22oktober, het is 11.15 en we zitten op de luchthaven van Alice Springs.Mieke heeft even gecheckt of er internet verbinding is.En ja hoor, gelijk wat leesvoer voor het thuisftront op het net spuien. We gaan nu naar Adelaide, weer een nacht naar een hotel. De dagdaarna gaan we de tweede camper ophalen.We groeten iedereen en veel leesplezier.DIKKE KUSSEN EN DE GROETEN VANDE ROMA'S IN AUSSIE-LAND

We zijn blij met alle reacties, voor ons ook leuk te weten datjulliehet waarderen. blijf vooral reageren.

KLAAR VOOR HET VOLGENDE AVONTUUR. 19 oktober. We stonden op tijd te wachten op de gids die ons mee neemt voor de driedaagse tour. Er stonden overal groepjes mensen te wachten en er reden allerlei stoere bussen en kleine vrachtauto's rond om mensen op te pikken. We hebben een leuke spontane Australische jongen van een jaar of 30 als gids, chauffeur, kok en hij regelde zoals later bleek nog veel meer. In de ochtend veel in de auto gezeten voor de lange rit naar Uluru (Ayers Rock) de Engelse naam wordt officieel niet meer gebruikt. Alle belangrijke Nationale parken hier zijn teruggegeven aan de Aboriginals. En in samenwerking wordt het geheel draaiende gehouden. Zoals waar de toeristen kunnen komen en niet komen mogen. De afstand die afgelegd moest worden was 445km. Met verschillende stops goed te doen. We hebben een leuke stoere truck-achtige bus. Ziet er gaaf uit. We hebben samen nog zitten geinen onderweg. Er gaan namelijk allerlei verschillende touroperators. Die ongeveer allemaal dezelfde route doen, maar onderling erg kunnen verschillen. In bijvoorbeeld luxe. We hadden ook 's morgens nog hele kleine busjes met bovenop het dak tenten en slaapzakken gezien. We hadden 's morgens nog tegen elkaar gezegd, die moeten met van alles en nog wat helpen. Sjaak zegt later we hebben een luxe truck dus dat met dat helpen zit het wel goed. Nou vergeet het maar hij heeft het nog niet gezegd of de gids gaat achter het stuur zijn praatje houden. Dat hij ons overal naar toe zal rijden en er staan ook tenten voor ons klaar. Maar nu komt het, hij wil wel graag wat hulp bij 1, het uitladen van de truck, 2 een paar handjes bij met eten maken, en 3 helpen met afwassen en opruimen. Wij lachen en zeggen ‘we dachten dat we drie dagen vakantie hadden'. Toen we eindelijk bij de campground aankwamen hebben we met zijn alle de truck uitgeladen. De firma waarmee we reizen heeft op verschillende campgrounds een vast tentenkamp en een grote keuken met allerlei apparatuur. Vele handen maken licht werk, de lunch was snel geregeld. En weer in de truck met zijn allen. We bezoeken eerst een cultureel centrum van de Aboriginals en lopen daar op ons gemak rond. De truck maakt een rondje via de noordkant van Uluru om een beeld te krijgen van hoe groot deze rots wel niet is. Wandel schoenen aan, water en fotocamera mee en gaan voor de 8km wandeling. Wat natuurlijk heel erg gaaf is om te doen. Het is hier prachtig en erg indrukwekkend. De kleuren van de omgeving van de rots en de tinten die er te zien zijn met de knalblauwe lucht is grandioos. Na de wandeling als klap op de vuurpijl gingen we naar de zonsondergang. Zou je denken ja daar kom je toch voor. Ja je hebt gelijk. Let op. Eerst rijden we langs de plekken van de personen auto's, niets bijzonders nog. Door naar de parkeerplek voor de bussen. Daar aangekomen staat er een hele tafel met allemaal champagne koelers en grote schalen met hapjes en zoutjes voor een luchtig champagne feestje bij Uluru. Het is helemaal te gek. De zonsondergang was niet zoals we het graag zouden willen maar het feestje was erg geslaagd. Mieke heeft bij de buren horen fluisteren dat er op top avonden ongeveer 2000 mensen kunnen staan. De bubbels gingen er goed in. Nu op naar de BBQ. Na het eten onze tent in en slapen maar. Er staan twee vaste bedden met matras, daarop ligt een erg dikke slaapzak alsof het hier 30° kan vriezen. We hebben per persoon 1 handdoek, 1 kussentje en een lakenzak gekregen. Dus daar moet je het mee doen. We staan in een apart gedeelte van het Ayers Rock resort en campground. Het is deze dag erg warm geweest met veel zon, we schatten ongeveer 34°.

