over de grens meenemen als het niet bewerkt of gekookt is. De mango's die er nu zijn, zijn nog niet rijp, dus je kunt er niets mee. Jammer, maar helaas. Het plan was om hier een gecombineerde tour te boeken. Met een busje naar het Lake Argyle en met de boot terug over de Ord River. Het is laagseizoen, de tours gaan niet meer iedere dag. A.s. zaterdag is voor ons te laat. Dus gaan we morgen zelf naar de dam, die gemaakt heeft dat er nu een Lake Argyle een bestaat.

7 oktober. KUNUNURA EN DE BUNGE BUNGLE'S PER SCENIC FLIGHT......Heel vroeg wakker, ongeveer ½6, nog even na liggen soezen en naar de geluiden van de tropen liggen luisteren. Dat gaat nooit vervelen. Sjaak maakte een paatje met een aardige Belg. Die hebben een Landrover gekocht en hebben nu een geschuurde benzinetank. Van het een kwam en het ander, hij zei ga je nog naar Bungle Bungle's. nou nee daar kunnen we met onze camper niet komen. hij zei, ‘de vlucht naar de Bungle Bungle is de mooiste die je kunt maken'. Hij vertelde dat een Australiër hem had verteld dat dat een van de indrukwekkendste vluchten is die hij in heel Australië heeft gemaakt. Nou, dus daar moesten we het fijne van weten. Wij na het ontbijt naar het informatiecentrum hier vlakbij. Vragen wat de mogelijkheden waren om het zelf te doen, nou dat bleek niet zoveel te zijn. Je kunt naar het Lake Argyle rijden en dan die zelfde weg weer terug. Sjaak trok de stoute schoenen aan en boekte gelijk een vlucht voor vanmiddag. Mieke zegt, ‘ben je gek geworden' nou die Belg heeft met zijn verhaal mij wel heel enthousiast gemaakt. Laten we dat maar gaan doen. Oké, we gaan vanmiddag vliegen van ½3 tot ½5 twee uur nog wel. Mieke heeft verder uren in het zwembad doorgebracht, zonnebril en hoed op en de rest onderwater blijven, anders verbrand je te erg. We werden afgehaald door de jongen die ons later ook vloog. Hij gaf eerst een briefing over de veiligheidsvoorschriften. En dan gaan we naar het toestel. Mieke mag als eerste instappen en dat is natuurlijk weer boffen, want dan heb je ook de beste plaats. Samen zaten we achter de piloot. Die had binnen in het kantoor ook even verteld waar we overheen gingen vliegen. Oostelijk van Derby ligt het Kimberley Plateau. Dit is een zeer oud gebergte me veel vreemdsoortige rotsformaties, gorges, met een unieke flora en fauna. Je krijgt met zo'n vlucht wel een goed beeld over de verscheidenheid van de landschappen in de Kimberleys. Een bijzondere plek in de Kimberleys is Windjana Gorge. Het is een archeologisch paradijs, nergens ter wereld werden zoveel fossielen gevonden als hier. Het is helemaal geweldig. De uitzichten zijn erg mooi. De piloot had van tevoren gezegd. Het is erg warm, dan kan er wat turbulentie ontstaan. Maar dat geeft niets. Moet je tegen Sjaak zeggen, die vraagt dan natuurlijk gelijk, ‘kun je er dan niet boven gaan vliegen'? Nee sorry, we blijven laag vliegen. Het kunstmatige Lake Argyle is erg mooi om te zien. later volgen er nog verschillende bergketens en dan als de klapper de Bungle Bungle's. Ook vliegen we op de terugweg, langs de diamantmijn die deze plaats zo rijk gemaakt heeft. Het is de grootste diamantmijn ter wereld zegt men. Er ligt daar ook een landingsstrip. Sjaak vroeg meteen of hij niet even kon landen. Maar daar mag je natuurlijk niet landen. Terug langs Lake Argyle is het zonnetje al aardig aan het zakken en zijn de verschillende eilanden prachtig te zien met een mooie weerspiegeling in het water. Kortom, het was kikken. Zitten we 's avonds aan een wijntje zegt Sjaak, ‘zit je twee uur in een trommel met vleugels, waar 6 passagiers in kunnen), maar ik had het voor geen goud willen missen'. Hij heeft gelukkig hier ook erg van genoten.

