CITYTRIP SYDNEY

SYDNEY 20 november. Wat een stad, geweldig. Vandaag heerlijk veel gevaren met een leuk schip van Captain Cook. Weer met twee verschillende bussen naar de stad. En een dagkaart gekocht, om op en af de boot te stappen. De dag begon met erg mooi weer. Alleen kwam er steeds meer bewolking. In de buitengebieden van de haven hingen aardig wat mistbanken. De bouw van de Sydney Harbour Bridge, die in 1932 werd voltooid, was zowel een enorme economische prestatie als een technische triomf. Vóór die tijd was de enige verbinding tussen het stadscentrum aan de zuidkant van de haven en de woonwijken aan de noordkant een veerdienst. Het alternatief was een omweg van 20 km en vijf bruggen. De brug werd gebouwd in acht jaar . De bus ging vandaag over de Sydney Harbour Bridge, hiervandaan heb je een geweldig uitzicht op het Sydney Opera House. Maar in een volle bus zie je daar niet genoeg van. We willen de brug nog overwandelen. Mieke heeft vandaag erg veel last van haar linker schouder wat vannacht is begonnen. Dus het wandelen gaat vandaag ook niet zo gesmeerd. We zijn eerst met de boot een heel rondje meegevaren om een indruk te krijgen van de grootte van de haven. Na het eerste rondje met de boot zijn we uitgestapt bij Circular Quay ook een heel belangrijk deel van de haven. Circular Quay stond vroeger bekend als half ronde kade, wordt ook wel de geboorteplaats van de Australië genoemd. Hier loste de eerste vloot in januari 1788 zijn menselijke lading van veroordeelden, soldaten en ambtenaren en werd de nieuwe Britse kolonie New South Wales uitgeroepen. Iedereen droomde samen in Sydney Cove wanneer er een schip ‘van thuis' aankwam met de broodnodige voorraden en nog steeds komt men hier bijeen op nationale of andere feestdagen. De Quay en the Rocks zijn het middelpunt van de oudejaarsvieringen. Het ziet er nu heel anders uit dan honderd jaar geleden, toen de mensen er in door ratten geteisterde sloppenwijken woonden en straatbendes er de dienst uitmaakten. Maar nu is het november 2011 en we vinden het geweldig. Het opera house is prachtig om te zien. vanaf de boot ook veel foto´s genomen. Maar als je er dichtbij staat maakt het de meeste indruk op ons. Wat een prachtig gebouw. Een groot deel van de monumentale trap is afgesloten en in renovatie. Wel jammer voor een beter totaal beeld. We vinden het onvoorstelbaar dat een architect dit kan ontwerpen. Sjaak is nog gaan informeren of de we komende avonden of middagen nog naar een voorstelling kunnen. Alles is uitverkocht. Jammer, want er wordt een mooi ballet uitgevoerd. In de vroege avond weer met de bussen terug naar de camping en een makkelijke hap gegeten.

21 november. DOKTERS BEZOEK. Mieke heeft de halve nacht wakker gelegen van pijn in haar schouder. Bij de receptie gevraagd waar we terecht konden voor een bezoek aan een dokter. In een groot winkelcentrum, waarin ook een medisch centrum is. Hebben we de halve dag doorgebracht. Het bleek dat de hele schouderkop goed ontstoken is. Dus een doos zware pillen en een verwijzing voor eventueel een röntgenfoto als het niet snel verbetert. ´s Middags niet veel meer gedaan. Een beetje verloren dag in Sydney, zeg maar.

22 november. WANDELING OVER DE HARBOUR BRIDGE. Redelijk goed geslapen. De medicijnen slaan goed aan. Het zijn sterke ontstekingsremmers. Sjaak heeft de gasfles weer laten vullen, onder het eten koken gisteravond was hij ineens leeg. We zijn met de trein weer naar het centrum gegaan. En voor de Harbour Bridge zijn we uitgestapt en een erg leuke wandeling over de brug gemaakt. Wat wel veel mooie uitzichten oplevert. De weersvoorspellingen zijn niet goed voor de eerste dagen. Dus de regenjacks zitten in de rugzak. Het is nu zwaarbewolkt, nog steeds droog en ongeveer 20°. Na de brugwandeling zijn we de wijk de Rocks in gegaan. Leuk sfeertje, weer veel leuke winkeltjes en restaurantjes. Op een gezellig terras in Circle Quay koffie en een sapje gedronken. Toen zijn we via Pittstreet naar de monorail gelopen. Daar een rondje mee gemaakt. Later in verschillende mooie oude klassieke gebouwen geweest. Daarin zijn winkels gevestigd en zien er prachtig uit. Zeker nu de kerstversiering is aangebracht. Daar allebei een heerlijke tonijnsalade gegeten. En zitten genieten van het sfeertje en het leuke uitzicht dat we hebben. Aan het eind van de 19^de eeuw stond Sydney bekend om zijn elegante winkelpassages. De Arcade waar we in geweest zijn is een getrouwe reconstructie van de passage die de mooiste van allemaal werd genoemd. Eenmaal weer buiten was het weer zeer dreigend geworden en besloten dat we terug te gaan naar de camping. Toen we uit trein kwamen moesten toch de regenjacks aan. We vonden het weer een zeer geslaagde dag. We nemen een wijntje met een lekker hapje en straks nemen we een lekkere boterham. Voor ons was het bezoek aan Sydney een hele leuke ervaring. Er zijn hier zo ontzettend veel leuke dingen te doen en te zien dat je altijd moet kiezen wat je graag wilt zien. Wij zijn nu 4 dagen in Sydney geweest en ik moet zeggen dat je er nog wel 4 dagen bij kan doen maar daar is geen tijd voor. We zijn ook een beetje van de gezellige sfeer, dus bij de havens met de terrassen hebben we het al gauw naar ons zin. We hebben er van genoten en gaan morgen naar ons volgende doel. Katoomba, dat ligt midden in de Blue Mountains.

23 november. NOG EEN REGENDAG IN SYDNEY. We blijven nog een dag extra in Sydney. Want het regent erg hard en we willen toch graag naar de Bleu Mountains. We hebben naar het weerbericht gekeken en morgen schijnt het wat beter te worden. Zijn naar het winkelcentrum hier in de buurt geweest en gaan vandaag verder niets bijzonders doen. Foto's sorteren en klaar zetten voor op de reismee site. Ook hebben we allebei nog een goed boek. We hadden gehoopt hier wat nieuwe boeken te scoren, maar dat valt tegen, geen Nederlandse boeken. Voor diegene die het leuk vinden we hebben vanaf Adelaide naar Sydney 3884 km gereden. Samen met de west kant zitten we nu op 10634 km gereden in Australië. Ook hebben we een bevestiging gekregen van de boeking van de bootreis die we gaan maken bij de With Sundays eilanden groep. We vinden het helemaal geweldig, al was een twee persoons hut uitverkocht. Nu gaan we op indelen met nog een stel in een vier persoons hut. Voor ons verder geen probleem voor twee nachten.

BATEMANS BAY, KIOLOA EN SYDNEY

Hallo allemaaltrouwe lezers. Hier een eenaflevering van ons blog.

De hartelijke groeten van de Roma's Mieke en Sjaak met een stevige knuffel.

VAKANTIE 15,16 EN 17 NOVEMBER. Van Mallacoota zijn we gegaan naar de leuke plaats Eden. Hier zijn we twee dagen geweest. Echt vakantie gehouden in Eden. We boffen met de leuke tips die we van de Australische mensen krijgen, dit plekje is goud waard. We staan weer aan het strand met een prachtig uitzicht. Later zijn we naar Batemans Bay gegaan en daar ook weer twee dagen vakantie gehouden. Ook hier kabbelt het 'gewone' vakantieleven zich voort. Eden was erg leuk, maar Batemans Bay viel een beetje tegen. In Batemans Bay zijn we de laatste avond uit eten geweest, bij een steakhouse. Het was erg goed. Ook in Eden kregen we weer een tip van een aardige mevrouw, om naar het plaatsje Kioloa te gaan en daar te genieten van de rust en de prachtige omgeving. Het dorp is geen dorp maar een paar huizen en een mooie grote camping waar we staan. Ook weer aan het strand, waar je ´s middags helemaal alleen bent. We hebben zitten lezen en zitten genieten van ontzettend veel verschillende vogels die hier de hele dag om je hoofd heen vliegen. We weten niet hoe ze heten maar wel dat ze erg mooi zijn, en erg veel geluid kunnen maken. In de namiddag werd het geschreeuw wel heel erg. Wat bleek; een paar caravans verderop werden de vogels gevoerd met brood in het water gedoopt, daar vochten ze om. Erg leuk om te zien. De buurman zei tegen Sjaak hou jij het bakje maar even vast. Oké, dacht Sjaak, dat doe ik wel even. Maar toen hij in zijn hoofd en arm gebeten werd zette hij het gauw weer op de grond. Dat ging voor Mieke even te snel, er zijn geen foto´s van gemaakt. Vanavond een broodje bal gegeten, eigen gemaakte bal hoor. De route die we gereden hebben zijn de Prinsses Highway en Beach road. De bossen waar doorheen gereden zijn, zijn schitterend en ook erg afwisselend. De weg slingert er zich als het ware doorheen, dan weer het land in en even later rijd je langs de kust. We hebben een paar dagen zitten dubben wat we bij de White Sunday's zullen gaan doen. Er zijn zoveel verschillende boottochten, dat het soms lastig is te kiezen. We hadden wel verschillende dingen op internet uitgezocht en wat ervaringen van andere gelezen. De keus is uiteindelijk gevallen op een 3 daagse zeiltocht met een tweemaster die in 1902 is gebouwd in Friesland. Die nu onder de naam Solway Lass hier vaart. We zijn erg benieuwd natuurlijk. 3 Dagen met alles er op en eraan. Snorkelen, wandelen op een eiland, zwemmen en natuurlijk heel lui in een dekstoel met een wijntje en een boek op schoot. Maar dat gaat pas 17 december gebeuren, we moeten nog even geduld hebben. Ook moeten we nog een bevestiging ontvangen of alles door gaat.