19 oktober. WAKY, WAKY, VOOR KATA YJUTA. Je denkt wat is dat nou weer voor taal. Nou dit is de wake up call. En wel om 4:15, de gek. Nou ben je lekker mee zeg. Mieke was net weer in slaap gevallen. We waren vroeg naar bed gegaan. Om 12 uur moest Mieke plassen, maar dacht ja ik ben gek. Het is zo'n eind naar de toilet bekijk het maar. Maar ja dat kun je natuurlijk wel vergeten. Dus hup broek en shirt aan en de pikdonkere nacht in. Komt ze terug in de tent zegt sjaak, loop je even mee, ik verdwaal hier in het donker dan loop ik me rot te zoeken. Oké hoor, ik ga mee. En om 4 uur liep de wekker af even voor de gids langs kwam. We hebben een kop thee gedronken en hebben onze spullen gepakt voor de volgende, erg vroege wandeling. Het was nu maar 50km rijden naar Kata Tjuta (The Olga's). om 6 uur zijn we met de wandeling begonnen. Het eerste stuk met zijn allen. Later is de groep opgesplitst. Uluru is één hele grote rots en Katja Tjuta zijn allemaal losse grote rotsen. Het was erg veel klimmen en dalen, maar helemaal geweldig om te doen. Toen Mieke last kreeg van haar dijen, dacht ze ‘op dit ogenblik zou ik wel een berggeit willen zijn', zou een stuk makkelijker zijn. De wind hier in de valleien ruist om je heen, (ik weet het, het is niet de wind die ruist, het zijn de bomen en struiken die het geluid maken), het heet hier dan ook niet voor niets de Valley Of The Winds. Het is geweldig om dit te kunnen doen, de stilte, de vogels om je heen, wat een belevenis is dit weer. Zijn nog bij een uitkijkpunt gestopt om een foto van het geheel te kunnen maken en een beeld te krijgen van hoe groot het is. Kwam Pete de gids met een grote doos met heerlijke sinaasappels en appels, nou ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat die er wel ingingen. We hebben een leuke kleine groep. 2 net gepensioneerde Canadezen, twee leuke jongelui uit Nieuw-Zeeland, ook een dame uit Zwitserland, een leuk Duits stel dat op huwelijksreis was, en een dame uit Australie, die kwam van Victoria uit het zuiden, en nog een dame uit België en een Nederlandse jongen. Die Belgische dame was voor 10 dagen in Australië voor een symposium. Waarschijnlijk een van de kortste bezoeken die iemand aan Australië kan afleggen. We vinden het ook weer gezellig om met een groep op stap te zijn. Ik schrijf dit een zeer hobbelende bus. Mieke heeft zelfs last om haar eigen handschrift terug te lezen. Na de lunch zijn we vertrokken naar de Kings Canyon. Zit je lekker met zijn allen te dommelen op het geluid van de brommende motor, zegt Pete onze gids, ‘waky waky', we gaan hout sprokkelen. En als jullie dat niet willen hebben jullie vanavond geen eten. Vandaag is het bewolkt en daardoor ook wat minder warm. Onze tweede camp is op een camel farm, hier loopt weer van allerlei beestenspul. Je zou denken het stikt er dan van de vliegen maar dat is gelukkig niet zo. Vandaag wordt er gekookt op een groot open vuur. Met verschillende grote gietijzeren pannen. Mieke heeft de uien gesneden voor de kippenpoten. Een pan met gemengde groenten. En een ouderwets recept van een Demper. Die werd vroeger gebakken als de cowboys onderweg waren. Hij wordt gemaakt van meel met water en eventueel kun je hem hartig maken met verschillende kruiden. Of zoals Pete hem heeft gemaakt. Meel, water, chocolade poeder om chocolademelk mee te maken, gehakte pure chocolade en macadamia noten. Met deze ingrediënten moet het wel lekker worden. Staat die malloot nog met een uitgestreken gezicht te vertellen, ja ik maak hem regelmatig, hij brand ook wel eens aan. Mieke zegt tegen hem, ‘ik vindt alles best maar vandaag laat je de demper niet aanbranden hoor'. De kip was goed gelukt, de gemengde groente was een beetje prut geworden, maar de demper was erg lekker, wel zwaar eten.Om ½9 ging iedereen naar bed, allemaal een beetje versleten van deze leuke dag.