Deze dag komt natuurlijk in onze top tien van de Australiëreis. Het was zeker weer 42° vandaag en we hebben de camper alleen gebruikt om te tanken voor de rit van morgen.

8 oktober. NAAR KATHERINA IN HET NORTHEN TERRITORY......Het Northen Territory van Australië was oorspronkelijk het noordelijke gedeelte van de deelstaat South Australië. Het is nu een gebied met beperkt zelfbestuur. Het heeft een oppervlakte van 1.349.129 km² voor amper 210.000 inwoners. Twee van de meest bezochte natuurgebieden liggen in het Northen Territory: Het tropische National Park Kakadu in het noorden en het wereldberoemde Nationaal Park Uluru- Katja Tjuta in het zuiden (Uluru was vroeger bekend als Ayers Rock. Het hele Northen Territory telt maar twee steden: Darwin en Palmerston. Andere plaatsen zijn Alice Springs, Katherine, Tennant Creek en Jabiru. en de klok moet meteen 1½ uur vooruit. Een nieuwe staat met een andere tijdszone. Vroeg vertrokken om de rit vandaag te doen. We willen ± 550km rijden. Na 20 minuten de staatsgrens. Het restantje groente, fruit, aardappels, uien en knoflook is weggedaan. En wat denk je, bij de grens, niemand te zien. Die liggen vast nog te slapen. Wat jammer van al die lekkere mango's op de camping. Bij het informatie center in Katherine dacht Mieke, we gaan in deze plaats staan. We gaan naar het Nitmiluk Nat. Park en gaan daar een camping zoeken. Het is 58km heen en weer. Maar wat een prachtige ligging is dit. En een erg groot zwembad, heerlijk. In het restaurant van de camping wat gegeten, jammer was niet erg best. Maar ja, je kunt niet alles hebben denken we dan maar. Het is zo warm hier. Als je de camper geparkeerd hebt op de camping en je pakt wat koud water om je handen te wassen moet je opletten om je handen niet te verbranden. Ook onderweg bij de stops, staan altijd tafels en banken in de schaduw die kunnen ook soms erg warm zijn zodat op moet letten als je er op wilt zitten. Als we rijden is het goed uit te houden, voorin zit een goede airco. Als je je arm naar achteren steekt voel je de hitte van de woonruimte van de camper. De camper is erg compleet ingericht. De leefruimte is ongeveer 5x1.70 . Een 3 pits gasstel, koelkast, magnetron, hangkast, kluisje en 8 bovenkastjes. Ook hangt er een zeer moderne flat screen. Achterin twee schuiframen en een dakluik. De twee banken met de tafel worden een groot tweepersoonsbed 200x 1.70 dus lekker ruim. 0ok de airco in de leefruimte werkt prima. 's Middags zit Mieke soms binnen sorteert dan de gemaakte foto's een beetje. Ook moet er zo nu en dan wat getikt worden voor het blog.

's Avonds heerlijk zitten genieten van de omgeving. Er kwamen 3 waliby's langs om te kijken of er soms wat te eten was. Een waliby is een klein soort kangaroo. Ze kregen van het buurmeisje een appeltje, niet goed maar het is wel leuk om te zien.

9 oktober. We gaan op weg naar het Kakadu National Park. Dit is van Australië het grootste Nationale Park, ook een park waar veel toeristen komen. We gaan het Nitmiluk Park eerst uit en 20km verder gaan we er weer in om bij de Edith Falls te kunnen zwemmen. Vanaf de hoofdweg is dat 20km maar dat hebben we er graag voor over. Je parkeert je camper en na nog geen 100 meter heb je een prachtige pool voor je neus. Met zwemwater dat ongeveer 32° is. Het komt zo uit de rotsen vallen. Heerlijk. En dan met een uitzicht op de op dit moment kleine waterval. Het is nu aan het eind van de droge tijd. Maar dit is genieten met een grote G. Sjaak is niet zo'n erge zwemmer, maar hij vond het ook helemaal geweldig en had geen dooie vingers. De rit van 323km ging erg soepel, met allerlei leuke stops onderweg. Ook nog even langs geweest bij het informatiecentrum. Uit de brochures halen we soms de mooiste campings. Voor deze overnachting was het wel weer een toppertje. Met een lagoon zwembad (zoals ze dat hier noemen). Mieke heeft er dan ook uren in liggen dobberen. Sjaak een beetje in de zon en we hebben het erg naar ons zin. Deze camping is een onderdeel van een resort met verschillende accommodaties. Om ½5 met de Sunset cruise mee op de Yellow river. De platte schuit werd gevaren door een dame. Die ook erg leuk wist te vertellen over de dieren, bomen en planten die we tegen kwamen. Twee uur alleen maar kijken, genieten en foto's maken. De camera's op de boot maakten overuren. Je hebt het er gewoon druk mee. Het beestenspul komt op deze tijd van de dag aardig in beweging. We hebben dan ook erg veel dieren gezien. De omgeving is super. Je leest het; de dagen vliegen voorbij. Wat we nu al van het Kakadu park gezien hebben is dat het erg mooi is en heel divers.