18 november. WE ZIJN IN SYDNEY. Vroeg vertrokken voor de rit van vandaag. Eerst een groot stuk over de 1. Daarna een stuk over de Grand Pacific Drive. De koffiestop hebben we gedaan in Kiama waar we een grote Blow Hole hebben bekeken. Hij was niet zo erg spectaculair, want het was geen hoog water. Het zeewater spuit door een gat in de rotsen omhoog. Het eerste stuk ging vandaag weer door mooie dichte bossen. Wat later langs de kust. Wat een prachtige weg is. De weg slingert daar over de zee heen, wat natuurlijk een mooi effect geeft. Geen foto kunnen maken van dit aparte stuk weg. We konden niet stoppen. We pikken er wel een van internet. In Sydney nog naar het Apollo afhaalcentrum geweest. Dit i.v.m. het feit dat Sjaak dacht dat hij de tv gesloopt had. Want op de vorige camping had hij een kabel geleend om tv te kunnen kijken. Maar dat ging fout. Hij kon geen kabelaansluiting vinden. Geen tv, ook niet met kabel. Op de volgende camping probeert hij weer beeld te krijgen, maar nee hoor, niets. Na wat gesloop zegt hij nou doet hij het helemaal niet meer. Ik ga Apollo bellen in Sydney want daar moeten we toch naar toe. Ja, hoor kom maar langs tussen 12 en 2 dan kijken we er even naar. Zo gezegd zo gedaan. Blijkt dat Sjaak in het menu instellingen het verkeer de land aangeklikt heeft. Austria i.p.v. Australia, dan doet hij het niet he. Dus alles was met 20 minuten weer geregeld en opnieuw afgesteld. Daar kregen we ook gelijk weer goede tips om naar een goede camping te gaan. Dwars door de stad. Met de Tom Tom en Mieke heeft Sjaak de camper door de drukte geleid. Daarom staan we nu in een buitengebied ten noorden van Sydney, het treinstation is hier 10 minuten lopen vandaan. Een goede camping in een National Park, met een Italiaan die erg lekkere pizza's bakt.

19 november. Wat een dag. 's Morgens alles relaxt gedaan, met de camper ook weer wat boodschappen gedaan. Nog even geprobeerd om internet op te starten, maar dat mocht niet baten. We hebben 15 dollar betaald maar werken ho maar. We moeten dichter bij de receptie gaan zitten dan blijkt het wel te werken. Maar we gaan nu eerst maar eens naar de trein om naar het centrum te gaan. Bij het station bleek dat de treinlijn die we nodig hebben twee dagen niet rijdt. Dus er worden bussen ingezet en dat werkt ook prima, alleen moeten we een keer overstappen. Met drie kwartier waren we in het centrum van Sydney. Wat een stad, dat is gelijk duidelijk, alles bruist hier. We zijn naar Darling Harbour gelopen en daar gaat weer een andere wereld voor je open. Helemaal te gek. Dit hebben we nog nooit gezien. Grote wandel boulevards, heel veel tenten, cafés, restaurants en dat gaat een hele tijd zo door. En ontzettend druk. Het is natuurlijk wel zaterdag. Een groot feest voor de jeugd uit Sydney. De mannen zijn een soort normaal, bermuda met een shirt. Maar wat de dames allemaal aan hebben je kijkt je ogen uit. En dan het schoeisel van de dames, de hakken zijn zo ontzettend hoog, zo hoog hebben we ze nooit gezien. En dan hoe ze er op lopen. De een kan het aardig en de ander loopt of dat ze kreupel is. Ook het aanbod van cruises is heel divers. We hebben daar wel wat informatie over gehaald. Kunnen we kijken wat we willen hier in de havens. We hebben kilometers gelopen, je kunt een hele grote rechthoek lopen, van de ene pier naar de andere pier. Je kijkt hier letterlijk je ogen uit. Als je hier loopt lijkt het leven een groot feest. We zaten in een leuke tent waar we ook gelijk gegeten hebben, kwamen we in gesprek met een jonge knul, die was met zijn team uit. De jongens hadden wel wat biertjes op maar niet verveveld of zo. Gaat een van die knullen op het terras waar iedereen gezellig wat zit te drinken, zijn zwembroek uit doek onder een omgeslagen handdoek. Dus Mieke zat al te grinniken naar zijn vrienden, zo van, 'die is gek zeg'. Later komt hij even bij ons aan tafel zitten en maakt zijn excuus voor zijn gedrag. Gezellige jongen, had nog een paar leuke tips voor Syndey en vond dat we een leuke reis aan het maken waren. dat vinden we ook hoor zeiden we tegen hem. Met twee bussen weer terug naar de camping waar we lekker buiten zijn gaan zitten. Het is een hele zwoele avond. Het was vandaag erg warm ongeveer 30.

BENDIGO, LAKES ENTRANCE, MALLACOOTA EN EDEN

Hallo lieve lezers allemaal.Hier zijnwe met een vervolg van onze reis. We hebben het nog steeds heel erg naar ons zin.Veel lees enkijkplezier allemaal.

De Hartelijke vankantie groeten deRoma's Alias 'De Gray Nomads' en een knuffel voor allemaal.

Sjaak en Mieke

Bendigo 2^e dag, 8 november. Bendigo is rijker uit de goudkoorts gekomen dan welke stad dan ook. De vondsten waren dan hier ook legendarisch. In 1851, toen er voor het eerst naar goud werd gezocht, leverde een emmer modder 23 kg goud op. De gebouwen zijn daarom groot en luxueus en verenigen vaak verschillende bouwstijlen in zich. De Chinese bevolking van Bendigo speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van de goudkoorts. Wat een leuke plaats. We dachten in eerste instantie dat het een klein provinciestadje zou zijn. Maar dat klopt niet. Het is een erg leuke plaats met leuke gezellige straten met veel winkels en veel koffieshops en eettentjes. We werden vanmorgen heel vroeg wakker van een flinke regenbui. We zijn daar altijd erg alert op, we slapen namelijk altijd met het dakluik open (dat zit namelijk boven ons bed). Maar ons zesde zintuig werkt goed. Luik dicht gedaan en verder slapen. Toen was het ineens halftien. Lekker hoor, heerlijk. Zo te zien is het vandaag, zussen of vriendinnendag. In allerlei tentjes zitten allemaal vrouwen. Sjaak zegt onder de koffie ik ben de enige man hier, het zijn echt alleen maar vrouwen. Gezellig door het centrum gewandeld en naar het Golden Dragon Museum geweest. Hier wordt nog steeds goud gedolven. Anderhalve eeuw geleden werd dit vuile werk vooral door Chinezen gedaan. Vandaar ook het Chinese museum. Het museum was erg mooi om te zien. Het ging vooral om de draak. Dat zou de langste draak ter wereld zijn. En een zaal met de geschiedenis van de eerste goudzoekers. Dat waren Chinese gastarbeiders en ook prachtige Chinese meubels. We hebben ook door de daar aangelegde tuin gewandeld. Je waant je gelijk in Azië. Nog een zwembad verhaal. Mieke denkt na al het wandelen, ik ga even lekker zwemmen. Komt bij het zwembad, afgedekt. Denkt ze eerst nog, nou dan rol ik de afdekking er wel af. Hek op slot. Gaat ze bij de receptie vragen waarom het zwembad dicht is, krijgt ze als antwoord, ‘we zijn er vandaag niet aan toe gekomen om het te openen en het gaat niet meer open ook'. Het was inderdaad bewolkt maar wel 29° dus wel lekker om te zwemmen. Mieke heeft er geen goed woord voor over en Sjaak zegt ze hebben het te druk met andere dingen. Ja, lekker zeg, moet je niet zeggen dat je een camping hebt met zwembad. Wat een flauwe kul zeg. Al met al weer een leuke dag.

Bendigo naar Omeo 9 november. 's Avonds rond 8 uur. Op de campground in Omeo. Nou, dat was me het dagje wel. We hebben ongeveer 380 km gereden. De eerste uren van de ochtend heeft het erg hard geregend. Door heuvels en dalen, een stuk over de snelweg en als klapper over de Great Alpine Road. Dat is niet zo erg, bergen zijn we wel gewend om te rijden, maar met dichte mist, is dat toch andere koek. We hebben ongeveer 2 uur lang in de mist gereden. Het zicht was al die tijd niet meer dan 20 meter. Mieke vond het niet zo leuk meer, terwijl Sjaak natuurlijk erg geconcentreerd moest rijden. Sjaak rijdt goed en erg rustig. He, he, poeh, poeh, we zijn er ineens weer in heldere contreien. Spannend hoor. De mist geeft ook wel mysterie. Er waren bergwanden met allemaal dooie kale bomen en in de ondergroei stond een of andere plant knalgeel in bloei en door de mistflarden, ook weer erg mooi, dat snap je. Een beetje spooky dat wel. We hebben iets meer gereden dan we van plan waren maar het ging allemaal heel voorspoedig. Onderweg geluncht in een leuk skidorpje. Jammer dat het zo mistig was, er moet boven op de berg nog een leuk ski-dorp liggen maar daar konden we erg weinig van zien. We staan op een camping die ligt in een vallei, erg mooi gelegen. 's Middags weer in de zon buiten gezeten. Morgen het laatste stuk van de route, we gaan weer naar de kust naar Lakes Entrance om precies te zijn. Vanavond beef teriyaki gemaakt. Denk nou niet, zo, zo, dat is ingewikkeld. We maken hier natuurlijk wel de camping uitvoering. Biefstuk bakken, snijden en apart houden. Knoflook, baby paksoi, een paar grote champignons, lente uitjes. Alles klein snijden en wokken. Rijst koken en de biefstuk met een zakje teriyaki toevoegen aan het groentemengsel en smullen maar. Je kunt het gerust thuis ook eten.

