Hallo lieve lezers allemaal.Hier zijnwe met een vervolg van onze reis. We hebben het nog steeds heel erg naar ons zin.Veel lees enkijkplezier allemaal.

De Hartelijke vankantie groeten deRoma's Alias 'De Gray Nomads' en een knuffel voor allemaal.

Sjaak en Mieke

Bendigo 2^e dag, 8 november. Bendigo is rijker uit de goudkoorts gekomen dan welke stad dan ook. De vondsten waren dan hier ook legendarisch. In 1851, toen er voor het eerst naar goud werd gezocht, leverde een emmer modder 23 kg goud op. De gebouwen zijn daarom groot en luxueus en verenigen vaak verschillende bouwstijlen in zich. De Chinese bevolking van Bendigo speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van de goudkoorts. Wat een leuke plaats. We dachten in eerste instantie dat het een klein provinciestadje zou zijn. Maar dat klopt niet. Het is een erg leuke plaats met leuke gezellige straten met veel winkels en veel koffieshops en eettentjes. We werden vanmorgen heel vroeg wakker van een flinke regenbui. We zijn daar altijd erg alert op, we slapen namelijk altijd met het dakluik open (dat zit namelijk boven ons bed). Maar ons zesde zintuig werkt goed. Luik dicht gedaan en verder slapen. Toen was het ineens halftien. Lekker hoor, heerlijk. Zo te zien is het vandaag, zussen of vriendinnendag. In allerlei tentjes zitten allemaal vrouwen. Sjaak zegt onder de koffie ik ben de enige man hier, het zijn echt alleen maar vrouwen. Gezellig door het centrum gewandeld en naar het Golden Dragon Museum geweest. Hier wordt nog steeds goud gedolven. Anderhalve eeuw geleden werd dit vuile werk vooral door Chinezen gedaan. Vandaar ook het Chinese museum. Het museum was erg mooi om te zien. Het ging vooral om de draak. Dat zou de langste draak ter wereld zijn. En een zaal met de geschiedenis van de eerste goudzoekers. Dat waren Chinese gastarbeiders en ook prachtige Chinese meubels. We hebben ook door de daar aangelegde tuin gewandeld. Je waant je gelijk in Azië. Nog een zwembad verhaal. Mieke denkt na al het wandelen, ik ga even lekker zwemmen. Komt bij het zwembad, afgedekt. Denkt ze eerst nog, nou dan rol ik de afdekking er wel af. Hek op slot. Gaat ze bij de receptie vragen waarom het zwembad dicht is, krijgt ze als antwoord, ‘we zijn er vandaag niet aan toe gekomen om het te openen en het gaat niet meer open ook'. Het was inderdaad bewolkt maar wel 29° dus wel lekker om te zwemmen. Mieke heeft er geen goed woord voor over en Sjaak zegt ze hebben het te druk met andere dingen. Ja, lekker zeg, moet je niet zeggen dat je een camping hebt met zwembad. Wat een flauwe kul zeg. Al met al weer een leuke dag.

Bendigo naar Omeo 9 november. 's Avonds rond 8 uur. Op de campground in Omeo. Nou, dat was me het dagje wel. We hebben ongeveer 380 km gereden. De eerste uren van de ochtend heeft het erg hard geregend. Door heuvels en dalen, een stuk over de snelweg en als klapper over de Great Alpine Road. Dat is niet zo erg, bergen zijn we wel gewend om te rijden, maar met dichte mist, is dat toch andere koek. We hebben ongeveer 2 uur lang in de mist gereden. Het zicht was al die tijd niet meer dan 20 meter. Mieke vond het niet zo leuk meer, terwijl Sjaak natuurlijk erg geconcentreerd moest rijden. Sjaak rijdt goed en erg rustig. He, he, poeh, poeh, we zijn er ineens weer in heldere contreien. Spannend hoor. De mist geeft ook wel mysterie. Er waren bergwanden met allemaal dooie kale bomen en in de ondergroei stond een of andere plant knalgeel in bloei en door de mistflarden, ook weer erg mooi, dat snap je. Een beetje spooky dat wel. We hebben iets meer gereden dan we van plan waren maar het ging allemaal heel voorspoedig. Onderweg geluncht in een leuk skidorpje. Jammer dat het zo mistig was, er moet boven op de berg nog een leuk ski-dorp liggen maar daar konden we erg weinig van zien. We staan op een camping die ligt in een vallei, erg mooi gelegen. 's Middags weer in de zon buiten gezeten. Morgen het laatste stuk van de route, we gaan weer naar de kust naar Lakes Entrance om precies te zijn. Vanavond beef teriyaki gemaakt. Denk nou niet, zo, zo, dat is ingewikkeld. We maken hier natuurlijk wel de camping uitvoering. Biefstuk bakken, snijden en apart houden. Knoflook, baby paksoi, een paar grote champignons, lente uitjes. Alles klein snijden en wokken. Rijst koken en de biefstuk met een zakje teriyaki toevoegen aan het groentemengsel en smullen maar. Je kunt het gerust thuis ook eten.