Er zijn twee soorten, de zoetwater (freshie) en de zoutwaterkrokodril (saltie) waarvan de laatste een erg agressieve soort is. We hebben daarom ook geen enkele behoefte om hier in de rivieren te springen. Na de cruise het zwembad weer in om een beetje af te koelen. We hebben nog laat een prak gekookt. Mieke heeft 's avonds zeker twee uur foto's zitten sorteren in verschillende mappen en ook gekopieerd op een geheugenstick. Als je de foto's niet in verschillende mappen archiveert kom je er thuis na 4 maanden nooit meer uit. Onderweg is het is meer werk, maar daar heb je later alleen maar gemakt van.

KAKADU TWEEDE DAG.......10 oktober. Wel moeilijk afscheid nemen van dat grote zwembad, maar je snapt het al we moeten door. Alles erg op ons gemak gedaan. We mochten officieel tot 12 uur blijven. Als je langer blijft is er niemand die daar iets van zegt. Nog zeker 1½ uur in het zwembad liggen genieten. Sjaak ligt op een rand in het zwembad te genieten, Mieke vraagt ‘gaat het zo mijnheer Droge' nou een glaasje champagne lijkt me wel wat geeft hij als antwoord. Dat is veel te vroeg en het hele Kakadu park ligt droog. Dit om de Aboriginal bevolking te beschermen. We vroegen bij een winkel verkopen jullie wijn? Nee, was het antwoord ongeveer 145km terug is er een Liquerstore. Maar dat vond Sjaak iets te ver terugrijden.We zijn vertrokken naar de volgende bestemming in het Kakadu park. Met het infoboekje en een wandelkaart hebben we de rotstsschilderingen van Nourlangie langs gewandeld. Indrukwekkend om te zien. Ook het Warrandjan Aboriginal Cultural center maakte indruk. Veel rotschilderingen mogen niet door toeristen bezocht worden omdat ze een, voor de Aboriginal bevolking, spirituele waarde hebben. Ubirr en Nourlange Rock zijn plaatsen die wel opengesteld zijn voor publiek. Vandaag hebben we Nourlange Rock gezien. De Aboriginals maken leuke schilderijen, maar de prijzen die er in de centra voor gevraagd worden is absoluut absurd. Als je door het park rijdt is het bijzonder stil, heel weinig verkeer. Nog een week of twee en dan is het seizoen helemaal over. The wet komt er aan zeggen ze hier. Op het journaal zagen we, dat er binnenkort wat regen verwacht wordt. We zijn benieuwd.

LAATSTE DAG KAKADU.... 11 oktober. Bijtijds vertrokken voor een tochtje in het noordelijkste puntje van het Kakadu National Park. Het is hiervandaan 43km naar de rotstekeningen van Urbirr. We hebben daar langs gewandeld met een gids die uit zichzelf mee liep. Het was weer flink klimmen en klauteren. Maar wel de moeite waard. De omgeving waar de rotsen liggen is wel apart. Een groot wetland gebied en aan de andere kant zeer droge bush. De rotstekeningen zijn soms goed te zien en ook af en toe wel wat vaag. Bij de koffiestop kregen we nog een goede tip om even naar de boothelling even verderop te gaan. We hebben zoveel reclame voor deze zaak gezien overal dat we er naar toe moesten. We hebben een klein schilderijtje gekocht dat is gemaakt door een lokale Aboriginal. Er waren erg veel krokodillen in de rivier. Hij heet dan ook de East Aligator River. Een poosje gekeken en een praatje gemaakt met een familie die daar stond te vissen. 's Middags bij en in het zwembad gelegen. Verder helemaal niets. We hebben vandaag 86km gereden en het was 40°, flink warm dus.

Je hebt alles gelezen he!!!!!.Goed hoor.