De tweede dag over de Great Alpine Road naar Lakes Entrance. 10 november. Volgens ons heeft het de hele nacht nogal hard geregend. Er stond overal veel water om ons heen. Toen we pas sliepen het dakluik dicht gedaan en verder pitten maar. Toen we vertrokken regende het nog een klein beetje. In de loop van de rit is het weer droog geworden en 's middags zelfs zonnig. De rit is niet zo de hoogte in gegaan. Het was prachtig. En We volgden een hele tijd een middelgrote rivier, mooi om te zien. Er stroomden op verschillende plaatsen water over de weg. Er stonden ook borden om je te waarschuwen. Mieke vond het rijden zonder mist wel erg fijn. We hebben genoten van deze rit, het was alleen maar genieten. De rit was vandaag ongeveer 150 km. Aangekomen bij Lakes Entrance eerst naar de info gegaan. We hebben verschillende adressen voor campings. Maar we willen wel leuk staan natuurlijk. Ook gevraagd wat het weer de komende dagen gaat doen. vandaag en morgen zonnen en de dagen erna weer wat meer bewolking en mogelijk een buitje. Dan gaan we weer verder omhoog. Toch een beetje de warmte zoeken zeg maar.

VRIJE DAG IN LAKES ENTRANCE. 11, 12 en 13 november.We staan op een leuke kleine camping. In het centrum van de plaats met een voetgangersbrug naar het strand. Het sanitair is hier werkelijk heel erg schoon. Daar kunnen we weer extra van genieten. En jullie weten het al, het is natuurlijk wassen en strijken geblazen op een vrije dag met het zonnetje aan de hemel.

Lekker een poosje op het strand gelegen. Het zonnetje was lekker warm, maar er stond een straf windje. Dan krijg je een warme en een koele kant. Hier hebben we ook weer een gezellige buurman met allerlei leuke tips. Je kunt niet alles gaan doen, wat ze aanraden natuurlijk maar we gaan wel naar een camping in Eden, die aangeraden werd. 's Avonds lekker pasta gegeten die Mieke zelf gemaakt heeft. De volgende dag zijn we naar Mallacoota gereden ongeveer 250 km. Die route rijden we over de highway 1 en gaat door allerlei verschillende aan elkaar sluitende bossen. Je zou denken dat het een saaie rit is, maar dat is helemaal niet zo. We genieten allebei van de rit en Sjaak vindt het autorijden nog steeds heel erg leuk. We waren al om 12:00 uur in Mallacoota, dus gelijk aan de koffie. Mieke had op internet gelezen dat daar een mooie baai is. We hebben 3 campings afgelopen om de juiste plek te vinden, het resultaat mag er zijn. We staan letterlijk aan de ingang van een rivier aan het strand met in die rivier verschillende eilanden. Ik bedoel dus dat we aan de ingang van een delta staan. Je leest het, wat we mee maken is niet altijd makkelijk onder woorden te brengen, maar we doen ons best. 's Middags is het alleen maar genieten met een boek en een verschrikkelijk mooi uitzicht. Met allerlei vogels om ons heen. Zoals aalscholvers, witte kakatoo's, pelikanen en natuurlijk een hele zooi meeuwen. En ook nog een stralende zon en ongeveer 24°. Dit is alleen maar genieten, we beseffen heel goed dat we bofkonten zijn hoor.

Vandaag zetten we de rit door de bossen voort, nog ongeveer 85 km naar het plaatsje Eden. De camping die de buurman opgegeven heeft is klein en ligt aan een mooi strandje. Je hebt een hele grote baai en daarin weer verschillende kleine baaitjes. Als je nog begrijpt wat ik bedoel. In ieder geval hebben we een privé strand van ongeveer 6 tot 7 honderd meter. Met alles wat je nodig hebt. Een stukje rotsen, mooi zand, prachtige zee, kabbelende golven, wat wil je nog meer. Het enige wat voor verbetering vatbaar is: een palmboom op het strand. Maar we rijden naar de tropen toe dus dat komt ook wel goed. En verder houden we het huishouden draaiend, eten erg lekker, veel thuis en wandelen we regelmatig flinke stukken. We hebben in Melbourne gelukkig weer een paar boeken kunnen scoren. Zo gaan we steeds een stukje dichter naar weer een hoogtepunt, Sydney.

HALSS GAP, WARRNAMBOOL, GREAT OCEAN ROAD, EN MELBOURNE.

Hallo allemaal lieve lezers,

Hier weer een vervolg van onze reis. Het blijft een belefenis. Allereerst allemaal bedankt voor de leuke reacties. We kijken er ook naar uit. Net zoals jullie naar ons verhaal.We doen iedereen de hartelijke vakantie groeten van de Roma's Sjaak en Mieke

VAN HALSS GAP NAAR WARRNAMBOOL OVER THE GREAT OCEAN ROAD NAAR APOLLO BAY. 1, 2 en 3 november. Op ons gemak alles gedaan op de camping, die helemaal leeg liep, iedereen moet morgen weer werken. Klinkt niet leuk voor die mensen, maar wij gaan nog even door met genieten. We zijn vertrokken met een beetje miezer regentje. Later trok het weer wat open. Een prachtige rit door het Grampians Nat. Park richting het zuiden naar Warrnambool, wat weer aan de zuidkust ligt. Warrnambool is een mooie plaats met een redelijk centrum. Verder een rustige en relaxte dag. 's Middags door het centrum gewandeld.

En 's avonds een hoop mensen gemaild, we hadden hier weer een goede internet verbinding. De dame achter de balie op de camping had voor ons een wachtwoord aangemaakt om te kunnen internetten. Wij een gebruikersnaam en wachtwoord opgegeven en alles oké. Totdat je gaat internetten in de camper. Sjaak heeft zitten pielen en ja hoor na 20 minuten had hij het goede wachtwoord. De dame had gewoon de toegevoegde cijfers voor het gemak vergeten.

Verder maar weer, we gaan vandaag beginnen aan de Great Ocean Road. De 230 kilometer lange weg slingert zich langs eindeloze stranden en steile kliffen. Wit schuimend breken de golven van de turquoise glinsterende oceaan op de zandbanken of de adembenemende rotsformaties. Er zijn verschillende uitkijkpunten waar je steeds weer wordt verrast door een schitterend uitzicht, op bijvoorbeeld de ‘Londen Bridge' of ‘The Arch'. Dit zijn zandstenen kliffen die uit de oceaan steken. Ze staan er al duizenden jaren en de golven en getijen hebben ze gevormd tot deze fascinerende rotsformaties, gorges, arcades en blowholes. Dan langs de trekpleister van de The Great Oceaan Road, The Twelve Apostels. Via een uitzichtplatform dat helemaal langs de zee is gemaakt kunnen we fantastisch kijken naar de torens, bruggen en bogen. Er zijn er nu nog maar 8, want af en toe stort er eentje in zee. Gelijk na ons vertrek beginnen al de uitkijkpunten en de mooie vergezichten. We volgen de route die zo beroemd is. Het is een van de bekendste routes die je in Australië kunt rijden. De rotsen die in zee staan zijn schitterend om te zien. het ene uitkijkpunt is nog mooier dan het andere. We genieten hier weer met volle teugen van. De afstand van vandaag is 120 km en daar hebben we een groot deel van de dag over gedaan, zo mooi is het. Het is een klein stukje rijden en dan stop je weer. Eruit een stukje door de duinen wandelen en genieten van de uitzichten. Bij de twaalf apostelen was het erg druk met een hoop bussen vooral Chinezen en Japanners. Als je dan weer aan het rijden bent denk je waar blijven al die mensen. Op de weg is het helemaal niet druk. We hadden in ons hoofd om bloemkool met een bal gehakt te eten. Maar ´s middags in het dorp zei Sjaak we kunnen ook hier een hapje halen. Dat hebben we dan maar gedaan. De ballen zijn inmiddels gemaakt en morgen eten we die lekker op. We vinden deze dag wel weer een toppertje.

VAN APOLLO BAY NAAR QUEENSCLIFF. De tweede dag van de Great Ocean Raod, het begint weer met zware bewolking en een beetje miezer. Het lijk nu wel dagelijkse kost voor ons om de dag zo te beginnen. Maar als we een poosje onderweg zijn trekt het hier een daar een beetje open. We zijn al lang blij dat het niet giet van de regen. Want dan is het zicht helemaal uien. Op dit tweede deel zijn minder stops om te kijken en foto's te maken. Er liggen hier in zee geen rotsen. Wel is de weg op zich een hele belevenis. Hij slingert soms een heel stuk aan zee en dan weer een stuk het land in. De weg is goed en het rijden vindt Sjaak heerlijk op deze manier. We zien verschillende borden dat er koala's leven in de eucalyptusbomen die langs de weg staan. Maar ze zijn niet te zien voor ons. Jammer het zijn van die leuke beesten. De zee blijft hier erg mooi. We zijn dan ook iedere keer weer onder de indruk van de prachtige uitzichten die we hebben. Ook de lunchplek van vandaag was natuurlijk aan het strand. Lekker een strandwandeling gemaakt voor het eten. Na de Great Ocean Road hebben we een niet toeristische route gekozen om te rijden en te overnachten. We zijn vandaag geëindigd in Queenscliff, niemand ooit van gehoord. Wij ook niet hoor. Het licht mooi tussen de zee en een enorme baai ingeklemd.