KINGS CANYON 20 oktober. Om halfzes kwam WAKY, WAKY, weer langs maar we waren al een kwartier wakker. Pete had gezegd jullie kunnen lekker uitslapen. Na een licht ontbijt zijn we weer op pad gegaan naar het Kings Canyon Nat. Park. Mieke heeft daar een kleine wandeling gedaan, langs de bedding van de Creeke. En Sjaak is met een flink deel van de groep langs de rim (de bovenrand van een grote kloof) gewandeld. Dat was heel steil omhoog klimmen. Dat was behoorlijk zwaar. Eenmaal boven ging het wel. Het was een hike van 3.5 uur Mieke en de andere hebben een poos op een platform gezeten om van de omgeving te genieten. Op een gegeven moment hoorden we de ‘jel' van Pete en stonden ze allemaal naar ons te zwaaien. De wandelingen van vandaag waren weer leuk om te doen. We zijn op een campground gestopt om even een gemakkelijke lunch te eten. En toen begon de rit terug naar Alice Springs. Nog een kleine 30km over de normale weg. En 280km over een dirt-road. Mieke dacht al dat wordt wat met haar nek. Maar Pete vroeg aan de groep, wil er iemand voorin zitten. Niemand reageerde daarop dus Mieke heeft de hele off-road route naast Peter gezeten. Het was wel schudden, maar geweldig om dit een keer mee te maken. Het landschap waar we doorheen reden was weer erg mooi. We hebben wilde paarden, kamelen, dingo's gezien, wat al erg leuk is om tegen te komen. Ook zijn hier erg veel stukken die er zwartgeblakerd bij staan. Vaak wordt er bewust land in de fik gezet. Dat is goed voor de grond. Om 5 uur waren we terug in Alice Springs. Moe, vies, en heel voldaan over deze tocht. We hebben met deze trip ongeveer 1040km afgelegd. Dat wordt wel bij het totaal geteld van onze reis. Na een goede schrob beurt en een lekkere maaltijd beneden in het restaurant zijn we om 9 uur in slaap gevallen.

21 oktober LAATSTE DAG ALICE SPRINGS. Alice Springs is een beetje vergane glorie vinden wij. Het sfeertje is een beetje hippie achtig. In een klein tentje ontbeten en een beetje in de buurt gebleven van het hotel. Nog een erg leuk schilderijtje gekocht en verder dit allemaal zitten tikken en de foto's een beetje bekeken en gesorteerd. Verder moesten we voor Mieke heel dicht bij de toilet blijven. Dus de laatste dag hier hebben we heel veel kunnen relaxen. Dit is het verslag van het rode centrale hart dat nu niet rood is. Er is erg veel regen gevallen van de winter. Nu is alles erg groen. Ook hier hebben we weer van genoten.