De tweede dag over de Great Alpine Road naar Lakes Entrance. 10 november. Volgens ons heeft het de hele nacht nogal hard geregend. Er stond overal veel water om ons heen. Toen we pas sliepen het dakluik dicht gedaan en verder pitten maar. Toen we vertrokken regende het nog een klein beetje. In de loop van de rit is het weer droog geworden en 's middags zelfs zonnig. De rit is niet zo de hoogte in gegaan. Het was prachtig. En We volgden een hele tijd een middelgrote rivier, mooi om te zien. Er stroomden op verschillende plaatsen water over de weg. Er stonden ook borden om je te waarschuwen. Mieke vond het rijden zonder mist wel erg fijn. We hebben genoten van deze rit, het was alleen maar genieten. De rit was vandaag ongeveer 150 km. Aangekomen bij Lakes Entrance eerst naar de info gegaan. We hebben verschillende adressen voor campings. Maar we willen wel leuk staan natuurlijk. Ook gevraagd wat het weer de komende dagen gaat doen. vandaag en morgen zonnen en de dagen erna weer wat meer bewolking en mogelijk een buitje. Dan gaan we weer verder omhoog. Toch een beetje de warmte zoeken zeg maar.

VRIJE DAG IN LAKES ENTRANCE. 11, 12 en 13 november.We staan op een leuke kleine camping. In het centrum van de plaats met een voetgangersbrug naar het strand. Het sanitair is hier werkelijk heel erg schoon. Daar kunnen we weer extra van genieten. En jullie weten het al, het is natuurlijk wassen en strijken geblazen op een vrije dag met het zonnetje aan de hemel.

Lekker een poosje op het strand gelegen. Het zonnetje was lekker warm, maar er stond een straf windje. Dan krijg je een warme en een koele kant. Hier hebben we ook weer een gezellige buurman met allerlei leuke tips. Je kunt niet alles gaan doen, wat ze aanraden natuurlijk maar we gaan wel naar een camping in Eden, die aangeraden werd. 's Avonds lekker pasta gegeten die Mieke zelf gemaakt heeft. De volgende dag zijn we naar Mallacoota gereden ongeveer 250 km. Die route rijden we over de highway 1 en gaat door allerlei verschillende aan elkaar sluitende bossen. Je zou denken dat het een saaie rit is, maar dat is helemaal niet zo. We genieten allebei van de rit en Sjaak vindt het autorijden nog steeds heel erg leuk. We waren al om 12:00 uur in Mallacoota, dus gelijk aan de koffie. Mieke had op internet gelezen dat daar een mooie baai is. We hebben 3 campings afgelopen om de juiste plek te vinden, het resultaat mag er zijn. We staan letterlijk aan de ingang van een rivier aan het strand met in die rivier verschillende eilanden. Ik bedoel dus dat we aan de ingang van een delta staan. Je leest het, wat we mee maken is niet altijd makkelijk onder woorden te brengen, maar we doen ons best. 's Middags is het alleen maar genieten met een boek en een verschrikkelijk mooi uitzicht. Met allerlei vogels om ons heen. Zoals aalscholvers, witte kakatoo's, pelikanen en natuurlijk een hele zooi meeuwen. En ook nog een stralende zon en ongeveer 24°. Dit is alleen maar genieten, we beseffen heel goed dat we bofkonten zijn hoor.

Vandaag zetten we de rit door de bossen voort, nog ongeveer 85 km naar het plaatsje Eden. De camping die de buurman opgegeven heeft is klein en ligt aan een mooi strandje. Je hebt een hele grote baai en daarin weer verschillende kleine baaitjes. Als je nog begrijpt wat ik bedoel. In ieder geval hebben we een privé strand van ongeveer 6 tot 7 honderd meter. Met alles wat je nodig hebt. Een stukje rotsen, mooi zand, prachtige zee, kabbelende golven, wat wil je nog meer. Het enige wat voor verbetering vatbaar is: een palmboom op het strand. Maar we rijden naar de tropen toe dus dat komt ook wel goed. En verder houden we het huishouden draaiend, eten erg lekker, veel thuis en wandelen we regelmatig flinke stukken. We hebben in Melbourne gelukkig weer een paar boeken kunnen scoren. Zo gaan we steeds een stukje dichter naar weer een hoogtepunt, Sydney.