VAN QUEENSCLIFF NAAR MELBOURNE 4, 5, 6 november. EEN CITY TRIP IN EEN RONDREIS.

Van Queenscliff naar Melbourne is maar een stukje van 150km, dat kunnen we op ons gemak doen. We reden sinds weken weer op een stukje rijksweg, ook dat was weer lekker om te doen. Toen we op de camping aankwamen brak de zon door. Dat beloofd veel goeds voor een paar dagen Melbourne. We hebben genoten van drie dagen Melbourne, wat een leuke stad is dit. En wat doe je in een grote stad, lopen, lopen en nog een lopen. Met de hop on en hop off bus geweest en het trammetje dat in het centrum een rondje rijd. Allebei gratis,hoe vind je dat. Wat een service, geweldig. De bushalte stond aan de uitgang van de camping, ook dat is goed geregeld. We zijn op pad gegaan met een goede plattegrond van de stad en al het openbaar vervoer. Zoals Metro, Tram en veel buslijnen. Het is allemaal goed te vinden, alles is heel duidelijk aangegeven. Het nieuwe havengebied is heel gezellig en daar hebben we een poos doorgebracht en 's avonds lekker gegeten. Ook de Victoria Markt hebben we een bezoek gebracht. Mieke kocht daar een paar Ugg's. Ook hier weer verschillend weer, de ene dag 30° met een stralend blauwe lucht, en de volgende dag weer bewolkt en in de middag weer wat koeler. We hebben wat met bussen en chauffeurs, de eerste chauffeur reed er een deur uit. En op iedere rit die we deden, stopten de chauffeurs en werden ze afgelost. We zijn in mooie passages geweest, met erg mooie winkels. Maar daar moet je een goed gevulde knip voor hebben. Op de camping hebben we leuke buurtjes die met goede tips komen voor in Queensland. Ook hebben we een camping besproken voor de kerstdagen. De een zegt het hoeft niet en de ander zegt, het is hartstikke druk. We willen ook niet ergens achteraf zitten met de feestdagen. We hebben voor zekerheid gekozen van een leuke strandplek. We hebben er van genoten en gaan morgen weer een stukje landinwaarts.

7 november. MELBOURNE BENDIGO. De rit gaat naar Bendigo ongeveer 145km noordelijker gelegen, boven Melbourne, over een goede hoofdweg. Een andere route binnendoor is er niet. Sjaak heeft op zijn dooie gemakje gereden. Sjaak wilde onderweg in een leuk plaatsje koffie drinken. Dus wij op een gegeven moment van de weg af en een dorp in, helemaal niets open. Dus weer door. Ziet hij opeens een benzinepomp en zegt ik ga hier een bakje doen. Mieke zit te mopperen en zegt, ‘ja gezellig bij de pomp een bakje doen'. Oké, dan gaan we naar het volgende dorp. Jammer niets meer tegen gekomen. In Bendigo, na het bezoek aan de informatie gelijk bij een leuke koffietent een bakje gedaan. Soms gaan de dingen niet zoals je ze in je hooft hebt. We staan weer op een leuke camping. Morgen gaan we het plaatsje in, er zijn hier leuke dingen te doen.

SOUTH AUSTRALIA EN VICTORIA

Hallolieve lezers,

Hier weer een aflevering van ons reisverslag.Alles gaatgoed met ons, enhebben het prima naar ons zin. Leuk al jullie reacties, we kijken ernaar uit. Veel lees plezier en devakantie groeten van ons.

De Roma's Sjaak enMieke. Dikke kussen vooriedereen.

SOUTH AUSTRALIA. 23,24, 25, 26, en 27 oktober.

Zo hier zijn we weer. Inmiddels zijn we op Kangaroo eiland aangekomen. We hebben een erg goede vlucht gehad van Alice Springs naar Adelaide. We dachten in Alice Springs nog het zal in het zuiden wel wat koeler zijn. Maar toen we geland waren voelden we het al. Het was 31° en lekker broeierig. Toen we met de taxi bij het hotel aankwamen zagen we dat het een hotel te zijn waar je zelf moet inchecken. Na een heleboel op het scherm op de muur ingetikt te hebben konden ze ons er helaas niet in laten. Je moet je creditcard gegevens invoeren voor als je schade maakt aan de kamer. De creditcard van Mieke weigerde dienst. Na een hoop gedoe mochten we er toch in. Met de gegevens van de creditcard van Sjaak ging het wel goed. We vonden het niet erg klantvriendelijk om aan zo'n gesloten deur te staan. Maar de kamer was verder prima in orde. We zaten in het noorden van de stad een flink stuk buiten het centrum. Echter in de omgeving waren flink wat restaurantjes waarvan we er een hebben uitgezocht en een flinke poos hebben gezeten. Het was maar een korte vlucht, maar we waren allebei toch wel een beetje moe, lekker stel he.

De volgende dag de camper opgehaald en ongeveer 40km gereden voor de eerste camping in South Australië. Christie Beach, nog nooit van gehoord maar weer leuk klein dorpje met een prachtig strand. Nu waren we helemaal lekker bezig. Mieke is een soort door haar rug gegaan en nu is Sjaak erg verkouden. We liepen 's middags een klein stukje op de boulevard, Sjaak zei, 'wel lijken allebei wel 88' Mieke krom en Sjaak maar niezen en snuiten en pijn in zijn keel. Onze medicijntas die al jaren goedgevuld mee op reis gaat, hebben we met onze stomme kop in de eerste camper laten staan. We lopen van allerlei spul opnieuw te kopen. Verder gaat het prima met ons hoor. Het zijn zeg maar kleine ongemakken. Op de camping was het nu de hoogste tijd om een paar wassen te draaien, de waszak was aardig gevuld. Lekker mee bezig geweest. Zie je het voor je, met pijn in je rug drie wassen ophangen en natuurlijk moest er af toe ook wat gestreken worden. Maar alles is inmiddels goed gekomen, en de was ligt weer schoon in de kast. Toen we hier aankwamen was het 31° en een dag later is het gezakt naar 18° met een straffe zuidwester wind. Het lijkt de zomer in Nederland wel. We lopen nu weer in lange broeken en dikke fleece vesten. We hebben op de camping besloten om naar Kangaroo eiland te gaan met de ferry. Je kunt van te voren boeken of je rijd er heen en kijkt of je mee kunt. Het laatste is wat wij gedaan hebben, we waren lekker vroeg en we wilden graag met de boot van tien uur mee. Bij de boeking werden we heel goed geholpen en als we een nacht een accommodatie boekten, het maakte niet uit wat voor een campground, dan kregen we 100 dollar korting op de overtocht. Dus dat lijkt ons wel wat. We blijven 3 nachten op het eiland op drie verschillende campings. Kangaroo eiland, is het op twee na grootste eiland van Australië, is 155km lang en 55km breed. Het ligt op 16km van het Fleurieu Peninsula en bood plaats aan de eerste officiële koloniale nederzetting van South Australië. Het dun bevolkte eiland kent door zijn geïsoleerde ligging weinig geïntroduceerde roofdieren en is daarom een veilige haven voor tal van zoogdieren en vogels, waar van er veel beschermd worden in de Nationale Parken.

De dag dat we aankwamen hebben we op de camping in Kingscote gestaan. 's Middags zijn we naar Emu Bay gereden wat een erg mooie baai is. Lekker even gewandeld in de straffe wind. De wind was ook goed te merken op de boot, hij wiebelde aardig. De tweede dag op het eiland zijn we samen op excursie gegaan, met de goede tips van de dame op het boekingskantoor. Het eiland is erg groen, hier valt af en toe wel een buitje. Het is voor een groot deel zanderig, van wit tot donkerrood. Het heeft een verscheidenheid aan bomen en planten, waarvan we sommige exemplaren nog nooit gezien hebben. De weg is goed we hobbelen zo van de ene bezienswaardigheid naar de andere. We deden Seal Bay aan, waar we een wandeling over de aangelegde plankieren hebben gemaakt. Heel mooi over een prachtig duingebied. Er lagen verschillende zeehonden op het strand, altijd leuk om te zien. Daarna verder naar Vivonne Bay, een mooie baai waar we op een goede plek de stoelen voor de lunch naar buiten hebben gehaald. We waren bijna alleen daar. Zitten we goed en wel, met een gebakken eitje. Komt er een touringcar van Sealink aan. Komen er ongeveer 40 mensen uit, die zo'n beetje allemaal voor ons langslopen en allemaal naar ons eitje lopen te kijken. Tot er een man wakker wordt en zegt, ‘volgens mij verstoren we jullie mooie uitzicht en je lunch een beetje'. Maar troost je, we hebben hier maar 3 minuten, dan gaan we weer verder. Wij later natuurlijk ook weer verder. Naar de Remarkable Rocks. Bij Kirkpatrick Point zijn de Remarkable Rocks. Deze rotsen danken hun grillige vormen aan de wind en zee. De rotsen zijn zeer fotogeniek en er wordt heel wat af gefotografeerd, door iedereen. Dit is zo leuk, daar krijgt Mieke niet snel genoeg van. De voorlaatste dag doen we het rustig aan. We bezoeken een klein wildlife park. Met van alles en nog wat. Alle beesten die op het eiland leven zijn daar te zien. Wel leuk om even rond te lopen. De rit terug naar Penneshaw is mooi om te doen. In dit plaatsje is de haven waar de ferry aanlegt. Er was niemand op de camping toen we aankwamen, hebben dus maar een goed plekje uitgezocht, met zeezicht. Helemaal niet gek. Morgen om 1:30 hebben we de boot terug naar het vaste land. Vandaag nog even geprobeerd of we iets eerder mee konden. Maar helaas we zijn iets te groot en kunnen we niet mee met de boot van 7:10. We willen na de overtocht nog een stuk van ongeveer 150km rijden. En we willen niet te laat op een camping aankomen. Nu hebben we de camping voor morgen gereserveerd. We zijn blij dat we dit gedaan hebben, het is een prachtig eiland. Zo mooi, dat je het eigenlijk niet over mag slaan. We hadden wel wat beter weer willen hebben, de eerste twee dagen waren een beetje guur, de laatste dag was een stuk beter.

28 oktober t/m 31 oktober. De overtocht terug naar het vaste land verliep lekker rustig, de wind was voor een groot deel gaan liggen. We hadden voor twee dagen een gebied uitgezocht dat beheerst wordt door de rivier de Murray. één van de grootste rivieren van Australië. Voor het eerst hebben we een stuk om moeten rijden, we namen de verkeerde afslag. South Australië is heel anders dan wat we tot nu gezien hebben. Soms lijkt het op midden Frankrijk, dan denken we dit zou ook zo Ierland of Schotland kunnen zijn. Het is onderweg weer erg mooi. Heel veel grote gombomen. Er worden hier veel schapen gehouden. Het zou ook Nieuw-Zeeland kunnen zijn. Van de beheerder van het camping park kregen we de tip dat er 's morgens een oude radarboot, de Murray Prinsses, langs komt varen. Misschien is dat wel leuk voor een paar foto's. Lekker een dagje bij gekomen aan de rivier. En allerlei huishoudelijke dingen afgehandeld. Band laten repareren, (mochten we niets voor betalen). Wasje gedraaid, boodschappen gedaan. Mieke haar zonnebril weer gemaakt met seconde lijm. ‘s Middags een wandeling in de wetlands gemaakt. Langs de rivier. Je moet hier wel als de zon onder is gelijk naar binnen, want anders wordt je helemaal lek gestoken. We hebben naar onze route gekeken, hier en daar wat aanpassingen gedaan. Onderweg krijgen we van Australiërs allerlei leuke tips, dat is mooi, daar moet je langs. Maar wij kunnen ook niet alles zien in 4 maanden. Ook wij moeten keuzes maken.

Van Murray Bridge naar Mt Gambier was weer een mooie rit. Erg heuvelachtig. De rit ging erg voorspoedig. Onderweg de lunch gebruikt. En later in Mt Gambier de rondwandeling gemaakt om het Bleu Lake heen. Erg leuk om te doen en het blauw is werkelijk erg blauw. In Mt Gambier in een hotel met een zonsdagshap in de aanbieding. Hebben we een lekkere schnitzel gegeten. Voor het luttele bedrag van 10 dollar. Is er ook nog wat goedkoops te vinden. De prijzen rijzen hier de pan uit. Je zegt weleens, ‘het geld vliegt je zak uit, maar bij ons gaat het met de snelheid van een star-figther. Dus als we terug zijn in Nederland gaan we een poosje op een houtje bijten (geintje). De volgende ochtend even naar 'Telstra' gegaan, dat is de Australische KPN, voor het instaleren van een Internet dongel. Hadden we de vorige dag gekocht bij een Telstra winkel. Maar wij kregen hem niet geïnstalleerd. We hebben er ook te weinig verstand van. Maar de leuke blonde meid zij, ‘usb erin en alles gaat vanzelf'. We zijn nog steeds te goed gelovig. Er heeft een whizkid de hele morgen aan gezeten en de conclusie was sorry maar het gaat me niet lukken. Hebben wij weer, zeggen we dan tegen elkaar. We hadden hem gekocht omdat de internet verbindingen op de campings en in de plaatsen ook niet helemaal geweldig is en heel duur. Maar geen geld teruggekregen. Na het debacle van de dongel, zijn we allebei naar de kapper geweest. De ochtend positief afgesloten. Verder maar weer, we zigzaggen een beetje door twee staten. South Australië en Victoria. We gaan van de kust omhoog naar Halls Gap en weer zuidelijk naar Port Fairly. Dan verder via Warrnambool via de Great Ocean Road richting Melbourne. Op weg naar Halls Gap kwamen we een matrixbord tegen dat aangaf dat de weg versperd was. En je zeker niet verder kon. Wij nog even gevraagd en ja hoor, we moeten terug. Zeker 80km omrijden. Over een zeer kronkelig bergweggetje. Maar in Aussie land is dat maar een peulenschil zullen we maar zeggen. De eerste camping die we uitgezocht hadden zat helemaal vol. Hoe is dat mogelijk vroegen we aan de dame. Het is helemaal geen hoogseizoen hier. ‘Nee dat klopt' was het antwoord, maar er is Melbourne Cup. Heel veel mensen uit Melbourne vluchten dan juist uit de stad. De Melbourne cup zijn paarden races. En inderdaad hebben we daar al iets van op de tv gezien. vandaag begon erg fris en in de loop van de dag brak de zon weer door en werd het lekker voorjaarsweer. Mieke heeft een lekkere Chow Mein gemaakt. Was erg lekker.

HET RODE HART, DAT NIET ROOD IS.

22oktober, het is 11.15 en we zitten op de luchthaven van Alice Springs.Mieke heeft even gecheckt of er internet verbinding is.En ja hoor, gelijk wat leesvoer voor het thuisftront op het net spuien. We gaan nu naar Adelaide, weer een nacht naar een hotel. De dagdaarna gaan we de tweede camper ophalen.We groeten iedereen en veel leesplezier.DIKKE KUSSEN EN DE GROETEN VANDE ROMA'S IN AUSSIE-LAND

We zijn blij met alle reacties, voor ons ook leuk te weten datjulliehet waarderen. blijf vooral reageren.

KLAAR VOOR HET VOLGENDE AVONTUUR. 19 oktober. We stonden op tijd te wachten op de gids die ons mee neemt voor de driedaagse tour. Er stonden overal groepjes mensen te wachten en er reden allerlei stoere bussen en kleine vrachtauto's rond om mensen op te pikken. We hebben een leuke spontane Australische jongen van een jaar of 30 als gids, chauffeur, kok en hij regelde zoals later bleek nog veel meer. In de ochtend veel in de auto gezeten voor de lange rit naar Uluru (Ayers Rock) de Engelse naam wordt officieel niet meer gebruikt. Alle belangrijke Nationale parken hier zijn teruggegeven aan de Aboriginals. En in samenwerking wordt het geheel draaiende gehouden. Zoals waar de toeristen kunnen komen en niet komen mogen. De afstand die afgelegd moest worden was 445km. Met verschillende stops goed te doen. We hebben een leuke stoere truck-achtige bus. Ziet er gaaf uit. We hebben samen nog zitten geinen onderweg. Er gaan namelijk allerlei verschillende touroperators. Die ongeveer allemaal dezelfde route doen, maar onderling erg kunnen verschillen. In bijvoorbeeld luxe. We hadden ook 's morgens nog hele kleine busjes met bovenop het dak tenten en slaapzakken gezien. We hadden 's morgens nog tegen elkaar gezegd, die moeten met van alles en nog wat helpen. Sjaak zegt later we hebben een luxe truck dus dat met dat helpen zit het wel goed. Nou vergeet het maar hij heeft het nog niet gezegd of de gids gaat achter het stuur zijn praatje houden. Dat hij ons overal naar toe zal rijden en er staan ook tenten voor ons klaar. Maar nu komt het, hij wil wel graag wat hulp bij 1, het uitladen van de truck, 2 een paar handjes bij met eten maken, en 3 helpen met afwassen en opruimen. Wij lachen en zeggen ‘we dachten dat we drie dagen vakantie hadden'. Toen we eindelijk bij de campground aankwamen hebben we met zijn alle de truck uitgeladen. De firma waarmee we reizen heeft op verschillende campgrounds een vast tentenkamp en een grote keuken met allerlei apparatuur. Vele handen maken licht werk, de lunch was snel geregeld. En weer in de truck met zijn allen. We bezoeken eerst een cultureel centrum van de Aboriginals en lopen daar op ons gemak rond. De truck maakt een rondje via de noordkant van Uluru om een beeld te krijgen van hoe groot deze rots wel niet is. Wandel schoenen aan, water en fotocamera mee en gaan voor de 8km wandeling. Wat natuurlijk heel erg gaaf is om te doen. Het is hier prachtig en erg indrukwekkend. De kleuren van de omgeving van de rots en de tinten die er te zien zijn met de knalblauwe lucht is grandioos. Na de wandeling als klap op de vuurpijl gingen we naar de zonsondergang. Zou je denken ja daar kom je toch voor. Ja je hebt gelijk. Let op. Eerst rijden we langs de plekken van de personen auto's, niets bijzonders nog. Door naar de parkeerplek voor de bussen. Daar aangekomen staat er een hele tafel met allemaal champagne koelers en grote schalen met hapjes en zoutjes voor een luchtig champagne feestje bij Uluru. Het is helemaal te gek. De zonsondergang was niet zoals we het graag zouden willen maar het feestje was erg geslaagd. Mieke heeft bij de buren horen fluisteren dat er op top avonden ongeveer 2000 mensen kunnen staan. De bubbels gingen er goed in. Nu op naar de BBQ. Na het eten onze tent in en slapen maar. Er staan twee vaste bedden met matras, daarop ligt een erg dikke slaapzak alsof het hier 30° kan vriezen. We hebben per persoon 1 handdoek, 1 kussentje en een lakenzak gekregen. Dus daar moet je het mee doen. We staan in een apart gedeelte van het Ayers Rock resort en campground. Het is deze dag erg warm geweest met veel zon, we schatten ongeveer 34°.

19 oktober. WAKY, WAKY, VOOR KATA YJUTA. Je denkt wat is dat nou weer voor taal. Nou dit is de wake up call. En wel om 4:15, de gek. Nou ben je lekker mee zeg. Mieke was net weer in slaap gevallen. We waren vroeg naar bed gegaan. Om 12 uur moest Mieke plassen, maar dacht ja ik ben gek. Het is zo'n eind naar de toilet bekijk het maar. Maar ja dat kun je natuurlijk wel vergeten. Dus hup broek en shirt aan en de pikdonkere nacht in. Komt ze terug in de tent zegt sjaak, loop je even mee, ik verdwaal hier in het donker dan loop ik me rot te zoeken. Oké hoor, ik ga mee. En om 4 uur liep de wekker af even voor de gids langs kwam. We hebben een kop thee gedronken en hebben onze spullen gepakt voor de volgende, erg vroege wandeling. Het was nu maar 50km rijden naar Kata Tjuta (The Olga's). om 6 uur zijn we met de wandeling begonnen. Het eerste stuk met zijn allen. Later is de groep opgesplitst. Uluru is één hele grote rots en Katja Tjuta zijn allemaal losse grote rotsen. Het was erg veel klimmen en dalen, maar helemaal geweldig om te doen. Toen Mieke last kreeg van haar dijen, dacht ze ‘op dit ogenblik zou ik wel een berggeit willen zijn', zou een stuk makkelijker zijn. De wind hier in de valleien ruist om je heen, (ik weet het, het is niet de wind die ruist, het zijn de bomen en struiken die het geluid maken), het heet hier dan ook niet voor niets de Valley Of The Winds. Het is geweldig om dit te kunnen doen, de stilte, de vogels om je heen, wat een belevenis is dit weer. Zijn nog bij een uitkijkpunt gestopt om een foto van het geheel te kunnen maken en een beeld te krijgen van hoe groot het is. Kwam Pete de gids met een grote doos met heerlijke sinaasappels en appels, nou ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat die er wel ingingen. We hebben een leuke kleine groep. 2 net gepensioneerde Canadezen, twee leuke jongelui uit Nieuw-Zeeland, ook een dame uit Zwitserland, een leuk Duits stel dat op huwelijksreis was, en een dame uit Australie, die kwam van Victoria uit het zuiden, en nog een dame uit België en een Nederlandse jongen. Die Belgische dame was voor 10 dagen in Australië voor een symposium. Waarschijnlijk een van de kortste bezoeken die iemand aan Australië kan afleggen. We vinden het ook weer gezellig om met een groep op stap te zijn. Ik schrijf dit een zeer hobbelende bus. Mieke heeft zelfs last om haar eigen handschrift terug te lezen. Na de lunch zijn we vertrokken naar de Kings Canyon. Zit je lekker met zijn allen te dommelen op het geluid van de brommende motor, zegt Pete onze gids, ‘waky waky', we gaan hout sprokkelen. En als jullie dat niet willen hebben jullie vanavond geen eten. Vandaag is het bewolkt en daardoor ook wat minder warm. Onze tweede camp is op een camel farm, hier loopt weer van allerlei beestenspul. Je zou denken het stikt er dan van de vliegen maar dat is gelukkig niet zo. Vandaag wordt er gekookt op een groot open vuur. Met verschillende grote gietijzeren pannen. Mieke heeft de uien gesneden voor de kippenpoten. Een pan met gemengde groenten. En een ouderwets recept van een Demper. Die werd vroeger gebakken als de cowboys onderweg waren. Hij wordt gemaakt van meel met water en eventueel kun je hem hartig maken met verschillende kruiden. Of zoals Pete hem heeft gemaakt. Meel, water, chocolade poeder om chocolademelk mee te maken, gehakte pure chocolade en macadamia noten. Met deze ingrediënten moet het wel lekker worden. Staat die malloot nog met een uitgestreken gezicht te vertellen, ja ik maak hem regelmatig, hij brand ook wel eens aan. Mieke zegt tegen hem, ‘ik vindt alles best maar vandaag laat je de demper niet aanbranden hoor'. De kip was goed gelukt, de gemengde groente was een beetje prut geworden, maar de demper was erg lekker, wel zwaar eten.Om ½9 ging iedereen naar bed, allemaal een beetje versleten van deze leuke dag.

KINGS CANYON 20 oktober. Om halfzes kwam WAKY, WAKY, weer langs maar we waren al een kwartier wakker. Pete had gezegd jullie kunnen lekker uitslapen. Na een licht ontbijt zijn we weer op pad gegaan naar het Kings Canyon Nat. Park. Mieke heeft daar een kleine wandeling gedaan, langs de bedding van de Creeke. En Sjaak is met een flink deel van de groep langs de rim (de bovenrand van een grote kloof) gewandeld. Dat was heel steil omhoog klimmen. Dat was behoorlijk zwaar. Eenmaal boven ging het wel. Het was een hike van 3.5 uur Mieke en de andere hebben een poos op een platform gezeten om van de omgeving te genieten. Op een gegeven moment hoorden we de ‘jel' van Pete en stonden ze allemaal naar ons te zwaaien. De wandelingen van vandaag waren weer leuk om te doen. We zijn op een campground gestopt om even een gemakkelijke lunch te eten. En toen begon de rit terug naar Alice Springs. Nog een kleine 30km over de normale weg. En 280km over een dirt-road. Mieke dacht al dat wordt wat met haar nek. Maar Pete vroeg aan de groep, wil er iemand voorin zitten. Niemand reageerde daarop dus Mieke heeft de hele off-road route naast Peter gezeten. Het was wel schudden, maar geweldig om dit een keer mee te maken. Het landschap waar we doorheen reden was weer erg mooi. We hebben wilde paarden, kamelen, dingo's gezien, wat al erg leuk is om tegen te komen. Ook zijn hier erg veel stukken die er zwartgeblakerd bij staan. Vaak wordt er bewust land in de fik gezet. Dat is goed voor de grond. Om 5 uur waren we terug in Alice Springs. Moe, vies, en heel voldaan over deze tocht. We hebben met deze trip ongeveer 1040km afgelegd. Dat wordt wel bij het totaal geteld van onze reis. Na een goede schrob beurt en een lekkere maaltijd beneden in het restaurant zijn we om 9 uur in slaap gevallen.

21 oktober LAATSTE DAG ALICE SPRINGS. Alice Springs is een beetje vergane glorie vinden wij. Het sfeertje is een beetje hippie achtig. In een klein tentje ontbeten en een beetje in de buurt gebleven van het hotel. Nog een erg leuk schilderijtje gekocht en verder dit allemaal zitten tikken en de foto's een beetje bekeken en gesorteerd. Verder moesten we voor Mieke heel dicht bij de toilet blijven. Dus de laatste dag hier hebben we heel veel kunnen relaxen. Dit is het verslag van het rode centrale hart dat nu niet rood is. Er is erg veel regen gevallen van de winter. Nu is alles erg groen. Ook hier hebben we weer van genoten.

LAATSTE DAGEN DARWIN

DE LAATSTE DAGEN IN DARWIN. Dit wordt de laatste dag van de huur van de camper. Vandaag een dag van helemaal niets. Alleen wilde Sjaak even naar de wasstraat voor de camper, dat hebben we gedaan. We hebben heerlijk gerelaxt en uren in het zwembad gehangen. Over deze dag valt verder niet veel te vertellen. we hebben lekker de restjes die nog over waren gegeten met crackers en een wijntje. Mieke is heel vroeg naar bed gegaan. Het water liep uit haar ogen, snipverkouden.

Vandaag, zondag, hebben we vroeg de camper leeggehaald en de koffers gepakt. Al om 10:30 waren we bij het Apollo depot om de camper in te leveren. Alles oké, de borgsom wordt teruggestort. Met een taxi zijn we naar het hotel gebracht. Het hotel ligt heel mooi. Aan het waterfront. Er lag een grote enveloppe op ons te wachten van de firma waar we in het centrum van Australië mee gaan rijden voor de 3 daagse trip. Hij zegt tegen Mieke ‘je dacht zeker dat je vakantie krijgt'. Nou vergeet het maar, je moet zo af en toe meehelpen met de tent schoonhouden en afwassen en een beetje hulp bij het eten maken wordt ook wel gewaardeerd. We zien wel, we moeten er eerst nog naar toe vliegen. Wat morgen gaat gebeuren.

Het hotel staat in een redelijk nieuw gebied met wat moderne appartementen met verschillende restaurants en cafés. Ook is hier het grote golfslagbad gemaakt. Omdat je hier de zee niet in kunt. Heeft de regering er erg veel geld in gestoken om ook de mensen van Darwin van het water en de temperatuur te laten genieten. Als bezoeker vragen ze maar een kleine bijdrage. Het ligt er prachtig bij. Vanmorgen naar het centrum gelopen, jammer het is een beetje saai, het is zondag. Heerlijk in het mooie hotel gerelaxt en een beetje in de buurt gewandeld. We hadden het gisteren al op het nieuws gezien. Thunderstorms are comming. En ja hoor we wilden 's middags naar het grote golfslagbad hier voor de deur om lekker te zwemmen. Toen we beneden kwamen was het gesloten en onweerde het flink. Nog even wat gedronken en terug naar de kamer. Mieke heeft in het ligbad gelegen, erg lekker al die luxe na 28 dagen camper. Het is een erg grote hotelkamer met een kleine kitchenette in de hoek. Van alle gemakken voorzien. 's Avonds lekker pizza gegeten bij de Italiaan een stukje verder aan het water. Leuke moderne zaak.

17 oktober. Heerlijk geslapen, wat een lekkere bedden. We worden om 12 uur opgehaald met een taxi voor de rit naar de luchthaven. Een kleine vlucht van 2 uur naar Alice Springs. De ochtend op de kamer en beneden bij het internet doorgebracht.

We sluiten hier de westelijke en de noordelijke rondreis af. We hebben er erg van genoten. We hebben een paar keer behoorlijk grote afstanden moeten rijden per dag. Maar als je dat niet doet heb je zeker 6 weken nodig. De grootsheid van het land blijft ons nog steeds verbazen. Gelukkig zijn de gebieden waar je doorheen rijd divers. Met hier en daar een saai stuk. Het camperleven bevalt na een maand nog steeds goed en we gaan met veel enthousiasme de volgende camper ophalen in Adelaide.

18 oktober, goede vlucht gehad. In de shuttle bus gesprongen en naar het Aurora hotel gebracht. In de namiddag aangekomen. We hebben eerst de koffers overgepakt voor de driedaagse tour die we morgen gaan beginnen. Je mag ongeveer 10 kilo per persoon meenemen. We maken nu een koffer voor samen en de rest gaat in de opslag. Zo ook de trolley met de laptop en de grote informatiemap die Mieke thuis heeft gemaakt. Die gebruiken we erg veel om dingen even op te zoeken of na te kijken. 's Avonds beneden in een leuk restaurant gegeten en weer vroeg naar bed. We worden morgen om 5.45 op gehaald.

De toppers voor ons allebei zijn.

Het Ningaloo reef

De vlucht boven de Bungle Bungle's

De sunsetcruise op de yellow river in het Kakadu Nat. Park.

Het Lichtfield Nat. Park. Met zijn prachtige natuurlijke poelen.

Het plaatsje Broome.

En als afsluiter de Sunsetdinnercruise in Darwin.

Wisten jullie dat, we 7650 kilometer gereden hebben.

Wisten jullie dat, we van iedere kilometer genoten hebben. En het zo weer zouden doen.

Wisten jullie dat, de Australische mensen erg aardig en behulpzaam zijn.

Wisten jullie dat, de Australische levensstandaard erg hoog is.

KANUNURRA, BUNGLE BUNGLE'S EN KAKADU

Hallo lieve lezers,

Ne een lange tijd zonder internet en telefoon aansluitingen, is er weer prik inde lucht. Als je er geen zin in hebt ishet verstandig om nu je computeruit te doen en het niet te lezen.Kijkmaar wat je doet.We merken het wel aan alle leuke reacties of je hetgelezen hebt of niet.

Dikke kussen en de groeten van de downunders Mieke en Sjaak

DOOR HET LAND VAN DE BAOBAB EN DE WERVELWINDEN...... We trekken weer verder, vandaag in noordoostelijke richting. We verlaten Broome rond 9 uur en gaan de highway 1 weer op. Onderweg komen we door verschillende gebieden. Het eerste stuk staan erg veel baobab bomen. Als we ongeveer op 100km afstand Frizroy Crossing zijn zien we allemaal kleine werverwinden om ons heen. De rode aarde en het stof wordt dan in een slurf omhoog gezogen. Dit gedeelte van de route is heel erg stil. Soms kom je een half uur of 3 kwartier niemand tegen. We rijden dan ongeveer 115km per uur. Broome was erg leuk om een paar dagen te blijven. Jammer dat je dan op een dergelijke leuke plek weer weg moet. Maar dat schijnt bij het reizen te horen. Bij een koffiestop bij een roadhouse kwamen we die man weer tegen die we dagen geleden ook hebben gesproken. Dat was die farmer die zo eenzaam woont. Hij kwam naar ons toe. En dan vindt Sjaak het leuk om even bij te praten. Gilde zij ineens tegen hem. ‘Wat are you doing'. Zijn ontbijt stond namelijk koud te worden. Een leuke kerel die erg veel weet van de geschiedenis van Australië.

Sjaak stelt zijn crouse control soms in, en hoeft dan een uur zijn rem en gaspedaal niet te gebruiken. De camping waar we staan is een oase van rust met heel veel ruimte. De camping is ongeveer zo groot als het Euromast park in Rotterdam. Er staan veel bomen in bloei, die ruiken heerlijk. We hebben lekker gezwommen en gerelaxt en zijn uiteindelijk bedwelmd van de bloemengeur in bed gedoken. Mieke om ½9 Sjaak een half uurtje later. Allebei behoorlijk moe. Dat komt waarschijnlijk door de hoge temperatuur. Even wennen. De temperatuur is vandaag opgelopen tot 34°. Goed uit te houden.

6 oktober, om 5:30. Klaar wakker en het ruikt nog steeds heerlijk hier. Soms wordt je wakker en dan denk je we gaan oké. Maar hier zouden we het wel een paar dagen uithouden. We moeten verder. Er komt nog genoeg voor dat we in het vliegtuig springen voor de vlucht naar Alice Springs. Soms verandert het landschap een beetje. Van tamelijk vlak naar wat heuvels en een poos later is het weer vlak. Er staan in dit gebied veel termietenheuvels. De airco draait deze rit op vol vermogen. Als je stopt en uitstapt is het niet zoals je wel een hoort, ‘van een warme deken', nee het is, ‘of je in een warme oven stapt'. Van die oven schreef ik een paar uur geleden. Ik maak al rijdend vaak wat aantekeningen voor het verhaal. Bij de lunchstop om 13:45 wees de thermometer 42° aan, in de schaduw gemeten. We zijn op een camping beland die veel weg heeft van de jungle. Er staan hier veel mangobomen, die nu vol hangen met, je raad het al. Mango's. Je mag er pakken zoveel als je wilt. Mieke vindt dat 's morgens in haar yoghurt wel erg lekker. Dan zou je denken, lekker voor de komende week. Maar dat gaat niet. Over twee dagen gaan we de staatsgrens over naar het Northern Territory. Je mag niets wat van het land komt over de grens meenemen als het niet bewerkt of gekookt is. De mango's die er nu zijn, zijn nog niet rijp, dus je kunt er niets mee. Jammer, maar helaas. Het plan was om hier een gecombineerde tour te boeken. Met een busje naar het Lake Argyle en met de boot terug over de Ord River. Het is laagseizoen, de tours gaan niet meer iedere dag. A.s. zaterdag is voor ons te laat. Dus gaan we morgen zelf naar de dam, die gemaakt heeft dat er nu een Lake Argyle een bestaat.

7 oktober. KUNUNURA EN DE BUNGE BUNGLE'S PER SCENIC FLIGHT......Heel vroeg wakker, ongeveer ½6, nog even na liggen soezen en naar de geluiden van de tropen liggen luisteren. Dat gaat nooit vervelen. Sjaak maakte een paatje met een aardige Belg. Die hebben een Landrover gekocht en hebben nu een geschuurde benzinetank. Van het een kwam en het ander, hij zei ga je nog naar Bungle Bungle's. nou nee daar kunnen we met onze camper niet komen. hij zei, ‘de vlucht naar de Bungle Bungle is de mooiste die je kunt maken'. Hij vertelde dat een Australiër hem had verteld dat dat een van de indrukwekkendste vluchten is die hij in heel Australië heeft gemaakt. Nou, dus daar moesten we het fijne van weten. Wij na het ontbijt naar het informatiecentrum hier vlakbij. Vragen wat de mogelijkheden waren om het zelf te doen, nou dat bleek niet zoveel te zijn. Je kunt naar het Lake Argyle rijden en dan die zelfde weg weer terug. Sjaak trok de stoute schoenen aan en boekte gelijk een vlucht voor vanmiddag. Mieke zegt, ‘ben je gek geworden' nou die Belg heeft met zijn verhaal mij wel heel enthousiast gemaakt. Laten we dat maar gaan doen. Oké, we gaan vanmiddag vliegen van ½3 tot ½5 twee uur nog wel. Mieke heeft verder uren in het zwembad doorgebracht, zonnebril en hoed op en de rest onderwater blijven, anders verbrand je te erg. We werden afgehaald door de jongen die ons later ook vloog. Hij gaf eerst een briefing over de veiligheidsvoorschriften. En dan gaan we naar het toestel. Mieke mag als eerste instappen en dat is natuurlijk weer boffen, want dan heb je ook de beste plaats. Samen zaten we achter de piloot. Die had binnen in het kantoor ook even verteld waar we overheen gingen vliegen. Oostelijk van Derby ligt het Kimberley Plateau. Dit is een zeer oud gebergte me veel vreemdsoortige rotsformaties, gorges, met een unieke flora en fauna. Je krijgt met zo'n vlucht wel een goed beeld over de verscheidenheid van de landschappen in de Kimberleys. Een bijzondere plek in de Kimberleys is Windjana Gorge. Het is een archeologisch paradijs, nergens ter wereld werden zoveel fossielen gevonden als hier. Het is helemaal geweldig. De uitzichten zijn erg mooi. De piloot had van tevoren gezegd. Het is erg warm, dan kan er wat turbulentie ontstaan. Maar dat geeft niets. Moet je tegen Sjaak zeggen, die vraagt dan natuurlijk gelijk, ‘kun je er dan niet boven gaan vliegen'? Nee sorry, we blijven laag vliegen. Het kunstmatige Lake Argyle is erg mooi om te zien. later volgen er nog verschillende bergketens en dan als de klapper de Bungle Bungle's. Ook vliegen we op de terugweg, langs de diamantmijn die deze plaats zo rijk gemaakt heeft. Het is de grootste diamantmijn ter wereld zegt men. Er ligt daar ook een landingsstrip. Sjaak vroeg meteen of hij niet even kon landen. Maar daar mag je natuurlijk niet landen. Terug langs Lake Argyle is het zonnetje al aardig aan het zakken en zijn de verschillende eilanden prachtig te zien met een mooie weerspiegeling in het water. Kortom, het was kikken. Zitten we 's avonds aan een wijntje zegt Sjaak, ‘zit je twee uur in een trommel met vleugels, waar 6 passagiers in kunnen), maar ik had het voor geen goud willen missen'. Hij heeft gelukkig hier ook erg van genoten.

Deze dag komt natuurlijk in onze top tien van de Australiëreis. Het was zeker weer 42° vandaag en we hebben de camper alleen gebruikt om te tanken voor de rit van morgen.

8 oktober. NAAR KATHERINA IN HET NORTHEN TERRITORY......Het Northen Territory van Australië was oorspronkelijk het noordelijke gedeelte van de deelstaat South Australië. Het is nu een gebied met beperkt zelfbestuur. Het heeft een oppervlakte van 1.349.129 km² voor amper 210.000 inwoners. Twee van de meest bezochte natuurgebieden liggen in het Northen Territory: Het tropische National Park Kakadu in het noorden en het wereldberoemde Nationaal Park Uluru- Katja Tjuta in het zuiden (Uluru was vroeger bekend als Ayers Rock. Het hele Northen Territory telt maar twee steden: Darwin en Palmerston. Andere plaatsen zijn Alice Springs, Katherine, Tennant Creek en Jabiru. en de klok moet meteen 1½ uur vooruit. Een nieuwe staat met een andere tijdszone. Vroeg vertrokken om de rit vandaag te doen. We willen ± 550km rijden. Na 20 minuten de staatsgrens. Het restantje groente, fruit, aardappels, uien en knoflook is weggedaan. En wat denk je, bij de grens, niemand te zien. Die liggen vast nog te slapen. Wat jammer van al die lekkere mango's op de camping. Bij het informatie center in Katherine dacht Mieke, we gaan in deze plaats staan. We gaan naar het Nitmiluk Nat. Park en gaan daar een camping zoeken. Het is 58km heen en weer. Maar wat een prachtige ligging is dit. En een erg groot zwembad, heerlijk. In het restaurant van de camping wat gegeten, jammer was niet erg best. Maar ja, je kunt niet alles hebben denken we dan maar. Het is zo warm hier. Als je de camper geparkeerd hebt op de camping en je pakt wat koud water om je handen te wassen moet je opletten om je handen niet te verbranden. Ook onderweg bij de stops, staan altijd tafels en banken in de schaduw die kunnen ook soms erg warm zijn zodat op moet letten als je er op wilt zitten. Als we rijden is het goed uit te houden, voorin zit een goede airco. Als je je arm naar achteren steekt voel je de hitte van de woonruimte van de camper. De camper is erg compleet ingericht. De leefruimte is ongeveer 5x1.70 . Een 3 pits gasstel, koelkast, magnetron, hangkast, kluisje en 8 bovenkastjes. Ook hangt er een zeer moderne flat screen. Achterin twee schuiframen en een dakluik. De twee banken met de tafel worden een groot tweepersoonsbed 200x 1.70 dus lekker ruim. 0ok de airco in de leefruimte werkt prima. 's Middags zit Mieke soms binnen sorteert dan de gemaakte foto's een beetje. Ook moet er zo nu en dan wat getikt worden voor het blog.

's Avonds heerlijk zitten genieten van de omgeving. Er kwamen 3 waliby's langs om te kijken of er soms wat te eten was. Een waliby is een klein soort kangaroo. Ze kregen van het buurmeisje een appeltje, niet goed maar het is wel leuk om te zien.

9 oktober. We gaan op weg naar het Kakadu National Park. Dit is van Australië het grootste Nationale Park, ook een park waar veel toeristen komen. We gaan het Nitmiluk Park eerst uit en 20km verder gaan we er weer in om bij de Edith Falls te kunnen zwemmen. Vanaf de hoofdweg is dat 20km maar dat hebben we er graag voor over. Je parkeert je camper en na nog geen 100 meter heb je een prachtige pool voor je neus. Met zwemwater dat ongeveer 32° is. Het komt zo uit de rotsen vallen. Heerlijk. En dan met een uitzicht op de op dit moment kleine waterval. Het is nu aan het eind van de droge tijd. Maar dit is genieten met een grote G. Sjaak is niet zo'n erge zwemmer, maar hij vond het ook helemaal geweldig en had geen dooie vingers. De rit van 323km ging erg soepel, met allerlei leuke stops onderweg. Ook nog even langs geweest bij het informatiecentrum. Uit de brochures halen we soms de mooiste campings. Voor deze overnachting was het wel weer een toppertje. Met een lagoon zwembad (zoals ze dat hier noemen). Mieke heeft er dan ook uren in liggen dobberen. Sjaak een beetje in de zon en we hebben het erg naar ons zin. Deze camping is een onderdeel van een resort met verschillende accommodaties. Om ½5 met de Sunset cruise mee op de Yellow river. De platte schuit werd gevaren door een dame. Die ook erg leuk wist te vertellen over de dieren, bomen en planten die we tegen kwamen. Twee uur alleen maar kijken, genieten en foto's maken. De camera's op de boot maakten overuren. Je hebt het er gewoon druk mee. Het beestenspul komt op deze tijd van de dag aardig in beweging. We hebben dan ook erg veel dieren gezien. De omgeving is super. Je leest het; de dagen vliegen voorbij. Wat we nu al van het Kakadu park gezien hebben is dat het erg mooi is en heel divers.

Er zijn twee soorten, de zoetwater (freshie) en de zoutwaterkrokodril (saltie) waarvan de laatste een erg agressieve soort is. We hebben daarom ook geen enkele behoefte om hier in de rivieren te springen. Na de cruise het zwembad weer in om een beetje af te koelen. We hebben nog laat een prak gekookt. Mieke heeft 's avonds zeker twee uur foto's zitten sorteren in verschillende mappen en ook gekopieerd op een geheugenstick. Als je de foto's niet in verschillende mappen archiveert kom je er thuis na 4 maanden nooit meer uit. Onderweg is het is meer werk, maar daar heb je later alleen maar gemakt van.

KAKADU TWEEDE DAG.......10 oktober. Wel moeilijk afscheid nemen van dat grote zwembad, maar je snapt het al we moeten door. Alles erg op ons gemak gedaan. We mochten officieel tot 12 uur blijven. Als je langer blijft is er niemand die daar iets van zegt. Nog zeker 1½ uur in het zwembad liggen genieten. Sjaak ligt op een rand in het zwembad te genieten, Mieke vraagt ‘gaat het zo mijnheer Droge' nou een glaasje champagne lijkt me wel wat geeft hij als antwoord. Dat is veel te vroeg en het hele Kakadu park ligt droog. Dit om de Aboriginal bevolking te beschermen. We vroegen bij een winkel verkopen jullie wijn? Nee, was het antwoord ongeveer 145km terug is er een Liquerstore. Maar dat vond Sjaak iets te ver terugrijden.We zijn vertrokken naar de volgende bestemming in het Kakadu park. Met het infoboekje en een wandelkaart hebben we de rotstsschilderingen van Nourlangie langs gewandeld. Indrukwekkend om te zien. Ook het Warrandjan Aboriginal Cultural center maakte indruk. Veel rotschilderingen mogen niet door toeristen bezocht worden omdat ze een, voor de Aboriginal bevolking, spirituele waarde hebben. Ubirr en Nourlange Rock zijn plaatsen die wel opengesteld zijn voor publiek. Vandaag hebben we Nourlange Rock gezien. De Aboriginals maken leuke schilderijen, maar de prijzen die er in de centra voor gevraagd worden is absoluut absurd. Als je door het park rijdt is het bijzonder stil, heel weinig verkeer. Nog een week of twee en dan is het seizoen helemaal over. The wet komt er aan zeggen ze hier. Op het journaal zagen we, dat er binnenkort wat regen verwacht wordt. We zijn benieuwd.

LAATSTE DAG KAKADU.... 11 oktober. Bijtijds vertrokken voor een tochtje in het noordelijkste puntje van het Kakadu National Park. Het is hiervandaan 43km naar de rotstekeningen van Urbirr. We hebben daar langs gewandeld met een gids die uit zichzelf mee liep. Het was weer flink klimmen en klauteren. Maar wel de moeite waard. De omgeving waar de rotsen liggen is wel apart. Een groot wetland gebied en aan de andere kant zeer droge bush. De rotstekeningen zijn soms goed te zien en ook af en toe wel wat vaag. Bij de koffiestop kregen we nog een goede tip om even naar de boothelling even verderop te gaan. We hebben zoveel reclame voor deze zaak gezien overal dat we er naar toe moesten. We hebben een klein schilderijtje gekocht dat is gemaakt door een lokale Aboriginal. Er waren erg veel krokodillen in de rivier. Hij heet dan ook de East Aligator River. Een poosje gekeken en een praatje gemaakt met een familie die daar stond te vissen. 's Middags bij en in het zwembad gelegen. Verder helemaal niets. We hebben vandaag 86km gereden en het was 40°, flink warm dus.

Je hebt alles gelezen he!!!!!.Goed hoor.